خصوصیات مهد کودک استاندارد، بیشتر بدانید
در یک مهدکودک مناسب، محیط داخلی تمیز و در وضعیت خوب است. خوب نورپردازی شده و خوب تهویه می شود.
این روزها که همه سرعت زندگی شتاب گرفته است و اگر نجنبیم از غافله عقب میمانیم، در این دنیایی که به اصطلاح روشن فکرها، مدرنیته نام دارد باید آنقدر سریع حرکت کنی که دیگر وقتی برای کارهایی مثل تربیت و نگهداری بچه وجود ندارد. خب، حالا چه کار کنیم؟ ... اوووم... آفرین؛ مهد کودک!
نظریه پردازان و روانشناسان غرب به خوبی میدانند که سال های اولیه زندگی چه تاثیر مهم و بهسزایی در رشد و شخصیت فرد دارد. از این رو هر روزه اطلاعات خود را در زمینه مراقبت و تربیت کودک بهروز کرده واین سیاستها را در مهد کودکها اعمال میکنند. نتیجه آن سالهای بعد با وجود جوانهای مستقل و با عزت نفس بالا و شخصیت سالم مشخص میشود و اما در ایران در سالهای اخیر متوجه این مهم شده و فعالیتهای مشخصی در این حوزه انجام داده اند.
یک حقیقت مهم این است که برای ساختن شخصیت سالم و پر نشاط برای بچه بهتر است تا سن 3 سالگی مادر از کودک مراقبت کند.
تا حس امنیت نسبت به این دنیا در او شکل بگیرد. هر چند وابستگی به مادر خوب نیست و کودک بهتر است هفتهای یک مرتبه توسط پدر و مادربزرگ خود نگهداری شود تا دوری از والدین خود را تمرین کند.
اما واقعیات اقتصادی اجازه نمیدهد که مادران در خانه مانده و از کودکان خود مراقبت کنند و مهد کودکها این وظیفه مهم را بر عهده دارند.برای سپردن کودک خود به مهد باید به نکاتی توجه کرد. به عبارتی ویژگیهای مهدکودک خوب را میتوان اینگونه مرور کرد:
نخست آنکه خیلی مهم است که مربی و پرستار کودک یک فرد خاص و ثابت باشد. مهدکودکهایی مناسب هستند که نسبت مربی به کودکان متناسب باشد، بر این اساس بهتر است برای یک مربی حداکثر ۵ کودک ۳ تا 4 ساله وجود داشته باشد، هر چند اگر تعداد کودکان کمتر باشد بهتر است. همینطور بهتر است محل مهد به خانه و یا محل کار مادر نزدیک باشد.
محیط فیزیکی مطلوب هم البته بسیار اهمیت دارد. در یک مهدکودک مناسب، محیط داخلی تمیز و در وضعیت خوب است. خوب نورپردازی شده و خوب تهویه می شود. محل بازی حصارکشی شده در بیرون وجود دارد. وقتی همه بچه ها حضور دارند محیط شلوغ به نظر نمیرسد.
اسباب بازی و تجهیزات هم کافی است. در مهدکودک موردنظر ما، اسباب بازی برای کودکان و خرد سالان مناسب هستند و در قفسه هایی که به راحتی در دسترس بچه قرار دارند، چیده شده اند. تخت بچه، نیمکت بچه و میزها و صندلی های مخصوص کودک وجود دارد. تجهیزات بیرونی، اسباب بازی های سواری کوچک، تاب و محوطه ماسه بازی را شامل میشوند.
همچنین یک مهد کودک مطلوب، فعالیت های روزمره مفیدی را برای بچه ها برنامه ریزی کرده باشد. برنامه روزانه شامل اوقاتی برای بازی فعال، بازی آرام، چرت زدن، غذای سبک و وعده های غذا میشود. این برنامه برای اینکه نیازهای فردی کودکان را تامین کند، انعطاف پذیر است نه خشک. جو، صمیمانه و حمایت کننده است و کودکان هرگز بدون نظارت رها نمی شوند.
مهد کودکها البته بدیهی است که باید گواهی کار و مجوز رسمی هم داشته باشند. بهتر است در این بین به مشکلات و معضلات مهدها هم نیمنگاهی داشت. به نظر من نیروی تربیت شده و متخصص در مهدهای ایران تقریبا وجود ندارد. مربی مهد حتما باید فارغ التحصیل رشته روانشناسی، تربیتی و یا آموزشدیده سازمان بهزیستی و در رشتههای مرتبط باشد.
به دلیل پایین بود حقوق مربیان که گاهی به ۲۰۰ هزار تومان هم نمیرسد مربی با علاقه کار نمیکند و ضرر آن را کودکان بیگناه می بینند.
سیاست در مهدهای ایران بیشتر جنبه نگهداری دارد تا تربیتی و این اصلا خوب نیست زیرا مهمترین زمان برای شکل گیری شخصیت ۵ سال اول زندگی است درست زمانی که کودک ما در مهدها به سر میبرد.این در حالی است که کشورهای توسعه یافته، هزینه و انرژی زیادی صرف آموزشهایی نظیر مهارتهای زندگی، کسب درامد، استقلال و افزایش اعتماد به نفس در کودکان خود میکنند.
باشد که فرزندان خود را با عشق بزرگ کنیم نه با مصلحت.
نظریه پردازان و روانشناسان غرب به خوبی میدانند که سال های اولیه زندگی چه تاثیر مهم و بهسزایی در رشد و شخصیت فرد دارد. از این رو هر روزه اطلاعات خود را در زمینه مراقبت و تربیت کودک بهروز کرده واین سیاستها را در مهد کودکها اعمال میکنند. نتیجه آن سالهای بعد با وجود جوانهای مستقل و با عزت نفس بالا و شخصیت سالم مشخص میشود و اما در ایران در سالهای اخیر متوجه این مهم شده و فعالیتهای مشخصی در این حوزه انجام داده اند.
یک حقیقت مهم این است که برای ساختن شخصیت سالم و پر نشاط برای بچه بهتر است تا سن 3 سالگی مادر از کودک مراقبت کند.
تا حس امنیت نسبت به این دنیا در او شکل بگیرد. هر چند وابستگی به مادر خوب نیست و کودک بهتر است هفتهای یک مرتبه توسط پدر و مادربزرگ خود نگهداری شود تا دوری از والدین خود را تمرین کند.
اما واقعیات اقتصادی اجازه نمیدهد که مادران در خانه مانده و از کودکان خود مراقبت کنند و مهد کودکها این وظیفه مهم را بر عهده دارند.برای سپردن کودک خود به مهد باید به نکاتی توجه کرد. به عبارتی ویژگیهای مهدکودک خوب را میتوان اینگونه مرور کرد:
نخست آنکه خیلی مهم است که مربی و پرستار کودک یک فرد خاص و ثابت باشد. مهدکودکهایی مناسب هستند که نسبت مربی به کودکان متناسب باشد، بر این اساس بهتر است برای یک مربی حداکثر ۵ کودک ۳ تا 4 ساله وجود داشته باشد، هر چند اگر تعداد کودکان کمتر باشد بهتر است. همینطور بهتر است محل مهد به خانه و یا محل کار مادر نزدیک باشد.
محیط فیزیکی مطلوب هم البته بسیار اهمیت دارد. در یک مهدکودک مناسب، محیط داخلی تمیز و در وضعیت خوب است. خوب نورپردازی شده و خوب تهویه می شود. محل بازی حصارکشی شده در بیرون وجود دارد. وقتی همه بچه ها حضور دارند محیط شلوغ به نظر نمیرسد.
اسباب بازی و تجهیزات هم کافی است. در مهدکودک موردنظر ما، اسباب بازی برای کودکان و خرد سالان مناسب هستند و در قفسه هایی که به راحتی در دسترس بچه قرار دارند، چیده شده اند. تخت بچه، نیمکت بچه و میزها و صندلی های مخصوص کودک وجود دارد. تجهیزات بیرونی، اسباب بازی های سواری کوچک، تاب و محوطه ماسه بازی را شامل میشوند.
همچنین یک مهد کودک مطلوب، فعالیت های روزمره مفیدی را برای بچه ها برنامه ریزی کرده باشد. برنامه روزانه شامل اوقاتی برای بازی فعال، بازی آرام، چرت زدن، غذای سبک و وعده های غذا میشود. این برنامه برای اینکه نیازهای فردی کودکان را تامین کند، انعطاف پذیر است نه خشک. جو، صمیمانه و حمایت کننده است و کودکان هرگز بدون نظارت رها نمی شوند.
مهد کودکها البته بدیهی است که باید گواهی کار و مجوز رسمی هم داشته باشند. بهتر است در این بین به مشکلات و معضلات مهدها هم نیمنگاهی داشت. به نظر من نیروی تربیت شده و متخصص در مهدهای ایران تقریبا وجود ندارد. مربی مهد حتما باید فارغ التحصیل رشته روانشناسی، تربیتی و یا آموزشدیده سازمان بهزیستی و در رشتههای مرتبط باشد.
به دلیل پایین بود حقوق مربیان که گاهی به ۲۰۰ هزار تومان هم نمیرسد مربی با علاقه کار نمیکند و ضرر آن را کودکان بیگناه می بینند.
سیاست در مهدهای ایران بیشتر جنبه نگهداری دارد تا تربیتی و این اصلا خوب نیست زیرا مهمترین زمان برای شکل گیری شخصیت ۵ سال اول زندگی است درست زمانی که کودک ما در مهدها به سر میبرد.این در حالی است که کشورهای توسعه یافته، هزینه و انرژی زیادی صرف آموزشهایی نظیر مهارتهای زندگی، کسب درامد، استقلال و افزایش اعتماد به نفس در کودکان خود میکنند.
باشد که فرزندان خود را با عشق بزرگ کنیم نه با مصلحت.
منبع:
اصفهان امروز
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼