کتاب، سالم‌ترین رسانه برای کودکان

سالم ترین رسانه موجود برای کودکان در حال حاضر رسانه مکتوب است، اما متأسفانه وزارت ارشاد تمام درهای ورود به این رسانه را بسته و مواظب کتاب هاست.

روزنامه جام جم: نشست تخصصی بررسی نقش رسانه در تربیت کودکان با حضور کارشناسان حوزه ادبیات، نمایش و مطبوعات کودک و نمایندگان رسانه های گروهی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.

در این نشست که با مدیریت و اجرای سیدعلی کاشفی خوانساری برگزار شد، مصطفی رحماندوست شاعر نام آشنای کودکان و نوجوانان رسانه های ایران را به چند دسته تقسیم کرد: مکتوب ، دیداری ـ شنیداری و دیجیتالی.

وی سالم ترین و خوش تأثیرترین رسانه بر کودکان را رسانه مکتوب دانست و گفت: "حتی اگر در این میان مجلات زرد هم برای کودکان منتشر شود، زیان آن بسیار کمتر از رسانه های دیداری مانند تلویزیون است. بهترین کسانی که برای کودکان قلم می زنند از مطبوعات شروع می کنند و بعد سراغ نویسندگی می روند و در ادامه وارد عرصه رادیو و تلویزیون می شوند."

رحماندوست متذکر شد: "سالم ترین رسانه موجود برای کودکان در حال حاضر رسانه مکتوب است، اما متأسفانه وزارت ارشاد تمام درهای ورود به این رسانه را بسته و مواظب کتاب هاست! این سانسور از یک طرف فضای کار را بسته و از طرف دیگر محیط امن ایجاد کرده است. با کنترل و سانسور آثار بزرگسالان مخالفم، اما در حیطه آثار کودکان موافقم و معتقدم آثار کودک باید قبل از چاپ کنترل شوند."

در ادامه این نشست، مجید راستی از تهیه کنندگان آثارکودک و نوجوان صدا و سیما گفت: "آیا فقط تلویزیون ماست که برای کودکان ناسالم است؟ آیا در مطبوعات ما و در رسانه های دیگر هیچ مشکلی برای آموزش کودکان وجود ندارد؟ کسانی که همواره انتقاد می کنند باید خود بگویند چه کار کرده اند. چرا باید دانش آموز امروز نمره اخلاقش پائین باشد؟ من فکر می کنم بخشی از این تربیت به مربیان بعد از انقلاب برمی گردد. بسیاری از این مربیان خودشان نیازمند تعلیم و تربیت هستند."

وی افزود: "متأسفانه این روزها شعار جای خود را به آموزش داده و از شعار نمی توان توقع زیادی داشت. گاهی توقعاتی داریم، این توقعات جوابگوی ما نیست و انتظارات و توقعات اشتباهی جایگزین می شود. کشور شبیه سوپرمارکتی است در آن باید همه چیز به هم بخورد، به طوری که نمی توان گفت سانسور نباشد اما کتاب باشد."

راستی گفت: "بر اساس تجربه هر کاری که قائم به فرد بوده سالمتر از کاری است که قائم به کسان دیگر است. ابتدا باید یک تعریف مشخص در این باره پیدا کنیم و سپس درباره آن صحبت کنیم. اگر تعریف مشخص نباشد، انتظارات متفاوت خواهد بود."

در ادامه نیز ژوبین غازیانی کارشناس تئاتر کودک و نوجوان بر لزوم تفکیک گروه سنی برنامه های تلویزیونی ایران در ساعت های مختلف شبانه روز مانند کشورهای دیگر دنیا تأکید کرد و گفت: "با تفکیک سنی این برنامه ها می توان از بدآموزی این آثار بر کودکان جلوگیری کرد."

وی همچنین بر ارتقاء سطح کیفی آثار تلویزیونی کودکان به یژه انیمیشن تأکید و با اشاره به انیمیشن های خارجی مانند "شرک" تصریح کرد: "این کشورها برای تولید انیمیشن برای کودکان تنها دو سال فکر می کنند و مراحل پیش تولید را پشت سر می گذارند. حالا باید دید ما چقدر برای تولید این آثار وقت می گذاریم؟ من فکر می کنم رسانه ما بهتر است قبل از تولید اثر به بررسی تأثیر آن اثر بر کودکان و نوجوانان بپردازد."