قصه برای بچه ها، موش تنبل

تبیان: یکی بود، یکی نبود. نزدیک یک مزرعه  ی گندم، چند تا موش زندگی می  کردند. وقتی گندم  ها را درو کردند، جشن و شادی موش  ها شروع شد. حالا آنها می  توانستند با خیال راحت به مزرعه بروند و گندم  هایی را که روی زمین ریخته بود، جمع کنند. این کار زحمت زیادی داشت و موش  ها حسابی خسته می  شدند. اما جمع کردن غذا و بردن آنها به لانه، کاری بود که موش  ها آن را خیلی دوست داشتند.

البته نه همه  موش  ها! در میان آنها، موش تنبلی بود که اصلاً به سراغ کار پر زحمت نمی  رفت. او در سوراخ تاریک منتظر می  ماند تا موش  ها گندم  ها را بیاورند، بعد یواشکی می  رفت و از گندم  ها بر می  داشت و به لانه  اش می  برد. موش  هایی که کار می  کردند و زحمت می  کشیدند، متوجه شدند که هر روز گندم  هایشان کم می  شود. آنها نمی  دانستند چه کسی این کار زشت را می  کند. برای همین هم دور هم نشستند و فکر کردند و حرف زدند و تصمیم گرفتند این دزد بلا را پیدا کنند و او را حسابی تنبیه کنند .

یک روز، وقتی که موش  ها از کار برگشتند، موش تنبل کیسه  های پر از گندم را دید. منتظر ماند تا موش  ها به خواب بروند و یواش یواش به سراغ کیسه  ها رفت. یکی از کیسه  های گندم را برداشت و فوری دوید توی لانه  اش. در کیسه را باز کرد و یک مشت گندم برداشت و در دهانش گذاشت. وای! چه تلخ و بد  مزه بود. فوری از لانه بیرون دوید. موش  ها بیرون بودند و کنار کیسه  های گندم ایستاده بودند.

موش تنبل دست و بینی و صورتش سیاه  سیاه شده بود! او یک کیسه زغال را دزدیده بود، نه یک کیسه گندم را! موش تنبل وقتی بقیه  ی موش  ها را دید خندید! وای! چه دندان  های سیاهی! از سر و صورت و دندان  های سیاه موش تنبل، همه به خنده افتادند. آنها تصمیم گرفته بودند که دزد گندم  ها را تنبیه کنند، اما آن روز، آن  قدر خندیدند که یادشان رفت باید موش را تنبیه کنند .

اما موش تنبل حسابی تنبیه شده بود، او حالا یک موش روسیاه، دست سیاه، دندان سیاه بود و از همه خجالت می  کشید !