۹۰۷۸۴
۱۶۸۳
۱۶۸۳
پ

جدا کردن اتاق کودک، ده راه کارآمد

ضمن توجه به دقت مادران درعدم وابستگی به کودک، که باعث وابستگی متقابل کودک به مادر نیز می شوددرباره سن مناسب برای جدا کردن اتاق کودک و برنامه ریزی لازم برای این...

چند روز سخت
کودک شما وارد سن دو سالگی شده و شما می خواهید او را از یک فضای دوست داشتنی که دو سال در آن قرار داشته جدا کنید و به یک مکان جدید و ناشناخته ببرید. طبیعتا انجام دادن چنین کاری راحت نخواهد بود و برای شما سختی هایی را به همراه خواهد داشت. حالا که تصمیم خود را گرفته اید پس خودتان را برای چند شب بی خوابی یا لااقل کم خوابی و دائما از خواب بیدار شدن آماده کنید. سعی کنید این کار را در فرصتی از ایام تعطیل انجام دهید تا با مشکلات کمتری مواجه شوید. در هنگام شب و بیدار شدن برای سرکشی و مراقبت از کودک با همسرتان تقسیم وظایف کنید و به صورت شیفتی از کودک مراقبت کنید.

پیشاپیش می توانید فکری برای لحظات بیدار ماندنتان بکنید. مثلا کتابی را برای مطالعه دست بگیرید یا فیلمی را برای دیدن انتخاب کنید. اما لطفا اگر به هر دلیلی مشکلی دارید ، بی حوصله اید یا فشار کاری شدیدی بر روی شما وجود دارد این کار را به زمان بهتری موکول کنید.

10 قدم تا موفقیت

1. چند ماه پیش از آنکه به زمان جابجایی کودک نزدیک شوید فضای اتاق کودک را برای او مفرح و جذاب کنید. اتاق را به صورتی که کودک دوست داشته باشد بچینید و با اسباب بازیها و پوسترهای بچگانه تزئین کنید. در طول روز سعی کنید ساعات بیشتری را در اتاق کودک بگذرانید. مثلا می توانید از کودک بخواهید که در اتاق خودش بازی کند و چنانچه حاضر نبود به تنهایی در اتاق بماند شما هم در کنار او بمانید .

2. حتی اگر در منزل شما اتاق دیگری برای کودک وجود ندارد سعی کنید با جدا کردن قسمتی کوچک از یکی از فضاهای خانه اتاق کوچکی را برای فرزندتان تدارک ببینید. شما می توانید این کار را با استفاده از دیوارهای پیش ساخته، پاراوان های چوبی، یا حتی پرده ای ضخیم انجام دهید.

3. چند روز مانده به زمانی که می خواهید میهمان کوچک را به اتاقش بفرستید سعی کنید به صورت هوشمندانه و عمدی آرامش او را در اتاق خودتان به هم بزنید. مثلا اگر شبها در کنار شما می خوابد به صورت عمدی در نیمه های شب کمی به او فشار بیاورید و بگذارید احساس کند که می خواستید روی او غلط بزنید. این رفتارها باعث می شود کودک احساس امنیت و آرامش همیشگی را در اتاق شما نداشته باشد و برای رفتن به اتاق خودش آماده تر شود. در کنار این کارها کم کم به کودک بگویید که تو بزرگ شده ای و به زودی باید در اتاق خودت بخوابی.

4. در همین ایام شما می توانید خاطراتی از زمان کودکی خودتان، یا خاطرات برادر و خواهر بزرگتر کودک از خوابیدن دراتاق خودشان یا حتی داستان هایی با شخصیت های مورد علاقه کودک در همین زمینه برای او تعریف کنید.

5. شب موعود برای کودک توضیح دهید که او دیگر بزرگ شده و وقت آن رسیده که به تنهایی در اتاق خودش بخوابد. البته به او اطمینان دهید که هر لحظه ای که به شما احتیاج داشته باشد می تواند شما را صدا بزند و شما در کنارش خواهید بود.

6. در ساعت های پایانی منتهی به زمان خواب کودک فضای خانه را آرام کنید. از دیدن فیلم ها و کارتون های مهیج یا بازی های پرتحرک و ورزش برای کودک جلوگیری کنید و از دادن غذاهای و نوشیدنی های محرک مثل چای، نوشابه و قهوه و غذاهای پر ادویه به کودک خودداری کنید.

7. در شب های اول ساعتی زودتر از زمان خواب کودک همراه او به اتاقش بروید. فضای خانه را ساکت و کم نور کنید و کودک را در تختش بخوابانید. توجه داشته باشید که شما نباید در کنار کودک در تخت بخوابید یا حتی روی زمین دراز بکشید. کودک باید بداند که شما اتاق را پس از خوابیدن او ترک خواهید کرد.

8. سعی کنید کمتر تماس چشمی با کودک داشته باشید، برای او قصه بگویید و به او یادآوری کنید که باید چشم هایش را ببندد و بخوابد. فضای اتاق را با یک چراغ خواب روشن، اما کم نور کنید.

9. قطعا در ابتدا کودک مقاومت خواهد کرد و حتی ممکن است تا چند ساعت نخوابد تا مقاومت شما را بشکند.صبور و مهربان باشید و به هیچ وجه اجازه پایین آمدن از تخت را به کودک ندهید.فراموش نکنید که رمز پیروزی شما مقاومت و صبوری است. ضمنا فراموش نکنید که به هیچ وجه نباید کودک را به تنهایی به اتاقش بفرستید یا او را در این زمینه تنبیه کنید.

10. ممکن است کودک به در آغوش گرفتن شما عادت کرده باشد. در اینصورت عروسک پارچه ای بزرگ یا بالشتی به کودک بدهید تا در آغوش بگیرد. اما به هیچ وجه دست یا بخشی از بدن خود را در اختیار او نگذارید.

کودکی گریان در آستانه در

دلبند شما به خواب می رود . شما پاورچیم پاورچین از اتاق او بیرون می آیید و در اتاق خودتان به خواب ناز می روید. هنوز چشمهایتان گرم نشده که با صدای گریه کودکی در آستانه در از خواب بیدار می شوید. به هیچ وجه ناامید نشوید. این هم بخشی از بازی است. شاید تا مدت ها این اتفاق تکرار شود. اما فراموش نکنید که به هیچ وجه نباید کوتاه بیایید. پس از اینکه فرزند شما به اتاق خودش منتقل شد دیگر به هیچ بهانه ای نباید بتواند در اتاق شما بخوابد. حتی اگر چندین ماه مقاومت کنید و تنها یک شب به فرزندتان اجازه بدهید که در کنار شما بخوابد ممکن است تمام زحمت های چند ماهه تان را به باد بدهید. پس در کمال محبت و خونسردی، مقاوم باشید و به هیچ وجه از موضع خود عقب نشینی نکنید. حتی اگر در مواردی کودک به دلیل بیماری یا ترس های شبانه نیاز به مراقبت در طول شب داشت بهتر است شما میهمان اتاق او شوید و تا صبح در اتاق او بخوابید. البته باز هم دقت کنید که در تخت کودک نخوابید و او را در آغوش نگیرید. در مورد کودکان کوچکتر که نمی توانند خودشان از تخت پایین بیایند شما باید با شنیدن گریه کودک به سراغش بروید و تا زمان خوابیدن کودک در کنارش بمانید. البته شما با به کار بردن تکنیک "تاخیر در شنیدن" می توانید کم کم کودک را عادت بدهید که خود به خواب برود. در ابتدا باشنیدن صدای کودک چند ثانیه صبر کنید و بعد به سراغ او بروید. این تاخیر را رفته رفته بیشتر کنید تا به دو تا سه دقیقه برسید. خواهید دید که در بسیاری از موارد در طول این سه دقیقه کودک شما به خواب رفته و دیگر نیازی به حضور شما نیست.

پ
منبع: شفاف

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.