علت نگه داشتن ادرار در کودکان

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام ، دختر ۲۷ ماهه ای دارم که مدت ۲ هفته است شروع کردم او را از پوشک بگیرم. هفته دوم بهتر متوجه پری مثانه اش میشد ولی برای دستشویی رفتن طفره میرفت! و خودش را نگه میداشت!! تشویق و جایزه و بالاخره تنبیه هم کارساز نشد. مجبور شدم دوباره او را پوشک کنم. لطفا بفرمایید من چکار کنم؟ و اینکه ۳ ماه است که او را از شیر گرفته ام. فکر میکردم دیگر شب ها بیدار نمیشود و تا صبح میخوابد اما درست ۱ساعت بعد از اینکه خوابیده بیدار میشود و گریه می کند. واقعا بعضی اوقات بیدارشدن و گریه کردنش بی جهت است. لطفا در این مورد نیز راهنمایی بفرمایید. با تشکر.

دکتر پرویز رزاقی، روانشناس و مدرس دانشگاه:
اولین نکته این است که این مادر نباید هر دوی این کارها را یعنی از پوشک گرفتن و تشویق فرزندشان را برای به دستشویی رفتن با هم انجام می داد. کاری که می توانند در این راستا انجام دهند این است که به جای دعوا کردن بچه از اصل ایجاد رفتار استفاده کنند. یعنی این که کنترل کند روی ساعت هایی که بچه دستشویی نکرده است و بعد آرام آرام او را برای دستشویی کردن ببرد. در صورتی که بچه هشت صبح از خواب بیدار شد تا یکی - دو ساعت دیگر که مثانه اش دوباره پر می شود او را به دستشویی ببرد برای تخلیه کردن ادرارش. بعد این که شرایط بردنش را رعایت کنند و فرزندشان را دعوا نکنند. سوم این که از بعضی از شیوه هایی که مادران استفاده می کنند بکنند. بعضی از مادران برای این که فرزندشان را به دستشویی کردن تشویق کنند می گویند که اگر صدای دستشویی کردنت را بشنوم به تو جایزه می دهم. می توانند از این روش هم استفاده کرده و به فرزندشان جایزه بدهند. می توانند شرایط دستشویی را مهیا کرده و به طور مثال فضای خوبی در آن ایجاد کنند و لگن های کودکانه و زیبا بگذارند تا بچه تشویق شود و دستشویی کند. یا این که می توانند یک برنامه روزانه درست کند تا هر روزی که فرزندش به دستشویی رفت یک ستاره بزند و به او جایزه بدهد. اما در مورد گریه های شبانه هم باید پیگیر این مساله باشند که چرا گریه می کند و این نوع گریه ها دلایل مختلفی دارد. به طور مثال بچه می تواند دل درد داشته باشد، یا از چیزی ترسیده به هر حال پیگیر این مساله باشند.
دکتر پروین ناظمی، روانشناس و مدرس دانشگاه علمی - کاربردی:
یک اصلی وجود دارد که طبق آن اصل هیچ کس هیچ رفتاری را بدون علت انجام نمی دهد و حتما دلایلی دارد که آن رفتار را از خودش نشان می دهد. مهم این است که ما در برابر او چگونه رفتار کنیم. زمانی که مادر اصرار دارد که بچه را از پوشک بگیرد، ما می بینیم که مادر مدام با نگرانی می پرسد جیش داری؟ جیش داری؟ همین سوال پرسیدن های مکرر مادر باعث می شود تا بچه از خود مقاومت نشان بدهد و بدتر بترسد. مادر می توانند یک لگن کودکانه در دستشویی بگذارند تا بچه عادت کند روی آن بنشیند و اگر شرایط آب بازی هم پیش آمد اجازه بدهند با آب بازی کند. هیچ اشکالی ندارد. در مدتی که قرار است بچه از پوشک گرفته شود زمانی که مادر به مهمانی می رود ممکن است بچه ممکن است جیش کند و نمی توانیم توقع داشته باشیم که این کار را انجام ندهد. به جای آن مادر می تواند یکی - دو ماه به مهمانی نرود تا بتواند فرزندش را از پوشک بگیرد. می توانند با تشویق کردن به بچه بگویند که خب حالا آب خوردیم کی می تونه زودتر بره دستشوییی؟ با انجام این کارها و گفتن این حرف ها مقاومت بچه می شکند و به راحتی به دستشویی می رود. اما در مقابل ما هر چه بیشتر به بچه فشار بیاوریم از آن طرف بچه گارد می گیرد و به جای این که به دستشویی برود بیشتر خودش را نگه می دارد و در واقع با گفتن این حرف ها گارد گرفتن را در بچه ها تقویت کرده ایم. یعنی مادر مید اند که بچه اش دستشویی دارد و به خودش دارد می پیچد ولی چون بچه حالت تدافعی گرفته است، به حرف مادر توجهی نمی کند.