اضطراب جدایی از مادر در کودکان، چاره چیه؟
اضطراب انواع گوناگونی دارد که اضطراب جدایی از مادر یکی از آن است و بین شش ماهگی تا هجده ماهگی نمود پیدا می کند به طورى که کودک این گونه تصور می کند که اگر مادر جلوى چشمش نباشد پس دیگر نیست.
سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام. سئوال من در مورد پسرم می باشد. پسر من ۴.۵ ساله می باشد و از اضطراب بالای جدایی از مادر دچار است. به صورتی که همسرم از کار خودش فعلا مرخصی گرفته و تمام وقت در اختیار فرزندم می باشد. الان در خصوص مهد کودک او دچار مشکل هستم. از شما تقاضای راهنمایی دارم. تشکر.
پاسخ نسیم کمونه، روانشناس:
اضطراب انواع گوناگونی دارد که اضطراب جدایی از مادر یکی از آن است و بین شش ماهگی تا هجده ماهگی نمود پیدا می کند به طورى که کودک این گونه تصور می کند که اگر مادر جلوى چشمش نباشد پس دیگر نیست. به طوری که حتی زمانی که مادر دستشویی می رود کودک پشت در شروع به گریه و زارى می کند. بهترین روش براى آماده کردن و آموزش کودک براى جدایی بازى قایم موشک است در این بازى کودک می آموزد که هرچیزی که از جلوى چشمش برود دلیل بر نبودنش نیست. در مورد این کودک پیشنهاد می کنم که یکی از افراد خانواده به غیراز پدر و مادر هر روز چند دقیقه با بچه دیدار داشته باشند و به مرور به میزان زمانی که دیگران با بچه هستند، اضافه شود تا کودک به حضور آن شخص عادت کند. با این شرایط زمانی می رسد که کودک بدون مشکل کنار آن شخص روز را سپرى می کند و همبازی هم به همین شکل آرام آرام به تعدادشان اضافه می شود تا آمادگی حضور در مهد کودک را پیدا کند. نکته قابل دیگر این که کودک در ساعاتی که در نزد همسالانش به بازى مشغول است ساعت خوش و مفرحی باشد و در واقع به او خوش بگذرد تا خاطره ى خوب از بازی در ذهنش ماندگار شود. یعنی مراقب باشید بچه ها همدیگر را نزنند گاز نگیرند هل ندهند و... تا کودک به حضور همسالانش در کنار خود عادت کند و در مراحل بعد به فکر مهد کودک باشند.
پاسخ نسیم کمونه، روانشناس:
اضطراب انواع گوناگونی دارد که اضطراب جدایی از مادر یکی از آن است و بین شش ماهگی تا هجده ماهگی نمود پیدا می کند به طورى که کودک این گونه تصور می کند که اگر مادر جلوى چشمش نباشد پس دیگر نیست. به طوری که حتی زمانی که مادر دستشویی می رود کودک پشت در شروع به گریه و زارى می کند. بهترین روش براى آماده کردن و آموزش کودک براى جدایی بازى قایم موشک است در این بازى کودک می آموزد که هرچیزی که از جلوى چشمش برود دلیل بر نبودنش نیست. در مورد این کودک پیشنهاد می کنم که یکی از افراد خانواده به غیراز پدر و مادر هر روز چند دقیقه با بچه دیدار داشته باشند و به مرور به میزان زمانی که دیگران با بچه هستند، اضافه شود تا کودک به حضور آن شخص عادت کند. با این شرایط زمانی می رسد که کودک بدون مشکل کنار آن شخص روز را سپرى می کند و همبازی هم به همین شکل آرام آرام به تعدادشان اضافه می شود تا آمادگی حضور در مهد کودک را پیدا کند. نکته قابل دیگر این که کودک در ساعاتی که در نزد همسالانش به بازى مشغول است ساعت خوش و مفرحی باشد و در واقع به او خوش بگذرد تا خاطره ى خوب از بازی در ذهنش ماندگار شود. یعنی مراقب باشید بچه ها همدیگر را نزنند گاز نگیرند هل ندهند و... تا کودک به حضور همسالانش در کنار خود عادت کند و در مراحل بعد به فکر مهد کودک باشند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼