دکتر محمد قریب، بانی طب کودکان در ایران

اول بهمن یادآور روزی است که بانی طب نوین اطفال در ایران دکتر محمدقریب، پس از سالها تلاش بی وقفه وعشق در راه توسعه و پیشرفت شاخه طب کودکان در کشورمان، برای همیشه دنیای خاکی را ترک کرد و نام خویش را در فهرست نخستین پیشاهنگان این عرصه ثبت کرد.

محمد قریب در سال ۱۲۸۸ هجری خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. وی فرزند علی اصغرخان قریب از اهالی روستای گرکان از توابع آشتیان بود.

او تحصیلات مقدماتی را در دبستان سیروس و دارالفنون سپری کرد و با توجهبه هوش و استعداد خاص خود در زمره اولین گروه دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به شهر رن فرانسه رفت.

در سال ۱۳۱۴ دکتر قریب به عنوان نخستین ایرانی در کنکور بیمارستان پاریس پذیرفته شد و با ورود به برد تخصصی رشته بیماری های کودکان در آن زمینه تخصص و مهارت کسب نمود.

وی در سال ۱۳۱۶ با دفاع از رساله دکترای خود با عنوان وقفه های تنفسی شیرخواران در دانشکده پاریس دانشنامه پزشکی پاریس را دریافت کرد و در سال ۱۳۱۷ به وطن بازگشت و در تهران در محضر استادانی بنام، توانست موفقیت زیادی را در این زمینه کسب و با ایجاد شاخه ای نوین در طب، لقب پدر طب اطفال ایران را از آن خود کند.

او ابتدا در بیمارستان رازی، سپس در بخش کودکان بیمارستان هزار تختخوابی(مجتمع بیمارستانی امام خمینی فعلی) به کار پرداخت و با پشتکاری وصف ناپذیر کادری متخصص و قوی در پزشکی اطفال تربیت کرد.

دکتر قریب پس از چند سال مرکز انتقال خون ایران را پایه گذاری و عمل بررسی و تصفیه خون را در ایران رواج داد. از خدمات ارزنده دیگر وی در دنیای طب آن روز، بیان کاربرد و نحوه استفاده از انتی بیوتیک بود. او از جمله کسانی به شمار می رود که برای از میان بردن میکروب ها داروهای جدیدی را شناسایی و راه پیشرفت را برای شاگردان خود باز کرد.

پس از مدتی او به عنوان استاد پزشکی کودکان انتخاب شد و به عنوان اولین استاد دانشکده پزشکی تهران، برنامه های آموزشی کاملی را متناسب با نیازهای کشورمان ارائه داد. وی در امر تدریس همواره یافته های جدید طب جهان را به دانشجویان خود منتقل می کرد و آنان را برای پیگیری پیشرفت های علمی جهان تشویق می کرد.

او در طول زندگی پربار خود عهده دار مشاغل مختلفی چون ریاست انجمن پزشکان کودکان ایران، عضو هیات رییسه انجمن بین المللی کودکان و عضو فعال پزشکان در کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، آمریکا، کانادا، ژاپن، ترکیه و اتریش و چندین مجمع علمی بین‌المللی بود.

دکتر قریب نخستین بیمارستان تخصصی کودکان را تاسیس و به عنوان پایه گذار طب نوین اطفال در ایران انجمن اطباء اطفالرا پایه گذاری کرد و برای آشنایی اقشار جامعه و مخصوصا پزشکان اطفال کتابی را به عنوان بیماری های کودکان منتشر ساخت.

او در طی این سالها به پاس خدمات چشمگیر علمی بسیاری توانست نشان عالی لژون دونور از فرانسه، نشان دانش از دانشگاه تهران و نشان فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش را دریافت کند.

دکتر محمد قریب در سال ۱۳۵۱ به بیماری سرطان مثانه مبتلا شد و سرانجام پس از سالها تلاش بی وقفه، رنج، عشق و تلاش در راه توسعه و پیشرفت طب کودکان ایران در اول بهمن ماه سال ۱۳۵۳ در مرکز طبی کودکان، محلی که با عشق به کودکان در انجا سال ها خدمت کرده بود، دیده از جهان فرو بست.