حاملگی در بیماران تالاسمی، آنچه باید بدانید!

تالاسمی که آنمی کولی نام دارد، فقط یک بیماری نیست. بیماری شامل اشکال متفاوت کم‏خونی است، که نوعی نقص در گلبول‏های قرمز می ‏باشد. عامل ژنتیکی تالاسمی در سراسر دنیا دیده می ‏شود اما در مردم شرق میانه، یونان، ایتالیا، جورجیا (کشور نه ایالت)، ارمنستان آسیای جنوب شرقی (ویتنام، لائوس، تایلند، سنگاپور، فیلیپین، کامبودیا، مالزی ، برومه و اندونزی )، چین، هند شرقی ، آفریقا و آذربایجان معمول‏تر است و سالانه حدود ۱۰۰۰۰۰ کودک را در سراسر جهان مبتلا می ‏کند.

۲ نوع اصلی از این بیماری وجود دارد، تالاسمی آلفا و بتا که نوع آن بسته به اینکه چه بخشی از پروتئین حامل اکسیژن (هموگلوبین) در گلبول‏های قرمز کم شده است نام می ‏گیرد.

تالاسمی آلفا معمولاً مردم آسیایی جنوب شرق و چینی ‏ها و نژاد فیلیپینی ‏ها را مبتلا می ‏کند. شکل فوق‏العاده شدید تالاسمی آلفا به مرگ جنین یا نوزاد منجر می ‏شود. اکثر افراد مبتلا به تالاسمی آلفا مبتلا به انواع خفیف بیماری هستند. تأثیرات تالاسمی بتا می تواند از عدم وجود تأثیر تا تاثیرات خیلی شدید متغیر باشد.

تالاسمی از طریق ژن از والدین به کودک منتقل شده و از والدین که ژن تالاسمی را در سلول‏های خود حمل می ‏کنند منتقل می ‏شود. حامل، یک ژن طبیعی و یک ژن تالاسمی دارد که شخص مستعد ژنتیکی برای تالاسمی نام دارد. اکثر حاملان کاملاً طبیعی بوده و سالم زندگی می ‏کنند.

زمانی که ۲ حامل بچه‏دار می ‏شوند، به احتمال ۴۱ کودکشان نوع شدید بیماری را دارد. به احتمال ۴۲ کودکشان مثل والدین خود حامل خواهد شد و به احتمال۴۱ کودک کاملاً از بیماری مبراست.

زمانی که هر دو والد حامل هستند، این احتمالات در هر حاملگی یکسان هستند.

آزمایشان خون و مطالعات ژنتیک مشخص می ‏کند که آیا شخص تالاسمی دارد یا فقط یک حامل است. نمونه‏گیری پرزهای جفتی (CVS) و آمنیو سنتز هم می تواند تالاسمی را در جنین شناسایی کنید. تشخیص اولیه زودرس برای درمان
مهم است که می تواند در زمان تولد شروع شود تا حتی ‏الامکان از مشکلات بعدی پیشگیری کند. داشتن زمینه ژنتیکی و استعداد تالاسمی معمولاً مشکلات پزشکی را به‏وجود نمی ‏آورد، اگرچه زن دارای استعداد و زمینه ژنتیکی ممکن است بیشتر طی حاملگی دچار آنمی شود. ممکن است پزشکان این مشکل را با مکمل‏های اسیدفولیک درمان کنند.

اکثر کودکان مبتلا به تالاسمی در زمان تولد سالم به نظر می ‏آیند، اما در سال اول و دوم زندگی رنگ پریده و بی ‏حال و پرسروصدا بوده و خوب غذا نمی ‏خورند. آنها به کندی رشد می ‏کنند و اغلب دچار یرقان می ‏شوند. در صورت عدم درمان آن، طحال و کبد و قلب به ‏زودی بزرگ می ‏شوند و استخوان‏ها ظریف و شکننده می ‏گردند. استخوان‏های صورت ممکن است بد شکل و کج شود. نارسایی قلبی و عفونت دلایل مرگ کودکان درمان نشده هستند.

درمان تالاسمی شامل انتقال خون متناوب و آنتی ‏بیوتیک است. زمانی که کودکان انتقال خون انجام می ‏دهند تا سطح هموگلوبین خود را نزدیک سطح طبیعی نگه دارند، از مشکلات متعدد تالاسمی می ‏توانند پیشگیری کنند.

اگرچه، انتقال خون مکرر ممکن است به مسدود شدن و تراکم آهن در بدن منتجر شود که می تواند به قلب و کبد و دیگر ارگان‏ها آسیب برساند. یک دارو که فروکولینات نام دارد، یک عامل پیوندی و متصل به آهن است که ممکن است برای رهایی بدن از آهن مازاد کمک کننده باشد.