رابطه زناشویی برای زن باردار و بچه خطر دارد؟

«خانمی ۲۵ ساله هستم و ۵ ماهه باردار هستم. مشکلم این است که در این دوران تمایلی به برقراری رابطه زناشویی با همسرم ندارم. در واقع می ترسم به هر دلیلی به جنینم آسیبی برسد. این موضوع باعث شده است بین من و همسرم کدورتی ایجاد شود. لطفاً بگویید چه کنم؟» این سوال و سوال هایی از این قبیل را بسیاری از خانم های باردار در طول بارداری شان از پزشک خود می پرسند. اگر این سوال شما هم هست، با ما همراه شوید.

اغلب خانم های باردار تمایلی به برقراری روابط زناشویی ندارند. این مساله هم بیشتر ناشی از احساس روانی آنها مبنی بر مراقبت از جنینشان و جلوگیری از وارد شدن هرگونه ضربه و آسیب به او است اما متخصصان زنان و زایمان به جز در موارد خاصی، داشتن رابطه را حتی تا آخرین روزهای بارداری ممنوع نمی کنند. البته آقایان احساس های متفاوتی در مورد برقراری رابطه زناشویی دارند و به همین دلیل آقایان در این زمینه به 3 گروه تقسیم می شوند؛ یک گروه که شامل اغلب مردان می شود کسانی هستند که تمایل آنها نسبت به همسرشان تفاوت چندانی نمی کند. گروه دوم، مانند همسرشان نگران آسیب به جنین هستند و احساس توام با رنج و معصومیت خانم باردار در آنها باعث می شود اصراری به انجام این کار نداشته باشند. اما گروه سوم مردانی هستند که اتفاقا تمایلشان به برقراری رابطه زناشویی در این دوران افزایش پیدا می کند و در مواردی حتی افراط گرایانه می شود. این حالت نشان دهنده ابتلا به یک اختلال روانی است و به هیچ وجه طبیعی تلقی نمی شود و فرد باید برای درمان این مشکل حتما به روان پزشک مراجعه کند.

متاسفانه آمارهای ما نشان می دهد بیشترین میزان بی وفایی زن و شوهر نسبت به هم از همین دوران بارداری شروع می شود زیرا تمایل مرد برای بودن در کنار همسرش تفاوتی نکرده اما خانم به دلیل بارداری و مشکلاتی که برایش پیش می آید، تمایلی برای انجام این کار ندارد. به خصوص در 3 ماهه اول بارداری که بسیاری از خانم ها از تهوع و استفراغ رنج می برند و نسبت به هر بویی حتی بوی بدن همسرشان واکنش نشان می دهند یا در 3 ماهه سوم که به دلیل بزرگ شدن جنین و شکم دچار مشکلات جسمی متعددی مثل تنگی نفس، درد در ناحیه لگن، ریفلاکس معده و... می شوند. ادامه این شرایط و برآورده نکردن نیازها می تواند ضربه های سنگینی از نظر روانی و عاطفی به زن و شوهر وارد کند.

در واقع خانم ها توقع دارند طی بارداری که سخت ترین دوران زندگی شان است، از نظر روانی و عاطفی مورد حمایت همسرشان قرار بگیرند و اصلا برایشان قابل قبول نیست در حالی که آنها رنج بارداری را تحمل می کنند، شوهرشان به مسائل دیگری توجه داشته باشد. به عبارت دیگر آقایان به روابط زناشویی به عنوان یک پدیده زیست شناختی و غریزی نگاه می کنند در حالی که خانم ها به قسمت عاطفی و عاشقانه آن توجه دارند. هر چند بارداری خانم با نوع نگاه آقایان به مسائلی که ذکر شد، توجهی برای بی وفایی برخی مردان نیست اما می تواند زنگ خطری باشد که ممکن است زندگی زناشویی را تهدید کند بنابراین به همه زوج ها توصیه می کنم تا حد امکان و با در نظر گرفتن شرایط یکدیگر، سعی کنند نیازهای روانی، فیزیولوژیکی، جسمی و عاطفی هم را برآورده کنند تا زندگی خود را از خطرهایی که می تواند متعاقبا پیش بیاید، حفظ کنند. برآورده کردن این نیازها باید به شکلی باشد که هیچ آسیبی برای دو طرف حتی جنین نداشته باشد. بررسی ها نشان می دهد وقتی خانم ها بتوانند نیازهای همسرشان را برآورده کنند، خودشان هم احساس غرور لذت بخش و خوبی را تجربه خواهند کرد.