فیبروم رحمی و بارداری (۱)

فیبروم (fibrum)یا فیبروید(fibroid) یا میوما (myoma) تومورهای ماهیچه ای هستند که (معمولا) بر روی دیواره رحم رشد می کنند. فیبروم ها تقریباً همیشه خوش خیم (غیرسرطانی) هستند. ممکن است در فردی فقط یک فیبروم وجود داشته باشد و در فرد دیگری تعداد زیادی فیبروم تشکیل شود. فیبروم ها ممکن است به کوچکی یک دانه و به بزرگی یک گریپ فروت باشند. البته در موارد نادر فیبروم ها بسیار بزرگ تر نیز می شوند. پزشکان فیبروم ها را بسته به محل رشد آنها دسته بندی می کنند.

تقریباً بین ۲۰% تا ۸۰% از زنان تا سن پنجاه سالگی به فیبروم مبتلا می شوند. فیبروم ها اکثراً بین سنین ۴۰ تا ۵۰ سالگی بروز می یابند. در زنانی که هیچ علائمی وجود ندارد، امکان دارد پزشک متخصص هیچ درمانی توصیه نکند. اما در مورد زنانی که فیبروم ایجاد علائم می نماید معمولاً تحمل وضع دشوار خواهد بود.


فیبروم چه علائمی دارد؟
همانطور که گفته شد فیبروم ها معمولاً هیچ علائمی به همراه ندارند، یا این که علائم بسیار خفیفی دارند. در برخی زنان فیبروم با علائم زیر همراه است:

- قاعدگی های شدید و دردناک
- احساس پر بودن در ناحیه شکم
- احساس درد در ناحیه پایین کمر
- احساس درد در هنگام نزدیکی
- احساس نیاز دایم به دفع ادرار
- بزرگ شدن ناحیه پایین شکم
- دشواری در دوران بارداری از جمله 6 برابر شانس نیاز به سزارین نسبت به زنان عادی

چه عواملی موجب ایجاد فیبروم می شود؟
هنوز هیچ کس به یقین عامل ایجاد فیبروم را نمی داند. محققان بر این باورند که عوامل متعددی در ایجاد فیبروم دخیل است. از جمله این عوامل می توان به دو مورد ذیل اشاره کرد:

- عوامل هورمونی ( استروژن و پروژسترون)
- عوامل ژنتیکی

اما چیزی که واضح می باشد این است که فیبروم ها تحت تأثیر میزان هورمون های بدن هستند. در دوران بارداری فیبروم ها به سرعت رشد می کنند؛ یعنی دقیقاً در زمانی که سطح استروژن و پروژسترون بدن بالاست. همچنین زمانی که داروهای هورمونی برای افراد مبتلا تجویز می شود، فیبروم ها کوچک می شوند یا از بین می روند. به علاوه زمانی که فرد به سن یائسگی می رسد رشد فیبروم ها متوقف می شود و یا این که یکباره کوچک می شوند.

چه کسانی بیشتر به فیبروم مبتلا می شوند؟
سن: با بالارفتن سن زنان احتمال ابتلا به فیبروم نیز افزایش می یابد، به خصوص در سن ۳۰ تا ۵۰ سالگی. پس از یائسگی معمولاً فیبروم ها کوچک می شوند.

سابقه خانوادگی: داشتن فرد مبتلا در خانواده ریسک ابتلا را در افراد دیگر خانواده افزایش می دهد. به خصوص ریسک ابتلا به فیبروم در زنی که مادر مبتلا داشته باشد سه برابر افراد عادی است.

نژاد: زنان افریقایی - امریکایی نسبت به زنان دیگر شانس ابتلای بیشتری دارند.

چاقی: ریسک ابتلا به فیبروم در زنان چاق بیش از سایرین است. زنانی که خیلی چاق هستند دو تا سه برابر دیگران در معرض ابتلا به فیبروم می باشند.

عادات غذایی: خوردن مقدار زیاد گوشت قرمز و ژامبون با ریسک بالای ابتلا به فیبروم رابطه دارد. به نظر می رسد مصرف مقدار زیاد سبزیجات ریسک ابتلا را کاهش می دهد.

بارداری و فیبروم
زنانی که به فیبروم دچارند در دوران بارداری و برای زایمان نسبت به زنان دیگر با مشکلات بیشتری مواجه هستند، البته نه مشکلات چندان جدی. بیشتر این دسته زنان بارداری نرمالی را تجربه می کنند. رایج ترین مشکلاتی که در زنان باردار مبتلا به فیبروم مشاهده می شود از این دست است:

نیاز به عمل سزارین
زایمان پیش از موعد
با وجود احساس درد زایمان، در روند زایمان طبیعی پیشرفتی حاصل نمی شود.
قطع جفت. پیش از زایمان جفت از دیواره رحم جدا می شود. زمانی که این اتفاق می افتد جنین دیگر اکسیژن کافی نخواهد داشت.
موقعیت نامناسب جنین. در این گونه زنان جنین معمولاً در موقعیتی قرار ندارد که مادر بتواند از طریق زایمان طبیعی وضع حمل نماید.

ادامه دارد...