دعوای کودکان با یکدیگر، نحوه برخورد والدین

نی نی بان، گروه ترجمه: یکی از آرزوهای من برای فرزندانم این است که بهترین دوستان هم باشند. در ابتدا این آرزو واقعی و دست یافتنی به نظر می رسید. وقتی «لنا» سه و نیم سال داشت، عاشق سرگرم کردن خواهر کوچکترش بود و «آنیکا» شیفته تک تک حرکات «لنا» بود اما وقتی آنیکا تبدیل به یک کودک یک ساله مدعی و خرابکار شد، اوضاع کمی پیچیده تر شد. با وجود اینکه بعضی اوقات آنها را در حال خندیدن با هم می دیدم اما آنیکا اسباب بازی های لنا را کش می رفت، مجسمه شاهزاده آرزوهای لنا را می شکست و اتاق او را شلوغ می کرد. آرزو می کردم یک چوب جادو داشته باشم تا آن را در هوا تکان بدهم تا همه این اختلافات ناپدید شوند.

مشخص شده کارهای زیادی وجود دارند که والدین می توانند انجام دهند تا نقش موثری داشته باشند. آدل فابر، یکی از نویسندگان کتاب «خواهران و برادران دور از رقابت» می گوید: کودک از 2 سالگی می تواند یادگیری مفهوم احترام، گوش دادن به دیگران و همکاری برای یافتن راه حل را شروع کند.

دستورالعمل های بعدی را دنبال کنید تا به کودک کمک کنید با خواهر یا برادر بزرگترش بهتر رفتار کند :

رفتار مناسب را آرام آرام به کودک القا کنید

در حالی که بسیاری از والدین تمایل دارند فرزندشان را برای ندانستن رفتار مناسب ببخشند اما این شیوه معمولا عواقب بدی دارد. لیزا هنسون، یکی از نویسندگان کتاب خواهران و برادران مشغول می گوید: «این روش باعث می شود کودک کوچکتر تصور کند که کاملا آزاد است و می تواند فرزند بزرگتر را آزرده کند.» به جای تمرکز بر روی رفتارهای بد، کودک را راهنمایی کنید تا نوبت گرفتن را یاد بگیرد و به او نشان بدهید که چگونه می تواند مودب و با ملاحظه باشد. با مهربانی به او یادآوری کنید که نباید اسباب بازی ها را کش برود و با گفتن این جملات او را به صبر کردن تشویق کنید: «خواهرت مشغول بازی با بلوک های خانه سازی است اما اگر آرام باشی، وقتی بازیش تمام شود، به تو اجازه می دهد که با آنها بازی کنی.» حتی اگر کودک شما کلام شما را کاملا نفهمد اما از لحن شما متوجه خواهد شد.

کودکان را به کار گروهی تشویق کنید

اگر خواهر و برادرها همدیگر را مانند دشمنانی می بینند که برای جلب محبت شما با هم مسابقه می دهند، آنها را در مسیری قرار دهید که بتوانند شریک همدیگر شوند. فابر می گوید: «هر چیزی که باعث می شود کودک کوچکتر احساس کند که در آن نقش دارد و کودک بزرگتر احساس کند نقش حمایتگر را بر عهده دارد، به آنها کمک می کند تا به هم نزدیک و دلبسته شوند.» وقتی کودک برای پوشیدن کفش هایش به کمک نیاز دارد، او را پیش خواهر یا برادر بزرگترش بفرستید. این کار کودک کوچکتر ار تشویق می کند تا به کودک بزرگتر اعتماد کند و به طور همزمان فرزند بزرگتر هم احساس توانمندی و اهمیت می کند. یک راهکار وحدت بخش دیگر که می توانید از آن استفاده کنید : ببینید اگر کودکان می توانند اسباب بازی هایشان را قبل از اتمام وقتی که شما تعیین می کنید، جمع کنند. می توانید از زمان سنج استفاده کنید و در حالی که مشغول جمع کردن وسایل هستند، آنها را تشویق کنید و به آنها بفهمانید که یک تیم فوق العاده هستند.

به دنبال برابری نباشید

دکتر جان دراکر، استاد دانشگاه روانشناسی و عضو انستیتوی رشد کودک در کالج سارا لااورنس واقع در نیویورک می گوید: فقط به این دلیل که می خواهید در مورد فرزندانتان عادل باشید، نباید با آنها کاملا مشابه و مانند هم رفتار کنید. کودک نوپا و خواهر یا برادر بزرگترش قابلیت های رشدی، نیازها و خواسته های متفاوتی دارند. در برابر خواسته کودک کوچکتر برای سوار شدن اسکوتر برادر یا خواهر بزرگتر و یا بیدار ماندن بعد از ساعت خواب چون کودک بزرگتر بیدار است، مقاومت کنید. در عوض وقتی فرزند بزرگتر حضور ندارد، زمانی را برای خواندن کتاب داستان در نظر بگیرید تا کودک کوچکتر هم احساس خاص بودن کند.

به حس مالکیت کودک احترام بگذارید

مجبور کردن کودک کوچک برای اینکه وسایل مورد علاقه اش را در اختیار دیگران بگذارد، می تواند به احساس امنیت او آسیب برساند و باعث شود خواهر یا برادر بزرگترش را اذیت کند. آناستازیا گاوالاس، مولف کتاب «شش قدم کوچک برای موفقیت به عنوان والد مدرن» می گوید: «داشتن چیزهایی که همه می توانند از آن استفاده کنند برای کودک بسیار سخت به نظر می رسد.» شما باید طوری برنامه ریزی کنید که هر کودک سبد مخصوص خودش را برای اسباب بازی هایی را داشته باشد که فقط به خودش تعلق دارند یا فضاهای بازی مجزایی را برای کودکان ترتیب بدهید. فرزند کوچکتر شما مجبور است توجه شما و خیلی چیزهای دیگر را با خواهر یا برادرش تقسیم کند. دادن کمی اختیار کنترل به کودک کمک می کند اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد و کمتر رقابت کند.

بازی را آغاز کنید

فعالیت هایی را پیدا کنید که کودک کوچکتر و فرزند بزرگتر بتوانند با هم در آن شرکت کنند و از آن لذت ببرند. یکی از فعالیت هایی که می توانید انجام بدهید، ساختن یک کمپ داخل خانه است. به کودک کوچکتر اجازه بدهید از بلوک های خانه سازی برای ساختن دیوار کمپ استفاده کند در حالی که کودک بزرگتر با استفاده از بالش ها و کوسن ها قلعه می سازد یا می توانید از کودک بزرگتر بخواهید نقش یک کتاب فروش را بازی کند و در حالی که مشتری کوچکش کیفش را پر و خالی می کند، کتاب ها را کنترل کند. فرزند کوچک تر ممکن است از اینکه نقش بیمار کودک بزرگتر را بازی کند هم لذت می برد. دکتر دراکر می گوید: «حتی اگر کودک کوچکتر کاملا متوجه سناریو بازی نشود اما از توجه لذت می برد.» حتما کودکان را هنگام بازی زیر نظر بگیرید تا مطمئن شوید فضای بازی دوستان باقی می ماند و برای حل اختلافات و هدایت مجدد به بازی، آماده باشید. به کودکان فرصت بدهید هر چیزی را خودشان تجربه کنند تا تعامل با محیط آنها را به سمت ساختن یک رابطه عمیق و پایدار هداست کند.