نکاتی درباره خواب کودک، دقت کنید

شهرزاد : اگر فرزند کوچک داشته باشید، احتمالاً شما هم با این مشکل مواجه هستید که فرزندتان در یک اتاق و به تنهایی نمی‌خوابد. در این مطلب، شیوه‌هایی را برای رفع این مشکل، به شما پیشنهاد کرده‌ایم.

شیوه‌ی «پاداش دهی»
این شیوه، زمانی کارآمد است که کودک قبل از خوابیدن، بی‌قراری می‌کند و آرام نمی‌گیرد و شما تصمیم می‌گیرید که از یک روش ملایم برای تغییر این شرایط استفاده کنید. این شیوه، بر پایه‌ی «پاداش دهی» بنا شده است. کودک را تا تختش همراهی کنید، به او شب به خیر بگویید و او را ببوسید.


به کودک قول دهید که بعد از یک دقیقه، دوباره برمی‌گردید و او را می‌بوسید، به شرط آنکه روی تختش دراز بکشد. از اتاق خارج شوید و بلافاصله برگردید و دوباره کودک را ببوسید. اگر کودک تلاش می‌کند تا بلند شود، عصبانی نشوید، بلکه او را با آرامش و مهربانی سرجایش قرار دهید؛ و به او یادآوری کنید که تنها در صورتی او را می‌بوسید که روی تختش دراز بکشد. این شیوه می‌تواند به شکل یک بازی اجرا شود، خواهید دید که زمان لازم برای خواباندن کودک در اتاقش، هر شب کمتر می‌شود. زمانی که احساس کردید کودک در حال به خواب رفتن است، دیگر به اتاقش نروید.

ممکن است در شب‌های اول مجبور شوید کودک را ۱۰۰ یا ۲۰۰ بار ببوسید و حتی تا ۳ ساعت این شیوه را ادامه دهید تا کودک به خواب برود. سعی کنید خونسرد و آرام باشید و اگر مشکلی در ناحیه کمر دارید، می‌توانید به جای بوسیدن کودک، سر و یا دست او را نوازش کنید.

شیوه‌ی «جداسازی تدریجی»
از این شیوه، زمانی استفاده کنید که وابستگی کودک به شما زیاد است و پیش‌بینی می‌کنید که به زمان بیشتری برای آموزش نیاز دارید. از آنجا که کودک، تغییرات کوچک و جزیی را راحت‌تر می‌پذیرد، در این شیوه به طور تدریجی، تنها خوابیدن را به کودک آموزش خواهید داد.

برای شروع، کنار تخت کودک بنشیند تا زمانی که کودک به خواب برود. در شب بعد، کمی دورتر از تخت بنشینید و هر شب به تدریج این فاصله را بیشتر کنید تا جایی که از اتاق خارج شوید و جلوی در اتاق و در دیدرس کودک بنشینید، به طوری که بتوانید با کودک حرف بزنید. در زمان اجرای این شیوه، بهتر است با کودک ارتباط چشمی و فیزیکی برقرار نکنید. خواندن یک کتاب برای کودک می‌تواند مفید باشد. به یاد داشته باشید که نوازش کودک قبل از خواب، باعث آرامش بیشتر کودک می‌شود.

شیوه‌ی "Ferber"
در صورتی که همه‌ی راه‌ها را امتحان کرده‌اید اما نتیجه نگرفته‌اید، این شیوه به شما کمک می‌کند تا کودک را در اتاقش بخوابانید. بعد از گفتن شب به خیر، کودک را ببوسید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک شروع به گریه کرد، بعد از ۳۰ ثانیه برگردید و او را آرام کنید، بهتر است کودک را از تختش بلند نکنید. دوباره از اتاق خارج شوید و در صورتی که کودک باز هم گریه کرد، پنج دقیقه صبر کنید و بعد از آن به اتاق بروید و او را آرام کنید. بیشتر از ۳۰ ثانیه در اتاق نمانید و دوباره خارج شوید.

هر بار که از اتاق خارج می‌شوید، ۵ دقیقه بیشتر بیرون بمانید. در شب اول، حداکثر زمانی که بیرون از اتاق خواهید ماند را ۱۵ دقیقه در نظر بگیرید. در شب دوم، از ۱۰ دقیقه شروع کنید و حداکثر زمان را ۲۰ دقیقه در نظر بگیرید. زمان بیرون ماندن از اتاق را تا جایی افزایش دهید که به ۳۰ دقیقه برسید. زمان ۳۰ دقیقه‌ای را تا وقتی که کودک در برابر این شیوه مقاومت می‌کند ادامه دهید تا به نتیجه برسید. استفاده از این شیوه ممکن است برای والدین، استرس‌زا باشد، بنابر این توصیه می‌شود که پدر و مادر به صورت یک شب در میان، مسوولیت اجرای این روش را بر عهده بگیرند.

شیوه‌ی «رفت و برگشتی»
اگر طاقت گریه‌ی کودک را ندارید، اما تصمیم دارید که کودک را در زمان خواب از خود جدا کنید، این شیوه به شما توصیه می‌شود. کودک را به رختخواب ببرید و به او توضیح دهید که می‌خواهید از اتاق خارج شوید، اما نزدیک اتاق او حضور خواهید داشت و از او بخواهید که در تختش باقی بماند. به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید. اگر کودک از جایش بلند شد و شروع به گریه و بی‌تابی کرد، به اتاق برگردید و او را دوباره در تخت بگذارید و مجدداً به او شب به خیر بگویید و از اتاق خارج شوید.

این کار را تا زمانی که کودک به خواب رود ادامه دهید. سعی کنید از ارتباط چشمی خودداری کنید و با صدای آرامش‌بخش برای گفتن شب به خیر استفاده کنید. ثبات رفتار و تن صدای شما تأثیر بسیار مثبتی خواهد داشت. بنابر این، صبر خود را از دست ندهید و به یاد داشته باشید که اگر عصبی باشید، نمی‌توانید به کودک، آرامش و حس اطمینان بدهید.