راه رفتن کودک، او را آزاد بگذارید

خوشبختانه والدین امروزی، زیاد کودکان خود را تحت فشار قرار نمی دهند و او را پیش از کسب آمادگی کامل، وادار به راه رفتن نمی کنند.

وب سایت سلامت کودک: می دانیم که کودکان همان قدر که به عشق و محبت نیاز دارند، به پیروی از قوانین هم نیازمندند اما آن چه والدین باید در نظر داشته باشند این است که چه انتظاراتی از فرزند خود داشته باشند که با دوره سنی او متناسب باشد.

چنان چه توقع و انتظارات والدین بیش از حد باشد، سرخوردگی فرزند را در پی خواهد داشت و هنگامی که توقع و انتظارات کمی داشته باشند، بی توجهی به کودک و بی قید و بند بودن او را سبب خواهد شد.

برای آن که بدانیم چه انتظاراتی از کودک داشته باشیم بهتر است که با توانایی های هر دوره سنی آشنا شویم. خوشبختانه والدین امروزی، زیاد کودکان خود را تحت فشار قرار نمی دهند و او را پیش از کسب آمادگی کامل، وادار به راه رفتن نمی کنند.

بهترین کار برای کمک به تکامل روحی و جسمی کودک این است که او را آزاد بگذارید تا در سیر تکاملی خاص خود قدم بردارد و به پیش برود. به طور مثال به او فرصت بیشتری بدهید تا برای راه رفتن به روی زمین از دست و پاهای خود استفاده کند. سعی نکنید که خیلی زود کودک خود را از شیر بگیرید یا دستشویی رفتن را به او بیاموزید.

در سال دوم، به او فشار نیاوریم

در سال دوم زندگی بهتر است کودک را تحت فشار قرار ندهیم. کودکی که زودتر از موقع، شیرخوردن(مکیدن سینه مادر یا سر شیشه) را کنار بگذارد، خیلی زود به مکیدن انگشت شست رو می آورد، زیرا نتوانسته نیاز روحی و روانی خود را تامین نماید و هیچ راهی برای بیان آن نمی شناسد.

آموختن چگونگی استفاده از دست شویی و از پوشک گرفتن کودک نیز زمانی باید صورت بگیرد که او آمادگی لازم را داشته باشد. اگر زودتر از موقع به او فشار بیاوریم و او را مجبور کنیم، او گیج خواهد شد، درست مثل زمانی که هنوز نمی تواند راه برود ولی ما به او اصرار می کنیم که راه برود و حتی در بعضی از موارد خشمگین می شویم و با او به تندی رفتار می کنیم، پس چه زمانی آموزش کودک را شروع کنیم؟

پاسخ به این سوال بسیار ساده است: زمانی که کودک آماده باشد. او مهارت های دیگر مانند نوشیدن آب با لیوان، غذا خوردن با قاشق و چنگال و لباس پوشیدن را نیز زمانی می تواند فرابگیرد که آمادگی فراگیری آن ها را داشته باشد. البته فراموش نکنید که آماده شدن و اظهار تمایل کودک به تدریج صورت می گیرد.

او طبیعی است

وقتی که کودک ۵/ ۲تا ۳ساله نمی گذارد که شما ژاکت را بر تن او بپوشانید و بدرفتاری می کند، ناراحت نشوید، این رفتار طبیعی است. تقریباً همه کودکان در این دوره سنی به همین شکل رفتار می کنند، زیرا احساس می کنند که فرد کامل، مستقل و بسیار مهمی هستند. برای همین یک کودک ۵/۲تا ۳ساله می خواهد در لباس پوشیدن خود نقش داشته باشد و از این که مثل یک نوزاد، لباس بر تن او کنید ناراحت خواهد شد.

او ترجیح می دهد که«مادر» همراه و دستیار او باشد. نکته مهم دیگر این است که در این دوره سنی، کودک مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کند. او نمی داند«عجله داشتن» یعنی چه و توضیحات ما برای شرح بیشتر نیز فایده ای نخواهد داشت.

چنان چه نیازهای کودک را بشناسیم و به او فرصت بدهیم تا برخی از کارها را خود انجام بدهد به تدریج که مسئولیت پذیر می شود، بد خلقی را کنار خواهد گذاشت، در غیر این صورت لج بازی های او ادامه خواهد داشت.

بیان قوانین بدون خشونت

در سراسر دوره کودکی، برای شناخت کودک خود، حساسیت داشتن نسبت به او و صبر و شکیبایی ورزیدن در برابر کارهایش، همواره نیازمند فرصت کافی خواهیم بود. به طور مثال اگر کودک صورت خود را می شوید و آب را به اطراف می پاشد، بهتر است که او را تشویق کنیم؛ چنان چه او به احساس رضایتمندی و درک شما از خود پی ببرد، با کمال میل با شما همکاری خواهد کرد.

قاطعیت داشتن بدون عصبانیت، از طرف بسیاری از کودکان پذیرفته شده است، به همین دلیل آن ها قوانین تغییرناپذیر مهدکودک یا آمادگی را می پذیرند. بی صبری و ناشکیبایی شما، صرفاً چراغ سبزی است برای مقاومت و لج بازی های کودک تان و البته آن روی سکه ناشکیبایی، خشونت است!