عدم تمرکز کودکان، چه علتی دارد؟

سوال: اکنون یک سال و سه ماه هست که دخترم به دنیا آمده. از پیش از بارداری تا همین لحظه که دارم برای شما می نویسم همیشه به دنبال کسب اطلاعات در مورد بهترین روش های تربیت برای کودکم بودمو امروز به این نتیجه رسیدم که هرچه دنبالش بودم نتیجه عکس دادمثلا قبل از تولد دخترم یک کتاب در مورد شیوه های شیر دادن به نوزادان رو کامل و مو به مو شب و روز خوندم و به خاطر سپردم اما دریغ از اینکه دخترم سینه م رو بگیره و شیر بخوره حتی یک هفته هم شیر نخورداین یک مثال بود.

برای نشون دادن ناکامی های من در رفتار با کودکم امروز دختر من یکسال و سه ماه دارد و من به اندازه صد سال نگرانم. نگران نحوه برخورد با اون و چگونگی تربیتش. مثلا یک مشکلی که با دخترم دارم اینه که به هیچ عنوان با اسباب بازی هایی که در اختیار داره سرگرم نمیشه و مدام به من چسبیده. حتی اگر بخواد از یک اتاق به اتاق دیگری بره باید دست منو بگیره و من رو با خودش ببره.

اصلا این اجازه رو به من نمی ده که بشینم و یک اسباب بازی آموزش رو به او آموزش بدهیم. اصلا آموزش پذیر نیست تا می خوام مثلا یک پازل متناسب سنش رو بهش یاد بدم با دستش سریع پازل رو پخش و پراکنده می کنه و بلند میشه میره.

مثلا می خوام بهش رقص یاد بدم اصلا تمرکز نداره. اما این رو هم باید بگم که خودش بدون اینکه من بگم کارهایی رو انجام می ده که من رو متعجب می کنه. مثلا رقصیدن و چرخیدن موقع رقص. تلاش درست در جهت پوشیدن کفش ها، کار با موبایل های تاچ که با انگشت روی صفحه موبایل می کشه. کار با تلفن یا کنترل تلویزیون که می ره جلوی تلویزیون می ایسته و کنترل رو رو بروی صفحه می گیره و کانال ها رو عوض می کنه. غذا خوردن مستقل البته نه کاملا درست.

خلاصه اینکه من الان یک مادر مستاصل هستم نمی خوام کار به جایی برسه که دیگه دیر شده باشه و کاری از دستم برنیاد. می خواد دخترم در جهت درست هدایت بشه. الان همه حرفهاش رو با ا ا ا کردن ( با کسره بخونید لطفا)پیش می بره. یعنی کاملا به من می فهمونه که چی می خواد اما صحبت نمی کنه. صحبت کردنش در حد چند تا کلمه مثل جارو و حموم و دایی مامان بابا ددر هست. نمی دونم در مورد آموزش دادن بهش چه شیوه ای رو باید در پیش بگیرم و اینکه چی کار کنم تمرکزش بیشتر بشه و وابستگیش به من کمتر.

پاسخ: شما وقتی نگران و مضطرب هستید ، فرزندتان به خوبی این نگرانی را از شما دریافت میکندو در نتیجه تمرکزش را شما با نگرانی ، اضطرابهایتان به هم میزنید . اولین قدم در برخورد با کودکتان این هست که بدانید آرامش شما و صبوریتان بهترین روش برخورد با او هست . بعد شما اجازه بدهید خود او دنیای اطرافش را تجربه کند. وقتی شما میخواهید همه چیز را کنترل کنید و به او بیاموزید. نتیجه تربیت شما یک موجود وابسته است که نمیتواند مستقل زندگی کند. اما اگر آرام باشید و دخالت در تجاربش نکنید ، شما کودکی را دارید که ارام ارام یادمیگیرد دنیایش را تجربه کند و مستقل شود .آموزش در این سن فرصت تجربه کردن هست نه اطلاعات دادن . کودک شما در این سن دوست ندارد با پازل کار کند . اما شما میتوانید او را تشویق به آب بازی کنید . آنوقت دنیایی را تجربه میکند .شما میتوانید رنگ انگشتی مقابل او بگذارید و آزادش بگذارید . بگذارید خودش تجربه کند .شما موسیقی بگذارید و بگذارید خودش با ریتم خودش برقصد.

شما اطلاعات دارید ، اما نمی دانید مراحل رشد یک کودک چه طور هست و نمیدانید چه طور این اطلاعات را به فرزندتان منتقل کنید . میتوانید قدم به قدم سوالات را تک به تک مشخص کنیدو ارسال کنید تا در امر تربیت کودکتان راهنماییتان کنم . اما لازمه این مهم عدم سخت گیری و کنترل فرزندتان .همچنین کنترل نگرانی و اضطرابتان هست .اگر نتوانستید این مهم را داشته باشید ، میبایست مشاوره حضوری داشته باشید.(تبیان)