درست حرف زدن با کودک، چگونه؟

تبیان: گفتگو کردن و شنیدن صحبت های کودکان اهمیت فراوانی دارد. با این کار ارتباط شما با آنها تقویت می شود و به شنیدن سخنان شما تشویق و ترغیب می شوند و اعتماد به نفس آنها بالا می رود. اگر از همان سن و سال کم به حرف کودک خود گوش کنید، در سنین بالاتر هر دو به این کار عادت می کنید. اگر بتوانید با بازی با کودک خود رابطه برقرار کنید، آنچنان که او به راحتی بتواند درباره کارهایی که انجام داده و کسانی که با آنها معاشرت داشته با شما صحبت کند، احتمالا حتی در دوران بزرگسالی نیز شما را در جریان جزئیات زندگی خود قرار خواهد داد.

صحبت کردن و گوش کردن درست مانند هر کار دیگری می تواند خوب یا بد انجام شود و درست مانند هر مهارت دیگری، با تمرین بهتر شود. برقراری ارتباط خوب با کودکان به معنای تشویق آنها به سخن گفتن و شنیدن صحبت های آنهاست. بعضی از کودکان به تشویق و بازخورد مثبت زیادی نیاز دارند تا به حرف بیایند. وقتی مشغول انجام کار دیگری هستید، کودک از گفت وگو با شما ناامید میشود و این به این معناست که شما موظف هستید دست از کار بکشید و سراپا گوش باشید. ارتباط مثبت به معنای خوب حرف زدن یا حرف های خوب زدن نیست. باید بتوانید به حرفهای کودک خود گوش کنید. تمام احساسات او- خشم، شرم، درماندگی یا ترس - را بشنوید. برای صحبت کردن و شنیدن سخنان یکدیگر وقت بگذارید. وقتی کودک میخواهد با شما صحبت کند،احساساتی شده یا مشکلی دارد به حرف او گوش کنید. ارتباط سالم شامل گفت وگو درباره احساسات - از جمله خشم، شادی، ناامیدی، ترس و اضطراب - است. گفت وگو کردن درباره خشم با عصبانی شدن خیلی فرق دارد و آموزش این تفاوت به کودکانی که خواهان برقراری ارتباط با شما هستند،اهمیت بسیار زیادی دارد.


کودکان مثل بزرگترها فکر نمیکنند. آنها خیلی چیزها را نمیدانند و درباره موضوع موردنظر خود با خیلی از کلمات مربوط به موضوع آشنایی ندارند. وقتی با کودکتان صحبت می کنید، به خاطر بیاورید وقتی خودتان کودک بودید چگونه جذب کسانی می شدید که به حرف شما گوش میکردند. وقتی کودک حرف بی معنی یا اشتباهی میزند یا به سختی کلمه موردنظر خود را پیدا میکند، حرف او را قطع نکنید. بگذارید حرفش را تمام کند، بعد پاسخ بدهید. به زبانی صحبت کنید که کودک بفهمد. گاهی اوقات فراموش می کنیم که کودکان هنوز توانایی درک تمام حرف های ما را ندارند.

گوش کردن تنها به معنای شنیدن کلمات نیست. باید احساس نهفته پشت آن را درک کنید. وقتی دارید به حرفهای کودک گوش می کنید، وسط حرف او نپرید یا حرف توی دهان او نگذارید. آنها هم به اندازه بزرگسالان از اینکه این مورد را رعایت کنید، تشکر خواهند کرد! اگر می خواهید کودک بداند که حر فهای او را میشنوید و درک می کنید، گفته های او را تکرار کرده و با او تماس چشمی برقرار کنید. با گفتن جملاتی مانند «در مورد...با من حرف بزن ،» «واقعا؟ » یا «ادامه بده »، علاقه خود را به گفته های او نشان دهید و درباره احساساتش سؤال کنید. از نقد و نکوهش کودک بپرهیزید. اگر از کاری که کودک انجام داده، عصبانی هستید، سعی کنید برای او توضیح دهید که دیگر نباید آن را تکرار کند. با هم تلاش کنید مشاجرات و مشکلات را حل کنید. با یکدیگر روراست باشید.