پیشگیری از دروغگویی کودکان، چگونه

ایرنا: اگر می خواهیم کودکانمان چوپان دروغگو بار نیایند باید در رفتارها و آموزش های ناصحیح خود تجدید نظر کنیم. دروغگویی در کودکان مشکلیست که با اندکی تامل و برنامه ریزی قابل درمان است. کودک می گوید: روز تولدم یک فیل خریدم. بزرگترها می گویند: ای دروغگو، تو که نمی توانی فیل بخری . کودک براثبات گفته خود پافشاری می کند. این نمونه ای از برخورد نادرست با کودک است شاید اگر به جای این پاسخ به کودک گفته می شد: تو دلت می خواست کادوی تولدت یک فیل بزرگ باشد؟ و درصدد انکار این گفته بر نمی آمدند کودک اصرار بر سخن دروغ خود نداشت.


لازمه درمان دروغگویی علت یابی آن است
یک روان شناس شبه خانواده اداره کل بهزیستی استان زنجان گفت: برای درمان دروغگویی کودکان باید دلیل دروغگویی را شناسایی کرد. زهرا بلباسی اظهار کرد: گاهی کودکان به دلیل اینکه اجازه بیان حقیقت را ندارند وبرای بیان آن تنبیه می شوند متوسل به دروغ می شوند.

وی با بیان مثالی ابراز کرد: اگر یک کودک از برادر خود متنفر باشد و این را به زبان آورد از سوی خانواده تنبیه می شود در صورتیکه خانواده باید به او اجازه بیان احساساتش را بدهند و سپس درپی علت یابی این تنفر و رفع آن برآیند.

این روان شناس تصریح کرد: اگر می خواهیم فرزندانمان صداقت را بیاموزند نباید هنگام راستگویی سرزنش شده و در صورت دروغگویی به آن ها پاداش دهیم.

بلباسی خاطر نشان کرد: برخی دروغگویی ها ناشی از تحریک خانواده هاست ، مانند سوال و جواب های مکرر از کودک راجع به مسائلی که کودک تمایلی به پاسخ دادن به آن ندارد.

وی ادامه داد: کودکان از سوال و جواب های مکرر والدین متنفرند به خصوص اگر بدانند والدین پاسخ آن پرسش را می دانند اما مجددا تکرار می کنند.

این روان شناس تاکید کرد: به جای سوال پیچ کردن کودکان، برخوردهای غیر اخلاقی و هیجانی با کودک باید براساس واقعیت ها و صریح با کودکان صحبت کرد.

بلباسی آموزش های نادرست خانواده، نیاز به جلب توجه دیگران، احساس کمبود، ترس از بیان واقعیت،انتظار و توقع بیش از اندازه از کودک ، ترس از مقایسه و سرزنش را از دیگر عوامل گرایش کودکان به دروغ برشمرد.

وی شناخت دلایل دروغگویی را در کودکان لازمه درمان آن دانست و افزود: هرگونه مشکل اخلاقی و رفتاری در کودکان باید تا پنج سالگی رفع شود زیرا تا سن پنج سالگی شخصیت فرد در حال شکل گیری است و پس از آن تغییر این شخصیت دشوار می شود.

این روان شناس خاطر نشان کرد: در صورتیکه شخصیت فرد در کودکی سالم و منطقی رشد کند از آسیب های احتمالی آینده در امان خواهد بود.

بلباسی متذکر شد: کودکان در سنین چهار یا پنج سالگی دیده ها و شنیده هایشان را براساس تخیلاتشان توجیه و تفسیر می کنند و بین تخیلات و واقعیات تفاوتی قائل نیستند لذا در این سن دروغگویی در کودک بروز می کند.

وی نقش والدین را در رشد شخصیت کودک بسیار مهم ارزیابی کرد و افزود: کودکان رفتارهای والدین را زیر ذره بین گذاشته و از آن تقلید می کنند لذا راستگویی والدین را نیز می آموزند.

این روان شناس نشان دادن ارزش راستگویی و ایجاد درک نادرست بودن دروغگویی را از راه های درمان دروغگویی در کودکان دانست و ابراز کرد: بیان نتایج تلخ دروغگویی در قالب داستان، صحبت کردن با کودک راجع به مضرات دروغگویی در فضایی آرام و محبت آمیز و فراهم نمودن فضای بیان آزادانه احساسات از راه های رمان دروغگویی کودکان است.

بلباسی تعدیل انتظارات از کودک را از دیگرراه های درمان دروغگویی در کودکان برشمرد و گفت: باید از هرکودک متناسب با استعداد ها ی فردی او انتظار داشته باشیم.