لبخند زدن نوزاد، آیا معنا دارد؟

در ماه دوم زندگی، فرزند شما بیشتر اوقاتش را صرف تماشا و گوش کردن به اطرافیان می کند و یاد می گیرد که اطرافیان می توانند او را تغذیه کنند، به او آرامش بدهند و موجبات راحتی و آسایش او را فراهم آورند.

وقتی اطرافیان به کودک لبخند می زنند، کودک احساس آرامش و لذت می کند و می فهمد که می تواند بخندد. کودک در ماه اول نیز لبخند می زند ولی لبخندهای او هدف دار نیستند اما در طول ماه دوم از خندیدن به عنوان علامتی برای نشان دادن خوشحالی و ابراز دوستی استفاده می کند. در این زمان، او یاد می گیرد که ۲ راه برای ارتباط با دیگران وجود دارد؛ گریه و لبخند. او احتیاجات و رضایت خود را از طریق همین ۲ راه به دیگران نشان خواهد داد.

در ماه دوم زندگی، در شروع لبخندزدن های هدف دار، کودک ممکن است خنده های گذرا و بدون توجهی به نگاه شما داشته باشد اما این امر نباید باعث ناراحتی و ناامیدی تان شود. این پدیده به آن علت است که خنده کودک نشانه توجهی است که او به مجموعه حالات و احساسات شما از جمله حالت چهره، تون صدا و گرمای بدن شما (و نه فقط نگاه شما) دارد.

به تدریج که شما و کودک بیشتر با هم انس می گیرید، او مدت طولانی تری به نگاه شما خیره می شود و شما به تدریج می آموزید که با نگه داشتن او در فاصله ای مناسب و حرف زدن با او و لمس مناسب، چگونه توجه او را بیشتر جلب کنید.

خنده های ۳ ماهگی
در ۳ ماهگی، کودک در ایجاد ارتباط از طریق خندیدن، بسیار ورزیده تر می شود و حتی گاهی با صدا درآوردن و قهقهه زدن، توجه شما را به خود جلب می کند. گاهی اوقات او به چهره شما خیره می شود و منتظر اولین خنده از طرف شماست تا با تمام وجود، به خنده شما عکس العمل نشان دهد که این کار را با باز کردن دست ها و تکان دادن پاها نشان خواهد داد. حرکات صورت او ممکن است تقلیدی از شما باشد. به عنوان نمونه، کودک ممکن است ضمن صحبت شما، دهانش را باز کرده و چشم هایش را گشاد کند و اگر شما زبانتان را بیرون بیاورید او نیز همین کار را انجام دهد. البته فرزند شما این رابطه دوستانه را ابتدا فقط با شما خواهد داشت چون او نیز مانند بزرگسالان، افراد مطمئن و شناخته شده را به غریبه ها ترجیح می دهد و طبیعتا این ارتباط را فقط با والدین خود برقرار می کند.

ارتباط های ۴ ماهگی
در حدود ماه های سوم و چهارم، کودک با سایر کودکان، به خصوص با خواهر و برادرهای خودش شروع به صحبت و ایجاد ارتباط می کند. اگر صدای کودکی را از تلویزیون یا بیرون از خانه بشنود، ممکن است برای پیدا کردن صدا سر خود را برگرداند و این تمایل به سایر کودکان به تدریج افزایش می یابد. پدربزرگ، مادربزرگ یا سایر افراد آشنای فامیل وقتی با کودک بازی می کنند، ابتدا با یک لبخند تردیدآمیز همراه با سروصدا و حرکات بدن مواجه می شوند؛ در حالی که کودک در مقابل افراد غریبه ممکن است نگاهی کنجکاوانه یا یک لبخند سریع و گذرا نشان دهد.

این رفتار انتخابی کودک نشان می دهد که او حتی در سنین خیلی پایین نیز می تواند افراد را شناسایی کند و در هر صورت او به نزدیکان خود خیلی وابسته است. این روابط اولیه نقش مهمی در رشد و تکامل اجتماعی - عاطفی کودک بازی می کند. وقتی شما با شور و علاقه و به سرعت به لبخندهای کودک پاسخ می دهید او متوجه اهمیت وجود خود می شود و به شما اعتماد می کند. در مورد رشد عاطفی - اجتماعی کودک علایم هشداردهنده ای وجود دارد که والدین باید از آنها اطلاع داشته باشند و در صورت مشاهده با پزشک مطرح کنند.

علایم هشداردهنده
به علایم هشداردهنده زیر توجه کنید و اگر هر کدام از آنها را در کودکتان مشاهده کردید، فورا آنها را با پزشک کودکتان در میان بگذارید:
کودک به صداهای بلند عکس العمل نشان نمی دهد.
تا ۲ ماهگی به دست هایش توجه نمی کند.
تا ۲ماهگی در برابر صدایتان لبخند نمی زند.
تا ۳ماهگی به اشیا چنگ نمی زند و آنها را نمی گیرد.
تا ۳ ماهگی به دیگران لبخند نمی زند.
در ۳ماهگی گردن نمی گیرد و نمی تواند سرش را نگه دارد.
در ۳ تا ۴ ماهگی به طرف اسباب بازی دست دراز نمی کند.
تا ۴ ماهگی نمی تواند اشیا را به طرف دهانش ببرد.
تا ۴ماهگی نمی تواند از صداهای شما تقلید کند.
وقتی پاهایش را روی سطح صاف و محکمی قرار می دهید، تا ۴ ماهگی نمی تواند پاهایش را به طرف پایین فشار دهد.
در ۴ماهگی نمی تواند چشم هایش را در جهات مختلف حرکت دهد.
بیشتر اوقات چشم هایش به حالت لوچی درمی آید.
توجهی به چهره های جدید نمی کند یا به شدت حالت وحشت زده به خود می گیرد.