چگونه کودکی حرف گوش کن تربیت کنیم؟

نی نی بان، گروه ترجمه: به عنوان پدر و مادر حتما برای‌تان پیش آمده که بارها به فرزندتان گفته باشید لباس‌هایش را عوض کند یا دندان‌هایش را مسواک کند اما او هیچ عکس العملی نشان ندهد انگار نمی‌شنود. شما باز هم تلاش میکنید و این بار با صدایی بلندتر جمله را تکرار میکنید. بدون شک این کاری نیست که خودتان هم دلتان بخواهد انجام دهید.

تنها از یک کلمه استفاده کنید
وضعیت: وظیفه فرزندان‌تان این است که بعد از غذا ظرفشان را داخل سینک بگذارند. اما هیچ شبی نیست که شما این مسئله را تکرار نکنید.
راه‌حل قدیمی: بعد از آنکه گفته‌تان نادیده گرفته می‌شود می‌نشینید و با خودتان می‌گویید کاش من خدمتکار آنها نبود، کاش اینجا شبیه رستوران نبود.
راه‌حل بهتر: بچه‌ها اغلب می‌دانند که چه کار باید بکنند و تنها به یک یادآوری ساده نیاز دارند. لحن شما ممکن است آنها را از انجام کاری که باید، دور کند. به جای آن فقط از یک کلمه برای یادآوری استفاده کنید.
نتیجه: یک شب بعد از شام بگویید «ظرف‌ها» خواهید دید اگر برای یک ثانیه شوک شود، ثانیه دوم ظرفش را برمی‌دارد و داخل سینک می‌گذارد. بعد از یک ماه دیگر نیازی به گفتن همان یک کلمه هم نخواهد بود و فرزندتان به صورت خودکار آن کار را انجام می‌دهد. سعی کنید برای همه کارها یک عبارت تک کلمه‌ای پیدا کنید.


اطلاعات بدهید
وضعیت: وقتی که به فرزند دو ساله‌تان غذا می‌دهید، قاشق به دست دنبالش راه می‌افتید. کودک گاهی از صندلی می‌پرد، گاهی رویش می‌ایستد، گاهی هم چیزی پرت می‌کند.
راه‌حل قدیمی: شما می‌نشینید و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهید. او مدام غر می‌زند و شما هنوز نشسته‌اید. در پایان هم می‌بینید که رفتار او تغییری نکرده است.
راه‌حل جدید: وضعیت را مشخص کنید به جای اینکه مدام دستوردهید. بچه‌ها ربات برنامه‌ریزی شده نیستند که هر کاری به آنها گفته شد انجام دهند آنها نیاز به اراده آزاد خود دارند به همین دلیل اغلب دقیقا برعکس آنچه شما می‌خواهید عمل می‌کنند. ترفند درست این است که از یادگیری به جای دستور استفاده کنید. مثلا به جای اینکه بگویید «شیر را بردار» بگویید « اگر شیر همینجوری بمونه جوش میاد» به این ترتیب شما اطلاعاتی به او میدهید که براساس آن او راحت‌تر کاری را که باید، انجام می‌دهد.
نتیجه: کافی است هنگام غذا خوردن به جای اینکه بگویید «بشین» بگویید «هیچ میدونی صندلی برای نشستن هستش؟» به همین سادگی می‌توانید با دادن اطلاعات از تکرار عملی غیرمعمول جلوگیری کنید.

حق انتخاب بدهید
وضعیت: نور خورشید مستقیم می‌تابد بنابراین شما کلاه را سر کودک میگذارید اما کودک بلافاصله آن را در می‌آورد.
راه حل قدیمی: سعی میکنید او را متقاعد کنید که با شما همکاری کند. در نهایت فریاد می‌زنید که « اگر کلاه رو نذاری برمیگردیم خونه»
راه‌حل بهتر: تهدید جواب نمی‌دهد. به جای ابراز تاسف از اینکه او همکاری نمی‌کند سعی کنید مصمم‌تر باشید. ضمن آنکه به او بفهمانید بخشی از تصمیم‌گیری است به این ترتیب بهتر همکاری میکند.
نتیجه: می‌توانید به کودک بگویید « می‌تونی کلاهت رو از حالا سرت بذاری یا این که وقتی می‌خواهی دوچرخه سواری میکنی.» این یعنی حق انتخاب!