استرس پس از سانحه کودکان، عوامل شدت‌دهنده
با اشاره به اینکه حوادث معمولی و کم اهمیت به اختلال استرس پس از سانحه منجر نمی شود بلکه حوادث جدی و بزرگ که تهدید کننده حیات و امنیت فرد است به این اختلالات منجر می شود اظهار داشت.
مهر: اختلال استرس پس از سانحه بیشترین تاثیر منفی را بر روی افکار و هیجانات کودکان می گذارد.
دکتر فاطمه محرری عضو مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: با اشاره به اینکه حوادث معمولی و کم اهمیت به اختلال استرس پس از سانحه منجر نمی شود بلکه حوادث جدی و بزرگ که تهدید کننده حیات و امنیت فرد است به این اختلالات منجر می شود اظهار داشت: تجربه جنگ، تجاوز، بلایای طبیعی، سوانح رانندگی ، آتش سوزی یا هر واقعه آسیب زای شدید دیگری ممکن است به تناسب باعث بروز این عارضه شود.
وی تصریح کرد: بیشتر مبتلایان به این عارضه واقعه را در افکار روزانه یا رویاهای خود دوباره تجربه می کنند و از هر آنچه واقعه را به خاطرشان آورد، دوری می کنند و گاهی دچار کندی در عکس العمل همراه با حالت بیش برانگیختگی می شوند. همچنین افسردگی، اضطراب مشکلات شناختی، ضعف توجه و تمرکز هم همراه علایم اصلی گزارش می شود.
محرری اظهار داشت: کودکان با توجه به آسیب پذیری روانی و جسمی، بیشتر در معرض آسیبهای روحی روانی ناشی از مواجهه با رویدادها و سوانح قرار می گیرند. به بیان دیگر مواجهه با یک عامل استرس زا بیشتر در کودکان باعث اختلال می شود تا در بزرگسالان و در برخی موقعیت های خاص تا ۹۰ درصد کودکان به این اختلال مبتلا می شوند.
رئیس مرکز روانپزشکی ابن سینا در ادامه افزود: برخی عوامل در بروز و شدت اختلال نقش چشمگیری دارد. هر قدر سن کمتر باشد، شدت اختلال و علایم و تظاهر آن بیشتر است. همچنین میزان آسیب پذیری در پسرها بیشتر از دخترهاست، اما در مواجهه با این اختلال هر دو بسیار آسیب پذیرند.
محرری گفت: سایر حوادث زندگی، شناختهای اجتماعی و فرهنگی، بیماری های روانی همزمان، عوامل خانوادگی، عملکرد و مشکلات روانی والدین، وضعیت زندگی زناشویی و تحصیلات والدین در ایجاد و میزان علایم اختلال در کودک نقش مهمی دارد. از سوی دیگر واکنش والدین به رویدادهای آسیب زا تاثیر قابل ملاحظه ای بر کودکان خردسال می گذارد زیرا کودکان درک کاملی از ماهیت آسیب یا خطر ندارند.
وی در خصوص راهکارهای درمانی این اختلال در کودکان تصریح کرد: به طور کلی باید ذهن کودک را از افکار آزاردهنده ای که دارد، پاک کرد. توضیح درباره بروز عارضه و پیامدهای اختلال به کودک گام بسیار مهمی در روند درمان است. دادن اطلاعات کافی به والدین درباره این اختلال و توضیحات قابل فهم به کودک در این باره به روند درمان کمک زیادی می کند. والدین باید بدانند مواجهه کودک با عامل اضطراب آور باید با آمادگی کامل کودک انجام شود، در غیر این صورت کودک نمی تواند با واقعیت روبه رو شود.
محرری گفت: دور کردن کودک از شرایط استرس زا، دور کردن وی از اخبار رسانه ها درباره حادثه، آموزش روشهای آرامش بخشی، کمک به وی برای تجسم افکار مثبت و دور کردن افکار منفی، آموزش تنفس کنترل شده، دخالت خانواده و مدرسه در امر درمان و تقویت سیستمهای حمایتی از کودک، حذف تنش و اضطراب از محیط آموزشی، تشویق و توجه به کودک زمانی که طبیعی رفتار می کند، استفاده از سیستم پاداش دهی و استفاده از بازی درمانی برای کنترل احساسات از دیگر راهکارهای موثر در روند درمان است.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼