انواع بازی با کودک، ساختار یافته و بدون ساختار
اولین مطلب از بسته بازی با کودک به اهمیت بازی با کودکان برای پدرها و مادرها می پردازد.
نی نی بان: اولین مطلب از بسته بازی با کودک به اهمیت بازی با کودکان برای پدرها و مادرها می پردازد.
بازی برای بچه ها فقط اسباب سرگرمی نیست. آنها با بازی، زندگی کردن را یاد می گیرند و هویت خودشان را پیدا می کنند و متوجه می شوند که دنیای اطرافشان چطور کار می کند.
اهمیت بازی
بازی کردن یکی از مهم ترین کارهایی است که شما می توانید همراه با فرزند خود انجام دهید. زمانی که شما صرف بازی با کودک می کنید، امکانات فراوانی را برای آموزش و یادگیری او فراهم می کند.
بازی همچنین به کودکان کمک می کند که:
۱. اعتماد به نفس پیدا کنند.
2. احساس شادی و امنیت کنند.
۳. مهارت های اجتماعی، زبانی و ارتباطی خود را گسترش دهند.
4. یاد می گیرند که چطور از دیگران و محیط زیست خود مراقبت کنند.
۵. مهارت های فیزیکی خود را گسترش دهند
6. مهارت های مغزی خود را تقویت کنند.
انواع بازی ها برای کودکان
۱. بازی های بدون ساختار:
بازی های بدون ساختار یا بازی های آزاد بهترین وسیله سرگرمی برای کودکان هستند. این بازی ها در لحظه و بر اساس کودک در آن زمان دوست دارد به چه کاری بپردازد، اتفاق می افتد. بازی های بدون ساختار از قبل برنامه ریزی نشده اند بنابراین خلاقیت کودک را تحریک کرده و باعث می شود که او با ضرباهنگ خودش جلو برود.
نمونه هایی از بازی های بدون ساختار:
۱. بازی های تخیلی انفرادی یا جمعی مانند بازی های هنری یا موسیقی
2. بازی های خلاق مانند خانه سازی با جعبه های اضافه یا پتو و پشتی و...
۳. کشف محیط های جدید برای بازی مانند حیاط پشتی، داخل کابینت ها، زیرزمین، پارک و...
شما می توانید بخشی از بازی های بدون ساختار کودکان باشید اما گاهی اوقات هم کودک ترجیح می دهد شما در بازی اش دخالتی نکنید. بعضی وقت ها هم تنها کاری که شما باید به عنوان پدر یا مادر انجام دهید این است که کودک را در مسیر صحیح بیندازید مثلا او را پشت میزی که تعدادی مداد رنگی، مداد شمعی و ورق سفید روی آن است ببرید ولی مواقعی هم هست که باید خلاقیت بیشتری به خرج دهید و مثلا بگویید: «نظرت چیه که با این بالش ها یک خانه بسازیم؟»
۲. بازی های ساختار یافته:
بازی های ساختاریافته با بازی های بدون ساختار کاملا متفاوتند. این بازی ها نظم بیشتری دارند و در زمان و فضای مشخص اتفاق می افتند و معمولا توسط یک فرد بزرگسال هدایت یا نظارت می شوند.
نمونه هایی از بازی های ساختار یافته:
۱. آب بازی یا کلاس های شنا: شما می دانید که این کلاس ها برای کودک مهم است و باید این مهارت را یاد بگیرد ولی کودک در کنار آموزش لذت هم می برد.
2. قصه گویی و نمایش
۳. بازی های فکری یا بازی های تخته ای که به صورت خانوادگی بازی می شوند
4. کلاس های ورزشی
اگر کودک نخواهد بازی کند...
بعضی وقت ها هم هست که کودک دوست ندارد بازی کند. شاید خسته است یا حوصله اش از یک بازی به خصوص سر رفته و حوصله یک بازی طولانی را ندارد. اصلا نگران نباشید این شرایط طبیعی است و خیلی زود حوصله کودک برای بازی سر جایش باز می گردد. ولی گاهی اوقات عدم تمایل کودک به بازی کردن یا بازی نکردن او نشانه یک اختلال رفتاری جدی است که نیاز به بررسی روان شناسانه دارد. اگر کودک شما دوست ندارد به شیوه متعارف با اسباب بازی هایش بازی کند ـ مثلا فقط چرخ ماشین های خود را می گرداند اما آنها را دور و بر اتاق حرکت نمی دهد ـ یا اگر تمایلی به بازی با بچه های هم سن و سالش ندارد، بهتر است به روان شناس مراجعه کنید.
اگر می خواهید درباره بازی با کودک بیشتر بدانید، ادامه مطالب این بسته را در این صفحه ببینید.
بازی برای بچه ها فقط اسباب سرگرمی نیست. آنها با بازی، زندگی کردن را یاد می گیرند و هویت خودشان را پیدا می کنند و متوجه می شوند که دنیای اطرافشان چطور کار می کند.
اهمیت بازی
بازی کردن یکی از مهم ترین کارهایی است که شما می توانید همراه با فرزند خود انجام دهید. زمانی که شما صرف بازی با کودک می کنید، امکانات فراوانی را برای آموزش و یادگیری او فراهم می کند.
بازی همچنین به کودکان کمک می کند که:
۱. اعتماد به نفس پیدا کنند.
2. احساس شادی و امنیت کنند.
۳. مهارت های اجتماعی، زبانی و ارتباطی خود را گسترش دهند.
4. یاد می گیرند که چطور از دیگران و محیط زیست خود مراقبت کنند.
۵. مهارت های فیزیکی خود را گسترش دهند
6. مهارت های مغزی خود را تقویت کنند.
انواع بازی ها برای کودکان
۱. بازی های بدون ساختار:
بازی های بدون ساختار یا بازی های آزاد بهترین وسیله سرگرمی برای کودکان هستند. این بازی ها در لحظه و بر اساس کودک در آن زمان دوست دارد به چه کاری بپردازد، اتفاق می افتد. بازی های بدون ساختار از قبل برنامه ریزی نشده اند بنابراین خلاقیت کودک را تحریک کرده و باعث می شود که او با ضرباهنگ خودش جلو برود.
نمونه هایی از بازی های بدون ساختار:
۱. بازی های تخیلی انفرادی یا جمعی مانند بازی های هنری یا موسیقی
2. بازی های خلاق مانند خانه سازی با جعبه های اضافه یا پتو و پشتی و...
۳. کشف محیط های جدید برای بازی مانند حیاط پشتی، داخل کابینت ها، زیرزمین، پارک و...
شما می توانید بخشی از بازی های بدون ساختار کودکان باشید اما گاهی اوقات هم کودک ترجیح می دهد شما در بازی اش دخالتی نکنید. بعضی وقت ها هم تنها کاری که شما باید به عنوان پدر یا مادر انجام دهید این است که کودک را در مسیر صحیح بیندازید مثلا او را پشت میزی که تعدادی مداد رنگی، مداد شمعی و ورق سفید روی آن است ببرید ولی مواقعی هم هست که باید خلاقیت بیشتری به خرج دهید و مثلا بگویید: «نظرت چیه که با این بالش ها یک خانه بسازیم؟»
۲. بازی های ساختار یافته:
بازی های ساختاریافته با بازی های بدون ساختار کاملا متفاوتند. این بازی ها نظم بیشتری دارند و در زمان و فضای مشخص اتفاق می افتند و معمولا توسط یک فرد بزرگسال هدایت یا نظارت می شوند.
نمونه هایی از بازی های ساختار یافته:
۱. آب بازی یا کلاس های شنا: شما می دانید که این کلاس ها برای کودک مهم است و باید این مهارت را یاد بگیرد ولی کودک در کنار آموزش لذت هم می برد.
2. قصه گویی و نمایش
۳. بازی های فکری یا بازی های تخته ای که به صورت خانوادگی بازی می شوند
4. کلاس های ورزشی
اگر کودک نخواهد بازی کند...
بعضی وقت ها هم هست که کودک دوست ندارد بازی کند. شاید خسته است یا حوصله اش از یک بازی به خصوص سر رفته و حوصله یک بازی طولانی را ندارد. اصلا نگران نباشید این شرایط طبیعی است و خیلی زود حوصله کودک برای بازی سر جایش باز می گردد. ولی گاهی اوقات عدم تمایل کودک به بازی کردن یا بازی نکردن او نشانه یک اختلال رفتاری جدی است که نیاز به بررسی روان شناسانه دارد. اگر کودک شما دوست ندارد به شیوه متعارف با اسباب بازی هایش بازی کند ـ مثلا فقط چرخ ماشین های خود را می گرداند اما آنها را دور و بر اتاق حرکت نمی دهد ـ یا اگر تمایلی به بازی با بچه های هم سن و سالش ندارد، بهتر است به روان شناس مراجعه کنید.
اگر می خواهید درباره بازی با کودک بیشتر بدانید، ادامه مطالب این بسته را در این صفحه ببینید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼