این جملات را هرگز به فرزندتان نگویید (۱)

بعضی والدین با گفتن جملاتی که از لحاظ روان شناسی درست نیست به سلامت روان کودکشان آسیب می رسانند یا باعث عصبانیت و سردرگمی وی می شوند؛ بنابراین والدین باید به نحوه رفتار و سخن گفتن با کودک خود توجه بیشتری نشان بدهند. آن ها باید در انتخاب کلمات و نحوه بیان دقت کنند و بدانند حرف هایشان روی رفتار و فرهنگ فرزندشان تاثیر مستقیم می گذارد. یک جمله ساده ناامیدکننده از سوی والدین می تواند ذهن کودک را مدت ها درگیر و او را سرخورده کند. این نکته را فراموش نکنید واژگانی که آزاردهنده هستند هرگز از ذهن پاک نمی شوند و جبران آن سخت است.

درست است که گاهی مشکلات زندگی باعث می شود کنترل اعصاب خود را از دست بدهید و به رفتار و حرف زدن با کودک و کلماتی که بر زبان می آورید، توجه نداشته باشید؛ اما سعی کنید هوشیارانه و با شکیبایی با فرزندان خود رفتار کنید. در ادامه این مطلب به ۱۱ جمله از رایج ترین اشتباهات کلامی که والدین مرتکب می شوند، اشاره می شود.


مناسب سن خودت رفتار کن: بهتر است به جای آن از این جمله استفاده کنید به کودک تان بگویید: «به نظر می رسد خیلی عصبانی هستی»، «می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار غمگین شده ای». چنین جملاتی به کودک آرامش می دهد و شرایط را برای او قابل تحمل تر خواهد کرد اما جمله «مناسب سن خودت رفتار کن» برای کودک غیر قابل درک است.

شوخی بی دلیل کردم: دست انداختن کودک اگرچه ظاهرا شرایط را شاد می کند ولی در بعضی مواقع به شدت مخرب است. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه این که باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید، هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.

چرا مثل فلانی نیستی: شما باید نقاط قوت و ضعف کودکتان را بپذیرید و او را برای اصلاح رفتارهای اشتباهش تشویق کنید.

چی به تو گفتم : چرا سوالی را می پرسید که خودتان جواب آن را می دانید؟ اگر از رفتار او رنجیده اید، بگویید : «من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن.»

به تو قول می دهم که ...: به کودکان نه باید وعده داد و نه وعده از آن ها گرفت. روابط ما با فرزندان مان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد؛ بنابراین همین که به او بگویید کاری را انجام می دهید، باید بپذیرد که انجام خواهید داد مگر خودتان قبلا خلاف این را برای او اثبات کرده باشید.

نکن و گرنه برایت بد می شود: به طور مثال به جای این که به کودک بگویید: «تو حیاط این جوری ندو وگرنه می افتی» بهتر است بگویید که: «قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش هایت مطمئن باش». در این صورت شما درباره اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی کودک و از آسیب رسیدن به کودک هم جلوگیری کرده اید.