دلایل سقط خودبخودی جنین

سقط خود به ‏خودی زمانی رخ می ‏دهد که بارداری پیش از توانایی زنده باقی ‏ماندن جنین در محیط خارج رحم و در طی ۲۰ هفته نخست بارداری ، ختم شود. پس از ۲۰ هفتگی ، خاتمه بارداری را تولد نوزاد مرده می ‏نامند.

تقریبا تمام زنان باردار از سقط خودبه‏ خودی نگران هستند ولی این اتفاق تنها در ۲۰% تمام بارداری ‏ها رخ می ‏دهد.


برخی علایم شایع سقط خود به‏ خودی . برخی علایم که باید شما را از احتمال سقط خودبه‏ خودی آگاه کند عبارتند از:
خونریزی از واژن

احساس گرفتگی عضلات شکم

درد متناوب

دردی که از انتهای کمر شروع می ‏شود و به بخش تحتانی شکم انتقال می ‏یابد

دفع بافت‏های جفتی

مطالعه‏ ای نشان می ‏دهد که سن پدر در ریسک سقط خودبه‏ خودی نقش دارد. اطلاعات ثابت کرده است که وقتی مردان بالای ۳۵ سال باشند، ریسک سقط خودبه‏ خود نسبت به مردان جوان‏تر بیشتر می ‏شود و به سن زن ربطی ندارد. هرچه مرد مسن ‏تر باشد، اسپرم وی ممکن است نقایص ژنتیکی بیشتری داشته باشد که احتمال روی دادن سقط خودبه ‏خود را افزایش می ‏دهد.

چه عاملی باعث سقط می ‏شود؟ معمولاً نمی ‏دانیم و نمی ‏توانیم علت سقط خودبه‏ خودی را کشف کنیم. شایع‏ترین رویداد در سقط ‏های زودرس، ناهنجاری در تکامل جنینی است. مطالعات نشان می ‏دهند که در بیش از نیمی از تمام موارد سقط‏ های خودبه‏ خودی زودرس، جنین دچار اختلالات کروموزمی بوده است.

عوامل بسیاری مانند اشعه ‏ها، مواد شیمیایی (داروها یا مواد مخدر) و عفونت‏ها می ‏توانند بر جنین و محیط آن تأثیر گذارند. این عوامل تراتوژن نامیده می ‏شوند.

ما اعتقاد داریم که در برخی از موارد سقط خودبه ‏خودی ، عوامل مادری دخالت دارند.هیچ مدرک قاطعی در دست نیست که نشان دهد کمبود یک ماده مغذی به‏ خصوص یا کمبود متوسط تمام مواد مغذی باعث سقط می ‏شود.برخی متخصصان معتقدند که دلایل متعددی برای روی دادن سقط خودبه ‏خود وجود دارد که شامل موارد زیر است:
مشکلات کروموزومی : در سن ۴۰ سالگی بیش از ۷۰% از تخمک‏های زن ممکن است ناهنجاری کروموزومی داشته باشند.

مشکلات هورمونی : یک زن ممکن است از یک یا چند هورمون خیلی زیاد یا خیلی کم داشته باشد، اغلب در مورد پروژسترون و آندروژن‏ها.

مشکلات آناتومیکی رحم: شامل زخم رحم ناشی از جراحی یا سقط سه ماهه دوم و فیبروئیدها در رحم.

اختلالات اتوایمیون: شامل سندرم آنتی ‏فسفولیپید (APLS) که آنتی ‏بادی ‏هایی راتولید می ‏کند که باعث لخته شدن خون زمانی که نیازی به آن نیست، می ‏شود.

عفونت‏های غیرمعمول:
کشیدن سیگار

نوشیدن الکل

ترومای ناشی از تصادف یا جراحی بزرگ

نارسایی دهانه سرویکس : که ممکن است باعث فقدان بارداری بعد از سه ماهه اول گردد.

مطالعات نشان می ‏دهد که استفاده از آسپیرین و ضدالتهاب‏های غیراستروئیدی ممکن است احتمال سقط خودبه‏ خود را افزایش دهد. اگر این موارد که حول و حوش زمان لقاح یا به مدت طولانی ‏تر از یک هفته در اوایل حاملگی مصرف گردد، ریسک آن حتی بالاتر است.

محققان کافئین را با ریسک بالاتر سقط خودبه‏ خود در اوایل حاملگی مرتبط دانسته‏ اند. اکثر آنها موافقند که مصرف متوسط کافئین طی حاملگی شاید بی ‏خطر باشد، بنابراین مصرف خود را به میزان ۳۰۰ میلی گرم یا کمتر در روز از غذاها و نوشیدنی ‏های حاوی کافئین مثل قهوه، چای ، شکلات کاهش دهید. (۲ فنجان یا ۸ انس قهوه می تواند معادل ۳۰۰ میلی ‏گرم باشد) مصرف بالای روزانه کافئین (بیش از ۵۰۰ میلی ‏گرم) ریسک سقط خودبه ‏خود را ۲ برابر می ‏کند.