روانشناسی نقاشی کودک، تفسیرش کنید

باشگاه خبرنگاران : زبان و نقاشی جاده‌هایی هستند که نمایانگر شادی ها، غم‌ها، استرس‌ها ، ترس‌ها، اضطراب‌ها و گاه نیازهای کودکان است. ترسیم خانه ، صورت و آدمک به طرق مختلف تنها نشان‌دهنده ذوق و استعداد متفاوت کودکان نیست بلکه گاه نشانه‌ای از وجود یک اختلال و گاه بیان رؤیاها و یا استرس‌ها و درونیات کودک است که در ظاهر تجلی نمی‌یابد و تحلیل آن به ما می‌فهماند که برخلاف تصور عام که کودک را فردی راحت و آزاد می‌پندارد، او فردی است که فشارها و مشکلات زیادی را به دوش می‌کشد، اما برخلاف والدین و دیگر بزرگترها آن را در ظاهر بروز نمی‌دهد. در این گزارش نمادهایی که بیشتر از سوی کودکان در نقاشی کشیده می‌شود مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد.

سر : مرکز شخصیت، قدرت فکری و عامل اصلی کنترل و فشارهای درونی است، کودکان بیشتر سر را بزرگ ترسیم می‌کنند ولی اگر سر زیاد بزرگ باشد نشانگر آن است که من کودک بیش از حد طبیعی است.

صورت : چون بسیار اهمیت دارد بیشتر تنها کشیده می‌شود.کودکان پرخاشگر جزئیات آن را به حد اغراق‌آمیزی بزرگ ترسیم می‌کنند درحالی که کودکان خجالتی جزئیات را از نظر می‌اندازد و فقط دایره صورت را ترسیم می‌کنند.

چشم‌ها : اجتماعی بودن کودک را نشان می‌دهد، کودکان خودستا چشم‌ها را باحالت‌های درنده و وحشی می‌کشند. علاوه بر آن چشم بزرگ نماد برون‌گرای و کنجکاوی و چشمان کوچک درون‌گرایی وحذف آن امتناع از دیدن است. در پاره‌ای از موارد چشم‌ها به صورت دایره‌ای بزرگ ترسیم می‌شوند که نقطه‌ای در وسط آن است، تکرار این شیوه مبین ترس و وحشتی است که باید علت آن را جستجو کرد.

گونه: نشانه سلامت، شادی و خوش خلقی است.

دهان و دندان : ممکن است معنی نیاز به موادخوراکی را نمایان سازند و نیز به معنی پرخاشگری و خشونت است. کودکی که از سوی والدین خود مرتب به صورت دهانی تنبیه می‌شود(فریادو ...) دهان را باز و اگر لب‌ها بسته باشد نشان‌دهندۀ تنش و فشار است گاه دهان باز نماد قدرت و مردانگی است.

دست و بازو : دست‌های بسته نشانه بی‌اعتمادی و دست‌های باز نشان‌دهنده حسن نیت کودک است. ترسیم نکردن دست‌ها، کشیدن آنها در پشت سر یا در جیب‌ها نشانه ناتوانی در برقراری تماس با دیگران یا احساس گناهکاری ناشی از دزدی، استمناء و گاه تمایل کودک به پنهان کاری را نشان می‌دهد.

پاها : کودکان ضعیف و درون گرا بیشتر برای آدمک پا نمی‌گذارند و او را به حالت نشسته ترسیم می‌کنند.

بالا تنه : اگر باریک و لاغرکشیده شود مشخص کننده این است که کودک از اندام خود ناراضی است یا از چاقی و بزرگ شدن می‌ترسد. بالا تنه ممکن است نشان دهنده ضعف جسمانی نیز باشد.

خانه: در نقاشی کودکان خانه بیش از هر چیز دیگری کشیده می‌شود. همواره کودک خانه‌ای معمولی و پیش پاافتاده ترسیم می‌کند. هنگامی که پدر و مادر از هم جدا شده باشند خانه به دو قسمت تقسیم می‌شود و بیشتر دارای دو در ورودی است که یک قسمت از خانه نماد زندگی خانوادگی واقعی و قسمت دیگر نشانگر زندگی تحمیل شده برکودک است.
خورشید : نماد پدر است اگرخورشید زردرنگ و درحال درخشش باشد نشانه رابطه صمیمی و گرم با پدر و خورشید قرمز نماد ترس از اوست.

فاصله بین اشخاص نقاشی : نزدیک شدن دو یا چند تن شخصیت نشانگر انس و الفت واقعی آنان یا تمایل کودک به آنان است ولی کشیدن فرد در فاصله دورتر یا حذف آن دلیل بر عدم علاقه کودک به او است.هنگامی که در نقاشی خانواده، یکی از اعضای خانواده وجود ندارد می‌توان نتیجه گرفت که کودک آگاهانه یا ناخود آگاه آرزوی نبودنش را دارد و این امر بیشتر در نقاشی کودکانی دیده می‌شود که با گذشت چند سال هنوز تولد خواهر یا برادر کوچکتر خود را نپذیرفته است.

تفسیر و تحلیل نقاشی امری مطلق نیست که بتوان آن را به تمامی کودکان تعمیم داد و باید به این نکته توجه داشت که باید در شرایط آرامش و فراهم آوردن ابزار مورد نیاز از کودک درخواست ترسیم نقاشی کرد. ضمن اینکه تأکید بر کشیدن نقاشی به گونه‌ای خاص یا نقش آموزش یا تقلید از دیگران را در این امر باید در نظر داشت.