روش تربیت کودک، راهنماییم کنید

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: شغل همسرم اقماریست و در ماه دو هفته کنار خانواده نیست، من و همسرم نگران تربیت پسر یک ساله مان هستیم. چه کنیم تا نبودنش برای پسرم قابل تحمل باشد؟

پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی آزاد و مدرس دانشگاه:
معمولا در شرایطی که شغل فرد به صورت اقماری است و تقریبا دو هفته در منزل است و دو هفته در سرکار کمی سخت است که بخواهد تغییراتی در نحوه ساعات کارش ایجاد کند و سعی کند مدت زمان بیشتری را در منزل بماند. در چنین شرایطی که پدر مجبور است به دلیل شغلی که دارد، مدت زمان بیشتری را خارج از محیط خانواده باشد، معمولا می بینیم که به خوبی شاهد روند رشد فرزندشان از چهار دست و پا رفتن گرفته تا دندان در آوردن و خزیدن و چهار دست و پا رفتن و صحبت کردن نیستند و تمامی این لحظه ها را از دست می دهند. مثلا پدر یک دفعه می بیند که فرزندش می ایستد و راه می رود، صحبت می کند و... زمان طلایی رشد کودک که از دست می رود و دیگر نمی توان آن را به عقب برگرداند و این موارد را در کنار خانواده تجربه کرد. اگر به هر دلیلی همسر شما هم نمی تواند تغییراتی را در ساعات کاری اش ایجاد کند، حتما پیشنهاد می شود در مواقعی که در خانه است توجه خاصی به پسرش داشته باشد. این پدر گرامی باید بدانند الان که پسرشان یک ساله است، اگر نخواهند حتی در زمانی که در منزل هستند وقت بیشتری با او بگذرانند، کودک به تدریج بزرگ می شود بدون اینکه پدر خاطره و لحظه های خوشی را با فرزندش تجربه کند. در این شرایط کودک به تدریج با بزرگتر شدن خلا و نبود پدر را به خوبی احساس خواهد کرد. پس به همسرتان بگویید سعی کند وقتی که در خانه هست، زمان بیشتری را با فرزندتان بگذراند و کمبودها و کاستی را جبران کند. مثلا با او پارک برود، بازی کند، کتاب داستان بخواند، ارتباط کلامی، عاطفی و احساسی خوبی برقرار کند. حتما با شما برای مواقعی هم که در منزل نیست درخصوص نحوه تربیت فرزند و مسائل آموزشی فرزندتان به توافق برسد تا طبق آن شما عمل کنید و در واقع به کمک حمایت پدر این الگوهای آموزشی و تربیتی را اجرا کنید. معمولا در چنین خانواده هایی زمانی که پدر نیست بیشترین بار مسئولیت به دوش مادر است چراکه علاوه بر نقش خود، باید نقش پدر را هم ایفا کند و کمبودهایی که ممکن است در اثر عدم حضور پدر وجود دارد را جبران کند. همچنین به شما پیشنهاد می شود این است که ارتباط اجتماعی و خانوادگی را با خانواده پدری و مادری و همچنین دوستان و آشنایان افزایش دهید. به تدریج که سن کودک بالاتر می رود، پدر را در جریان کارهای فرزندتان قرار دهید. همسرتان باید حتما به صورت تلفنی با فرزندتان در تماس باشند و ارتباط عاطفی خود را حفظ کنند. کودکتان را در مهد و بعد از آن با توجه به شناخت استعداد کودک در کلاس های ورزشی نقاشی و... ثبت نام کنید. حتما باز هم تاکید می شود در زمان هایی که پدر در خانه هستند بیشترین ارتباط و تعامل را با کودک داشته باشد و به او محبت کافی کند. والدین باید به نقش مهم خود در شکل گیری هویت فرزندان توجه کنند. آنها زمانی می توانند در تربیت و شکل گیری شخصیت فرزندانشان نقشی مفید و سازنده داشته باشند که سبت به وظایف خود و نیازهای فرزندان شان آگاهی داشته باشند. در خانه و در کنار فرزند، حضور داشته باشند و برای او وقت کافی بگذارند. همدم و همبازی فرزند خود باشند. در ضمن مراقب باشید حداقل در زمانی که همسرتان در خانه است اجازه دهید برخی کارها بر دوش او باشد نه اینکه شما همه مسئولیت های فرزندپروری را به دوش بگیرید.