دلایل فرزندآوری، دوست دارین چند تا بچه داشته باشین؟

در کشورهای پیشرفته که فشار مالی بر دوش والدین بیشتر است، زاد و ولد کاهش یافته است. تعلیمات سنتی حاکم می کند که مردم پدر و مادر می شوند، چون فرزند شادی می آورد. اما آیا واقعا فرزند شادی می آورد؟

با توجه به اینکه افراد شاد از همان آغاز ممکن است میل بیشتری به فرزند دارشدن داشته باشند، برای دانشمندانی که این موضوع را بررسی می کنند، صرفا ربط دادن والدین شدن با شادمانی پاسخ این سوال نیست. اما پژوهش اخیر که میزان شادی را در دو قلوهای همسان بزرگسال مقایسه کرده است که برخی از آنها پدر و مادر شده بودند و برخی هم پدر و مادر نبودند به فهم مطلب کمک می کند.

این پژوهش که به سرپرستی هانس پیتر کولر، استاد جامعه شناسی در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد، نشان داد: افرادی که صاحب فرزند هستند در واقع شادتر از افرادی هستند که فرزندی ندارند.

اما بهره مندی از این شادی بین مادرها و پدرها متفاوت است. در مقایسه دوقلوهای همسان، کولر دریافت؛ مادرانی که یک فرزند دارند تقریبا ۲۰ درصد از زنان بدون فرزند شادترند، در حالی که شادی پدرها (از صاحب فرزند بودن) کمتر از مادرها است.

مردانی که فرزند اول آنها پسر به دنیا می آید ۷۵ درصد خشنودتر از پدرانی هستند که فرزند اول آنها دختر است.

جنسیت فرزند اول برای مادران مهم نیست و به گمان کولر شاید علت این است که زنان بهتر از مردان از همراهی با هر دو جنسیت دختر و پسر بهره مند می شوند.

شگفت این است که تولد فرزندان دوم و سوم به هیچ وجه به شادی والدین نمی افزاید.

در واقع این طور به نظر می رسد که شادی مادرانی که فرزندان بیشتری دارند کمتر از مادرانی است که صاحب یک فرزند هستند، اگرچه هنوز هم مادرانی که فرزند بیشتری دارند نسبت به زنانی که فرزندی ندارند شادتر هستند.

کولر چنین نتیجه می گیرد: اگر می خواهید از حداکثر سلامت شخصی بهره مند باشید، باید به یک فرزند اکتفا کنید.

وی می افزاید که والدین احتمالا فرزندان بعدی را می آورند که یا سودی برای فرزند اول داشته باشد یا اینکه چنین استنباط می کنند که اگر فرزند اول آنها را شادتر کرده است، دومی هم همین تاثیر را خواهد داشت.

کولر اضافه می کند که در پژوهش قبلی این سوال مطرح شده بود که عوامل خاصی، همچون ازدواج یا فرزند دار شدن، در شادمانی نقش دارند. در عوض، پژوهش کولر پرسشی کلی درباره والدین شدن و شادمانی مطرح می کند.

کولر می گوید: ظاهرا آنچه به مرور زمان اتفاق می افتد این است که شما می خواهید فرزندی داشته باشید، پس صاحب فرزندی می شوید و دریابید که واقعا کار دشواری است و شادی تان فروکش می کند و بعد یک منفعت مهم را درک می کنید.

وی می گوید: در مجموع درسی که از این پژوهش گرفته می شود این است که خود فرزند دار شدن حداقل برای یک بار جنبه حیاتی در شاد شدن دارد.