وقتی فلفل هم جواب نمی دهد! (۱)
چند ساعتی از میهمانی می گذرد، بزرگترها مشغول خوش و بش هستند و بچه ها هم مشغول بازی. ناگهان صدای داد و بیداد بچه ها بلند می شود و فرزند شما با صدایی بلند می گوید: «کله پوک!»...
چند ساعتی از میهمانی می گذرد، بزرگترها مشغول خوش و بش هستند و بچه ها هم مشغول بازی. ناگهان صدای داد و بیداد بچه ها بلند می شود و فرزند شما با صدایی بلند می گوید: «کله پوک!» ... یکباره موجی از افکار و برخوردهای احتمالی با فرزندتان به ذهن تان هجوم می آورد: این که به حرفی که زده شود توجهی نشان ندهید؛ به فرزندتان تذکر بدهید که حرف بد نزند؛ فرزندتان را مجبور به عذرخواهی کنید؛ از او بخواهید برای دقایقی از اتاق خارج شود و ...
بیان ناسزا یا فحش توسط کودکان اتفاق خوبی نیست و اغلب والدین به خاطر پیامدهای منفی اجتماعی آن، نسبت به تغییر دادن اینگونه رفتارها در فرزندشان حساس هستند؛ و البته بعید به نظر می رسد پدر و مادری وجود داشته باشند که تا به حال فرح ناشایست یا ناسزایی از فرزندشان نشنیده باشند! پس اگر دیگر نمی خواهید واژه رکیکی از زبان فرزندتان بشنوید، بهتر است با روش برخورد مناسب آشنا شوید.
علت ناسزا گفتن فرزندتان را پیدا کنید
توجه داشته باشید که برای یافتن برخورد مناسب با یک رفتار، قبل از هر چیز باید دلایل بروز آن رفتار را شناسایی کنید. پس از خود و فرزندتان بپرسید که چرا این حرف را زده است؟ ممکن است فرزندتان به دلایل مختلفی ناسزا گفته باشد که هر کدام برخوردهای متفاوتی را می طلبد.
3- تحت تاثیر قرار دادن اطرافیان
ممکن است فرزندتان به این دلیل که از توجه کافی شما برخوردار نبوده، بخواهد با برخی رفتارهای منفی، توجه تان را به سمت خود جلب کرده یا به شما شوک وارد کند. البته برای کودکان سنین بالاتر، گاه ناسزا گفتن ها با هدف اثبات بزرگتر شدن، نشان دادن ورود به دنیای بزرگسالان و یادآوری استقلال انجام می شود، به خصوص اگر فرزندتان از رفتار شما آموخته باشد که کاربرد فحش یکی از ویژگی های دنیای بزرگسالان به حساب می آید!
۴- تاثیرپذیری از محیط
اگر فرزندتان در محیطی زندگی می کند که اطرافیانش به این شکل صحبت می کنند، پس جای تعجب نیست که از آنها تاثیر بپذیرد و او هم ناسزا بگوید. او ممکن است این حرف ها را از خود شما یا از مهد کودک، مدرسه، بچه های فامیل و حتی برنامه های تلویزیونی یاد گرفته باشد.
1- سنجش پیامد ناسزا گفتن
اغلب بچه ها هر چیز جدیدی را که یاد می گیرند، برایشان جذاب و جالب است. ممکن است فرزند شما هم به تازگی حرف بدی را یاد گرفته و فقط به این دلیل آن را تکرار می کند که واکنش شما یا پیامدهای رفتارش را بسنجد.
۲- تخلیه روانی
ممکن است فرزندتان دچار عصبانیت، تنش و فشار روانی شده و از پرخاشگری و ناسزاگویی به عنوان راهی برای آرام شدن و تخلیه خودش استفاده می کند.
5- لجبازی
ممکن است ناسزا گفتن فرزند شما به مشکلات رفتاری مثل لجبازی برگردد. بچه های لجباز می دانند که ناسزا گفتن کار بدی است و اطرافیان را ناراحت می کند. آنها دقیقا به همین دلیل شروع به ناسزاگویی می کنند تا والدین و محیط اطرافشان را طبق نظر خودشان کنترل کنند.
۶- بیماری های جسمی
بعضی بیماری های جسمانی هم می تواند سبب ایجاد اضطراب در کودکان شده و باعث پرخاشگری و ناسزاگویی شود. به عنوان مثال بیماری پرکاری تیرویید باعث می شود کودک زمینه بیماری گونه ای از اختلالات اضطرابی و افسردگی پیدا کند که خود این عامل، زمینه ای برای فحاشی کودکان است.
اگر تا اینجا توانسته اید علت ناسزاگویی فرزندتان را شناسایی کنید، نصف راه را آمده اید. حال سعی کنید به طور جدی به حذف عواملی که سبب شده فرزندتان حرف بد بزند بپردازید. مثلا با توجه بیشتر به او، زمینه لجبازی و ایجاد تنش را در او کم کنید؛ یا با کنترل معاشرت ها و برنامه های تلویزیونی، محیطی آرام و عاری از حرف های ناپسند برای او تدارک ببینید؛ یا اگر دچار بیماری خاصی است، به دنبال درمان هر چه سریع تر آن باشید.
وقتی برای اولین بار حرف بد می زند!
کودکان از 12 ماهگی شروع به یادگیری زبان می کنند اما قبل از یادگیری هر واژه ای، آن را چند بار تکرار می کنند. اگر با وجود مراقبت های شما، باز هم فرزندتان حرف بدی را به زبان آورد، لطفا یکدفعه شوکه نشوید و کنترل خود را از دست ندهید. در این مواقع بهترین رفتار این است که ابتدا به حرف بدی که شنیده اید، بی اعتنایی کنید. اگر باز همان حرف بد را تکرار کرد، خیلی جدی به فرزندتان بگویید که «دیگر دوست ندارم چنین کلمه ای را به کار ببری و آن را نمی پسندم».
دقت داشته باشید که در سنین پایین وقتی بچه ها حرف بدی می زنند، چون خیلی بامزه بیان می کنند ممکن است خنده تان بگیرد اما قدری خودتان را کنترل کنید! چرا که این رفتار باعث می شود فرزندتان به خاطر خنداندن شما هم که شده، حرف بدش را تکرار کند.
ادامه دارد...
بیان ناسزا یا فحش توسط کودکان اتفاق خوبی نیست و اغلب والدین به خاطر پیامدهای منفی اجتماعی آن، نسبت به تغییر دادن اینگونه رفتارها در فرزندشان حساس هستند؛ و البته بعید به نظر می رسد پدر و مادری وجود داشته باشند که تا به حال فرح ناشایست یا ناسزایی از فرزندشان نشنیده باشند! پس اگر دیگر نمی خواهید واژه رکیکی از زبان فرزندتان بشنوید، بهتر است با روش برخورد مناسب آشنا شوید.
علت ناسزا گفتن فرزندتان را پیدا کنید
توجه داشته باشید که برای یافتن برخورد مناسب با یک رفتار، قبل از هر چیز باید دلایل بروز آن رفتار را شناسایی کنید. پس از خود و فرزندتان بپرسید که چرا این حرف را زده است؟ ممکن است فرزندتان به دلایل مختلفی ناسزا گفته باشد که هر کدام برخوردهای متفاوتی را می طلبد.
3- تحت تاثیر قرار دادن اطرافیان
ممکن است فرزندتان به این دلیل که از توجه کافی شما برخوردار نبوده، بخواهد با برخی رفتارهای منفی، توجه تان را به سمت خود جلب کرده یا به شما شوک وارد کند. البته برای کودکان سنین بالاتر، گاه ناسزا گفتن ها با هدف اثبات بزرگتر شدن، نشان دادن ورود به دنیای بزرگسالان و یادآوری استقلال انجام می شود، به خصوص اگر فرزندتان از رفتار شما آموخته باشد که کاربرد فحش یکی از ویژگی های دنیای بزرگسالان به حساب می آید!
۴- تاثیرپذیری از محیط
اگر فرزندتان در محیطی زندگی می کند که اطرافیانش به این شکل صحبت می کنند، پس جای تعجب نیست که از آنها تاثیر بپذیرد و او هم ناسزا بگوید. او ممکن است این حرف ها را از خود شما یا از مهد کودک، مدرسه، بچه های فامیل و حتی برنامه های تلویزیونی یاد گرفته باشد.
1- سنجش پیامد ناسزا گفتن
اغلب بچه ها هر چیز جدیدی را که یاد می گیرند، برایشان جذاب و جالب است. ممکن است فرزند شما هم به تازگی حرف بدی را یاد گرفته و فقط به این دلیل آن را تکرار می کند که واکنش شما یا پیامدهای رفتارش را بسنجد.
۲- تخلیه روانی
ممکن است فرزندتان دچار عصبانیت، تنش و فشار روانی شده و از پرخاشگری و ناسزاگویی به عنوان راهی برای آرام شدن و تخلیه خودش استفاده می کند.
5- لجبازی
ممکن است ناسزا گفتن فرزند شما به مشکلات رفتاری مثل لجبازی برگردد. بچه های لجباز می دانند که ناسزا گفتن کار بدی است و اطرافیان را ناراحت می کند. آنها دقیقا به همین دلیل شروع به ناسزاگویی می کنند تا والدین و محیط اطرافشان را طبق نظر خودشان کنترل کنند.
۶- بیماری های جسمی
بعضی بیماری های جسمانی هم می تواند سبب ایجاد اضطراب در کودکان شده و باعث پرخاشگری و ناسزاگویی شود. به عنوان مثال بیماری پرکاری تیرویید باعث می شود کودک زمینه بیماری گونه ای از اختلالات اضطرابی و افسردگی پیدا کند که خود این عامل، زمینه ای برای فحاشی کودکان است.
اگر تا اینجا توانسته اید علت ناسزاگویی فرزندتان را شناسایی کنید، نصف راه را آمده اید. حال سعی کنید به طور جدی به حذف عواملی که سبب شده فرزندتان حرف بد بزند بپردازید. مثلا با توجه بیشتر به او، زمینه لجبازی و ایجاد تنش را در او کم کنید؛ یا با کنترل معاشرت ها و برنامه های تلویزیونی، محیطی آرام و عاری از حرف های ناپسند برای او تدارک ببینید؛ یا اگر دچار بیماری خاصی است، به دنبال درمان هر چه سریع تر آن باشید.
وقتی برای اولین بار حرف بد می زند!
کودکان از 12 ماهگی شروع به یادگیری زبان می کنند اما قبل از یادگیری هر واژه ای، آن را چند بار تکرار می کنند. اگر با وجود مراقبت های شما، باز هم فرزندتان حرف بدی را به زبان آورد، لطفا یکدفعه شوکه نشوید و کنترل خود را از دست ندهید. در این مواقع بهترین رفتار این است که ابتدا به حرف بدی که شنیده اید، بی اعتنایی کنید. اگر باز همان حرف بد را تکرار کرد، خیلی جدی به فرزندتان بگویید که «دیگر دوست ندارم چنین کلمه ای را به کار ببری و آن را نمی پسندم».
دقت داشته باشید که در سنین پایین وقتی بچه ها حرف بدی می زنند، چون خیلی بامزه بیان می کنند ممکن است خنده تان بگیرد اما قدری خودتان را کنترل کنید! چرا که این رفتار باعث می شود فرزندتان به خاطر خنداندن شما هم که شده، حرف بدش را تکرار کند.
ادامه دارد...
منبع:
سپیده دانایی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼