آب درمانی زنان، مناسب همه نیست
آب‌درمانی مانند روش‌های بازتوانی مراحل خاصی دارد و همه توجهاتی که در ورزش‌های دیگر به بیمار می‌شود، در این ورزش نیز باید در نظر گرفته شود.
د کتر شاهین صالحی، متخصص پزشکی ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی نوشت: شاید یکی از در‌دسترس‌ترین و راحت‌ترین روش‌ها برای رفع خستگی عضلات در انتهای یک روز پرکار و خسته‌کننده یا بعد از ورزش سخت، دوش گرفتن و رفتن به استخر باشد.
پیشینیان از دیرباز به نقش مهم آب در تمدد اعصاب و درمان خیلی از بیماری‌ها پی برده بودند و امروزه نیز مزایای آب‌درمانی بر کسی پوشیده نیست و پزشکان برای تسکین و بهبود سریع‌تر خیلی از بیماری‌ها آب‌درمانی را توصیه می‌کنند اما آب‌درمانی نیز مانند هر ورزش دیگری باید با توجه به شرایط بیمار تجویز شود چون بعضی از بیماران از این ورزش سود می‌برند و برای بعضی اصلا لزومی ندارد و ممکن است حتی زیانبار نیز باشد.
آب‌درمانی مانند روش‌های بازتوانی مراحل خاصی دارد و همه توجهاتی که در ورزش‌های دیگر به بیمار می‌شود، در این ورزش نیز باید در نظر گرفته شود. آب‌درمانی فقط راه رفتن یا تحرک در آب نیست و بعضی از وسایل نیز در آن به کار می‌روند؛ مثلا پدال‌ها، تردمیل زیر آب، وزنه‌هایی از جنس اسفنج، دوچرخه زیر آب و... از وسایلی هستند که برای هر بیمار با توجه به مشکلش تجویز می‌شوند. آب‌درمانی لزوما برای تمام بیماران مفید نیست؛ یعنی برخی بیماران از آب‌درمانی سود می‌برند و برخی دیگر ممکن است آب‌درمانی برایشان ضرر داشته باشد.
• مبتلایان به دیسک کمر: فردی که دیسک کمر دارد، در مرحله اول باید در آب راه برود. این افراد بهتر است برای توازن بدن از پدال‌های دستی استفاده کنند. اگر افراد مبتلا به دیسک کمر موقع راه رفتن در آب به جلو خم شوند، آب‌درمانی نه‌تنها دیگر فایده‌ای نخواهد داشت بلکه می‌تواند مضر هم باشد. تکنیک‌ها باید درست آموزش داده شوند و بیمار نیز آنها را رعایت کند.
• مبتلایان به آرتروز زانو: عضلات فردی که از درد زانو ناشی از آرتروز یا ضربه‌های وارده به رباط‌ها رنج می‌برد با راه رفتن در آب قوی‌تر می‌شود. عضلات نقش حمایتی از مفاصل دارند. این بیماران نباید فقط به راه رفتن در آب اکتفا کنند. امروز می‌‌توان از وسایلی مانند وزنه‌هایی در آب یا دوچرخه‌ها استفاده کرد که قوای عضلانی زانو و پا را سریع‌تر بازمی‌گرداند.
• مبتلایان به ام‌اس: آب‌درمانی در افراد مبتلا به ام‌اس باید کاملا با احتیاط باشد. کسی که به ام‌اس مبتلاست، نباید دمای مرکزی بدنش هنگام آب‌درمانی بیش از یک درجه سانتی‌گراد بالا رود. بهترین دمای آب برای افراد مبتلا به ام اس ۲۷-۲۶ درجه سانتی‌گراد است.
• مبتلایان به نارسایی قلبی: زمان مناسب آب‌درمانی برای بیماران مبتلا به نارسایی‌های قلبی از ۵ دقیقه تا نیم‌ساعت متغیر است. ورزش‌های مربوط به آب‌درمانی برای این بیماران حتما باید با تجویز پزشک باشد.
• افراد دارای وزن بالا: فردی که چاق است، باید زمان بیشتری در آب بماند و بهتر است برای کاهش وزن حداقل ۹۰ دقیقه در آب فعالیت داشته باشد. اگر دمای آب پایین باشد، فرد نتیجه بهتری می‌گیرد زیرا دمای پایین آب به مصرف بیشتر کالری کمک می‌کند. البته نباید دمای مرکزی بدن بیش از حد پایین بیاید.
• افراد مبتلا به گرفتگی عضلانی: وقتی فردی مشکل گرفتگی عضلانی دارد، باید در دمای بالاتر (مثلا دمای آب ۳۰ تا ۳۲ درجه) فعالیت کند چون گرمای آب باعث افزایش جریان خون و کاهش درد و برطرف شدن گرفتگی عضلانی خواهد شد.
چه کسانی نباید آب‌درمانی کنند؟
آب‌درمانی برای این افراد ممنوع است: افرادی که بیماری‌هایی مانند زخم، سوختگی ترمیم‌نشده و عفونت‌های قارچی پوستی دارند، به بیماری گوارشی مانند اسهال مبتلا هستند، بیماری قلبی دارند، با ورود به آب دچار تنگی‌نفس می‌شوند، ترس از آب دارند، به مواد ضدعفونی‌کننده آب مانند کلر حساسیت دارند، با رطوبت بالا مشکل پیدا می‌کنند، ضعف سیستم ایمنی شدید دارند، به بیماری صرع مبتلا هستند.
پیشینیان از دیرباز به نقش مهم آب در تمدد اعصاب و درمان خیلی از بیماری‌ها پی برده بودند و امروزه نیز مزایای آب‌درمانی بر کسی پوشیده نیست و پزشکان برای تسکین و بهبود سریع‌تر خیلی از بیماری‌ها آب‌درمانی را توصیه می‌کنند اما آب‌درمانی نیز مانند هر ورزش دیگری باید با توجه به شرایط بیمار تجویز شود چون بعضی از بیماران از این ورزش سود می‌برند و برای بعضی اصلا لزومی ندارد و ممکن است حتی زیانبار نیز باشد.
آب‌درمانی مانند روش‌های بازتوانی مراحل خاصی دارد و همه توجهاتی که در ورزش‌های دیگر به بیمار می‌شود، در این ورزش نیز باید در نظر گرفته شود. آب‌درمانی فقط راه رفتن یا تحرک در آب نیست و بعضی از وسایل نیز در آن به کار می‌روند؛ مثلا پدال‌ها، تردمیل زیر آب، وزنه‌هایی از جنس اسفنج، دوچرخه زیر آب و... از وسایلی هستند که برای هر بیمار با توجه به مشکلش تجویز می‌شوند. آب‌درمانی لزوما برای تمام بیماران مفید نیست؛ یعنی برخی بیماران از آب‌درمانی سود می‌برند و برخی دیگر ممکن است آب‌درمانی برایشان ضرر داشته باشد.
• مبتلایان به دیسک کمر: فردی که دیسک کمر دارد، در مرحله اول باید در آب راه برود. این افراد بهتر است برای توازن بدن از پدال‌های دستی استفاده کنند. اگر افراد مبتلا به دیسک کمر موقع راه رفتن در آب به جلو خم شوند، آب‌درمانی نه‌تنها دیگر فایده‌ای نخواهد داشت بلکه می‌تواند مضر هم باشد. تکنیک‌ها باید درست آموزش داده شوند و بیمار نیز آنها را رعایت کند.
• مبتلایان به آرتروز زانو: عضلات فردی که از درد زانو ناشی از آرتروز یا ضربه‌های وارده به رباط‌ها رنج می‌برد با راه رفتن در آب قوی‌تر می‌شود. عضلات نقش حمایتی از مفاصل دارند. این بیماران نباید فقط به راه رفتن در آب اکتفا کنند. امروز می‌‌توان از وسایلی مانند وزنه‌هایی در آب یا دوچرخه‌ها استفاده کرد که قوای عضلانی زانو و پا را سریع‌تر بازمی‌گرداند.
• مبتلایان به ام‌اس: آب‌درمانی در افراد مبتلا به ام‌اس باید کاملا با احتیاط باشد. کسی که به ام‌اس مبتلاست، نباید دمای مرکزی بدنش هنگام آب‌درمانی بیش از یک درجه سانتی‌گراد بالا رود. بهترین دمای آب برای افراد مبتلا به ام اس ۲۷-۲۶ درجه سانتی‌گراد است.
• مبتلایان به نارسایی قلبی: زمان مناسب آب‌درمانی برای بیماران مبتلا به نارسایی‌های قلبی از ۵ دقیقه تا نیم‌ساعت متغیر است. ورزش‌های مربوط به آب‌درمانی برای این بیماران حتما باید با تجویز پزشک باشد.
• افراد دارای وزن بالا: فردی که چاق است، باید زمان بیشتری در آب بماند و بهتر است برای کاهش وزن حداقل ۹۰ دقیقه در آب فعالیت داشته باشد. اگر دمای آب پایین باشد، فرد نتیجه بهتری می‌گیرد زیرا دمای پایین آب به مصرف بیشتر کالری کمک می‌کند. البته نباید دمای مرکزی بدن بیش از حد پایین بیاید.
• افراد مبتلا به گرفتگی عضلانی: وقتی فردی مشکل گرفتگی عضلانی دارد، باید در دمای بالاتر (مثلا دمای آب ۳۰ تا ۳۲ درجه) فعالیت کند چون گرمای آب باعث افزایش جریان خون و کاهش درد و برطرف شدن گرفتگی عضلانی خواهد شد.
چه کسانی نباید آب‌درمانی کنند؟
آب‌درمانی برای این افراد ممنوع است: افرادی که بیماری‌هایی مانند زخم، سوختگی ترمیم‌نشده و عفونت‌های قارچی پوستی دارند، به بیماری گوارشی مانند اسهال مبتلا هستند، بیماری قلبی دارند، با ورود به آب دچار تنگی‌نفس می‌شوند، ترس از آب دارند، به مواد ضدعفونی‌کننده آب مانند کلر حساسیت دارند، با رطوبت بالا مشکل پیدا می‌کنند، ضعف سیستم ایمنی شدید دارند، به بیماری صرع مبتلا هستند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼