گریه شدید کودک، زندانی کردنش درسته؟
برای کودک دو سال نیم تنبیه رفتن به اتاق بدین شکل درست نیست.
پرسش: من پسری 2 ساله دارم که خیلی گریه می کنه. یعنی معمولا اگر چیزی رو بخواد و بهش ندیم داد می زنه و گریه می کنه. گاهی اوقات برای تنبیه اون رو داخل اتاق می برم اما جیغ های بسیار بلند می کشه و داد و بیداد می کنه و من از ترس اینکه برای سلامتیش مضر باشه مجبورم که بگم بیاد بیرون. البته خود من هم یه مقدار بی حوصله هستم و اصلا حوصله بازی کردن و سر به سر گذاشتن با بچه رو ندارم. خیلی اوقات هم درخواست نشستن پای کارتون رو می کنه که وقتی با مخالفت مواجه می شه باز گریه و داد و بیداد می کنه.
پاسخ: احتمال بسیار زیاد کودک شما یاد گرفته است، برای راضی نمودن شما به انجام کارهای مورد انتظارش باید به گریه متوسل شود. یا به طور دقیق تر بگویم شما به او یاد داده اید که برای خواسته ات اگر گریه کنی من حتما تسلیم می شوم.
حال برای اینکه این روش را تغییر دهید باید اول خودتان تغییر نمایید. اولین تغییر این هست که در برنامه روزانه خود حتما ساعتی را برای بازی به کودک خود اختصاص بدهید.
زمان هایی که نمیتوانید خواسته اش را بر آورد نمایید، با گریه اش تسلیم نشوید. در این زمان تنها به گریه او بی اعتنایی کنید. برای کودک دو سال نیم تنبیه رفتن به اتاق بدین شکل درست نیست. بی توجهی شما بدون حالت های عصبی ( شما باید با ارامش و بدن توجه به کودک با گریه او برخورد کنید )برای کودکتان کافی است.
کودکان در این سن تمرکز زمانی زیادی ندارند، اگر قدری تحمل کنید سریع خسته می شود و خودش را با موضوع دیگری سرگرم میکند و به مرور زمان خواهد اموخت با گریه نمی تواند به خواست خود برسد و بدنبال راه منطقی تری برای رسیدن به خواسته هایش خواهد بود.
پاسخ: احتمال بسیار زیاد کودک شما یاد گرفته است، برای راضی نمودن شما به انجام کارهای مورد انتظارش باید به گریه متوسل شود. یا به طور دقیق تر بگویم شما به او یاد داده اید که برای خواسته ات اگر گریه کنی من حتما تسلیم می شوم.
حال برای اینکه این روش را تغییر دهید باید اول خودتان تغییر نمایید. اولین تغییر این هست که در برنامه روزانه خود حتما ساعتی را برای بازی به کودک خود اختصاص بدهید.
زمان هایی که نمیتوانید خواسته اش را بر آورد نمایید، با گریه اش تسلیم نشوید. در این زمان تنها به گریه او بی اعتنایی کنید. برای کودک دو سال نیم تنبیه رفتن به اتاق بدین شکل درست نیست. بی توجهی شما بدون حالت های عصبی ( شما باید با ارامش و بدن توجه به کودک با گریه او برخورد کنید )برای کودکتان کافی است.
کودکان در این سن تمرکز زمانی زیادی ندارند، اگر قدری تحمل کنید سریع خسته می شود و خودش را با موضوع دیگری سرگرم میکند و به مرور زمان خواهد اموخت با گریه نمی تواند به خواست خود برسد و بدنبال راه منطقی تری برای رسیدن به خواسته هایش خواهد بود.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼