امادگی های قبل زایمان، تست‌های لازم

اگر فکر می ‏کنید ممکن است در فاز زایمان باشید و به بیمارستان بروید، باید کنترل زایمان را انجام دهید. علائم حیاتی گرفته می ‏شوند، یک مانیتور روی شکمتان قرار داده می ‏شود، معاینه لگنی هم انجام می ‏شود. این تست‏ ها انجام می ‏گردد تا مشخص کند که آیا در فاز زایمان هستید یا این که آیا بارداری شما خوب پیش می ‏رود. اگر در فاز زایمان نیستید،

راهنمایی می ‏شوید و به خانه فرستاده خواهید شد. راهنمایی ‏های شما شامل احتیاطات و علائم هشدار دهنده است. هیچ کس دوست ندارد به خانه فرستاده شود، اما این کار خوبی است. شما زود برمی ‏گردید.

نمونه‏ گیری خون جنین راهی برای ارزیابی این است که جنین چقدر استرس و فشار زایمان را تحمل می ‏کند. قبل از انجام تست، پرده‏ های جنینی (کیسه آب) باید پاره شده باشد و سرویکس باید حداقل دو سانتی ‏متر باز شده باشد. زمانی که دهانه رحم دو سانتی ‏متر باز شود، وسیله‏ ای داخل واژن شده و از دهانه رحم باز شده عبور می ‏کند، تا بالای سر جنین که یک بریدگی کوچک روی جمجمه کودک ایجاد می ‏شود. خون جنین در یک لوله کوچک جمع شده و PH آن کنترل می ‏شود که نشان دهد آیا کودک مشکلی دارد یا تحت استرس است.

تست به پزشک کمک می ‏کند تا تصمیم بگیرد که آیا زایمان می تواند ادامه یابد یا سزارین مورد نیاز است. در اکثر بیمارستان‏ ها ضربان قلب جنین با کنترل خارجی جنین یا داخلی جنین کنترل می ‏شود. ضربان قلب طبیعی جنین ۱۱۰ تا ۱۶۰ ضربه در دقیقه است.

کنترل خارجی جنین می تواند قبل از پارگی کیسه آب انجام شود. یک جفت کمربند روی شکم متصل می ‏شود و انقباضات شما و ضربان قلب جنین را ثبت می ‏کند و کمربند دیگر به اولتراسوندی متصل است که ضربان قلب جنین را کنترل می ‏کند. یک گیره دیگر به وسیله‏ ای متصل است که طول مدت انقباضات و تکرار آنها را کنترل و اندازه ‏گیری می ‏کند.

کنترل داخلی جنین، جنین را با دقت‏ تر کنترل می ‏کند. یک الکترود روی جمجمه جنین قرار می ‏گیرد که از واژن عبور می ‏کند و بعد به جمجمه جنین متصل می ‏شود تا ضربان قلب جنین را اندازه‏گیری کند. یک لوله ظریف که کاتتر فشار داخلی نام دارد، می تواند داخل رحم قرار داده شود تا شدت انقباضات را کنترل کند. این روش فقط بعد از پارگی کیسه آب انجام می ‏شود. ممکن است زمان وارد کردن آن و اتصال آن کمی ناراحت شوید، اما دردناک نیست.

مانیتورها اطلاعات را به دستگاهی می ‏فرستند که اطلاعات را روی یک نواز کاغذی ثبت می ‏کند. نتایج معمولاً می تواند در اتاق شما یا در ایستگاه پرستاری دیده شود. در برخی مناطق، پزشکتان می تواند نتایج را در کامپیوتر مطب یا خانه خود ملاحظه کند.

در اکثر موارد، وقتی تحت کنترل هستید، باید در بستر بمانید. در برخی مناطق، مانیتورهای بی ‏سیم در دسترس هستند، به ‏طوری که شما می ‏توانید با آنها جابه‏ جا شوید.