پرتاب اشیا توسط کودک، نرمال است؟

یک روان‌شناس، گفت: پرتاب اشیاء توسط کودکان ۱۴ ماهه تا سه ساله، امری کاملاً طبیعی است.

ایسنا: محمد جعفری اظهار کرد: کودکان از سن حدود ۱۴ ماهگی تا سه سالگی پرتاب کردن را یاد گرفته و از اینکه اشیاء را پرت کنند لذت می‌برند، چرا که انگشتان‌شان را از دور چیزی که در دست دارند باز کرده و آن‌را رها می‌کنند و این خود یک پیشرفت در استعدادهای حرکتی آنها محسوب می‌شود.

وی پرتاب کردن اشیاء را مستلزم هماهنگی بین دست و چشم کودک دانست و خاطرنشان کرد: هنگامی‌ که کودک شروع به پرتاب کردن اشیاء می‌کند، نه تنها بسیار به خودش می‌بالد که یک مهارت جدید را کشف کرده، بلکه والدین نیز باید خوشحال باشند که او یک مرحله رشد دیگر را نیز طی کرده است، هرچند که این امر ممکن است آنها را خوشحال نکند که او ماکارونی را از بشقابش بر روی زمین بریزد و یا پستانکش را در خیابان از دهانش به بیرون پرت کند.

این روان‌شناس تأکید کرد: تا جایی ‌که پرت کردن اشیاء توسط کودک خطری برای اطرافیان ایجاد نکند، نباید او را سرزنش و یا تنبیه کرد، متوقف کردن کودک از پرت کردن اشیاء به اطراف در این سن، تلاش بیهوده است، پس به جای اینکه او را متوقف کرد باید سعی شود به او یاد داد که چه چیزهایی را می‌تواند و چه چیزهای را نمی‌تواند پرت کرد.

جعفری، خطاب به والدین اظهار کرد: اگر تعداد وسایلی که به کودک اجازه می‌دهید پرت کند زیاد باشد، او سریع‌تر یاد می‌گیرد که چه چیزهایی را نباید پرت کند، او را به پرت کردن چیزهای بی‌خطر تشویق کنید، مثلاً در منزل تعدادی توپ‌های فومی یا پارچه‌ای تهیه کنید و با یکدیگر توپ بازی کنید و یا اگر به خرید می‌روید از او بخواهید خرید شما را داخل چرخ بیاندازد، او از اینکه به او اجازه دهید که خرده سنگ‌های کنار جوی را داخل جوی آب پرت کند بسیار لذت می‌برد، به این ترتیب او کم‌کم یاد می‌گیرد که پرت کردن چیزهای مناسب در زمان و مکان مناسب، اشکال ندارد.

این روان‌شناس با تأکید بر اینکه پرتاپ اشیاء اگر از روی عصبانیت باشد، باید در صورت امکان، او را نادیده گرفته و به او محل نگذاشت، یادآور شد: اگر کودک بداند که می‌تواند با پرت کردن اشیاء به سوی دیگران توجه والدین را جلب کند، حتماً این کار را تکرار خواهد کرد، اما اگر دیدید که او این کار را تکرار می‌کند و یا باعث ایجاد ناراحتی و درد در کودک دیگری می‌شود در این صورت بلافاصله او را از محیط دور کرده و با آرامش ولی قاطع به او گوش‌زد کنید.

وی تصریح کرد: ممکن است واکنش غیرکلامى کودک نسبت به ناکامى در هنگام بازى با اسباب‌بازى یا پازلى که شکل دارد، به‌صورت بلند کردن اشیاء و پرتاب آنها به اطراف اتاق باشد، او در این حالت شیطنت نمى‌کند، دور کردن اشیاء به‌علت ناکامى ممکن است به‌قدر کافى در تخفیف تنش او کمک کند و ممکن است با یک فریاد به پایان برسد.

جعفری در پاسخ به این سئوال که آیا بعد از پرت کردن اسباب‌بازی باید آن را برای کودک بیاوریم، اظهار کرد: فرزند شما اسباب بازی‌اش را پرت می‌کند و منتظر است شما که در هر بار پرت کردن، آن‌را برایش برگردانید، می‌توانید با صبر کردن، حس کشف راه‌های جدید را در او بیدار کنید، حرکت‌های بعدی، باعث رشد فکری کودک و شکوفایی خلاقیت در او می‌شود.