رفتار خواهر و برادر، آبشون تو یه جوب نمیره
مشکل از پسرتان نیست، شما باید تغییراتی در رفتار خود بدهید.
پرسش: دو فرزند دارم هر دو پسر۱۰ و ۸ ساله دو سال قبل خانمم دوباره بچه دارشد و دختربود اما متاسفانه بعد از حدود ۳ ماه که به دنیا آمد بچه ما دوام نیاورد و از دنیا رفت. بعد از اون دوباره بچه دار شدیم و حالا یک دختر خدا دوباره به ما عنایت کرده اما رفتار پسربزرگ اصلا خوب نیست.
انگار خواهر کوچکش را دوست ندارد. دختر قبلیم که به دنیا اومد خیلی دوستش داشت و همیشه کنارش بود. طرف من و مادرش کمتر میاد و بیشتر تو اتاقش بطوری که حتی غذا رو هم با ما نمیخوره. وقتی مهمون میادخونه بدرفتاری میکنه و زیادی پرخاشگر شده است. وقت به خواهرش نگاه میکنه حس تنفر تو وجودش موج میزنه. خونه کمتر میاد و بیشتر وقتش روخونه مادربزرگش است. بنظرتون لازم پیش یک روانشاس حضورا ببرمش؟
پاسخ: از اینکه پسر بزرگتان رنج عظیمی میکشد و این را دارد با رفتارش فریاد میزند بسیار متاسف و ناراحت شدم. پدر گرامی پسر شما، رسماً روابطش را با شما کاملاً محدود کرده، بعد شما میگویید لازم است که پیش روانشناس بروید؟!!
اصلاً او را مجبور به دوست داشتن خواهرش نکنید، یا به خاطر دوری کردن از خواهر او را سرزنش نکنید. تولد نوزاد جدید در خانواده، همیشه برای فرزندان دیگر، تبعاتی دارد. که یکی از آنها کمتر شدن توجه والدین روی آنهاست. پسر بزرگ شما احتمالاً به خواهرش و اینکه همه توجه شما و مادرش را به خودش اختصاص داده، حسادت میکند. این حسادت، یک حسادت طبیعی است. ولی رفتار فرزند شما از حالت طبیعی خارج شده و مسئول این قضیه شما و مادرش هستید.
فضای خانه اینقدر برای کودک در مرز نوجوانیتان سخت شده که از خانه فراری شده و این زنگ خطری برای شماست. شما باید تغییراتی در رفتار خود بدهید ولی نه تغییرات مصنوعی و ظاهری. پیام پسرتان این است، در خانه راحت نیستم، آنجا حالم بد میشود، پس به درون خودم پناه میبرم. حتماً به صورت حضوری با یک روانشناس کودک مشورت کنید. مشکل از پسرتان نیست، شما باید تغییراتی در رفتار خود بدهید.
انگار خواهر کوچکش را دوست ندارد. دختر قبلیم که به دنیا اومد خیلی دوستش داشت و همیشه کنارش بود. طرف من و مادرش کمتر میاد و بیشتر تو اتاقش بطوری که حتی غذا رو هم با ما نمیخوره. وقتی مهمون میادخونه بدرفتاری میکنه و زیادی پرخاشگر شده است. وقت به خواهرش نگاه میکنه حس تنفر تو وجودش موج میزنه. خونه کمتر میاد و بیشتر وقتش روخونه مادربزرگش است. بنظرتون لازم پیش یک روانشاس حضورا ببرمش؟
پاسخ: از اینکه پسر بزرگتان رنج عظیمی میکشد و این را دارد با رفتارش فریاد میزند بسیار متاسف و ناراحت شدم. پدر گرامی پسر شما، رسماً روابطش را با شما کاملاً محدود کرده، بعد شما میگویید لازم است که پیش روانشناس بروید؟!!
اصلاً او را مجبور به دوست داشتن خواهرش نکنید، یا به خاطر دوری کردن از خواهر او را سرزنش نکنید. تولد نوزاد جدید در خانواده، همیشه برای فرزندان دیگر، تبعاتی دارد. که یکی از آنها کمتر شدن توجه والدین روی آنهاست. پسر بزرگ شما احتمالاً به خواهرش و اینکه همه توجه شما و مادرش را به خودش اختصاص داده، حسادت میکند. این حسادت، یک حسادت طبیعی است. ولی رفتار فرزند شما از حالت طبیعی خارج شده و مسئول این قضیه شما و مادرش هستید.
فضای خانه اینقدر برای کودک در مرز نوجوانیتان سخت شده که از خانه فراری شده و این زنگ خطری برای شماست. شما باید تغییراتی در رفتار خود بدهید ولی نه تغییرات مصنوعی و ظاهری. پیام پسرتان این است، در خانه راحت نیستم، آنجا حالم بد میشود، پس به درون خودم پناه میبرم. حتماً به صورت حضوری با یک روانشناس کودک مشورت کنید. مشکل از پسرتان نیست، شما باید تغییراتی در رفتار خود بدهید.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼