نوزاد موقع تولد، چه علائم متداولی دارد؟

در اینجا با مطالبی در مورد ظاهر کودک و علامت های تولد و مهارت های دوران نوزادی او آشنا می شویم. بسیاری از والدین گاه با دیدن نوزاد و ظاهر قرمز و احتمالا وجود لکه ها و جوش های روی بدن او ناگهان وحشت زده می شوند و فکر می کنند نکند کودکی که این همه انتظارش را می کشیدند مریض باشد. اما نکته این است که اگر پدر و مادر با علامت ها و نشانه های دوران نوزادی آشنا باشند دیگر دچار نگرانی نمی شوند.

علائم متداول تولد
اگر شما در بدن نوزادتان علامتی نیافته اید، احتمالا با دقت کافی نگاه نکرده اید.

هر نوزاد با یک علامت تولد به دنیا می آید که بیشتر این علامت ها بعد از مدتی ناپدید می شوند ولی بعضی از آنها باقی می مانند و از نظر اندازه بزرگ می شوند. اکثر آنها بی خطرند و هیچ دردی ندارند.

زمان تولد، جای کبودی به عنوان علامت تولد روی گردن و زیر خط رویش موها وجود دارد و این علامت ها به مرور تا شش ماهگی برطرف می شود. علامت کبودی می تواند در هر جایی از بدن نوزاد باشد؛ گردن، پیشانی یا روی پلک ها. علائم تولد سطحی ضرری ندارند و نباید نگران آنها بود و نیازی به درمان هم ندارند.

بیشتر علائم تولد، بر اثر تجمع غیرطبیعی عروق خونی کوچک زیر پوست به وجود می آیند.

علامت توت فرنگی:
معمولا ابتدا بسیار کوچک و حتی گاه ناپیدا و به صورت نقاط قرمزرنگ دیده می شود. این علامت ممکن است به تدریج درماه های اول شکل توده پیدا کند و سال دوم تولد، خشک شده، بدون گذاشتن هیچ اثری ناپدید شود.

علامت وصله قزل آلا:
این علامت را لک لک یا اثر گاز لک لک نیز می خوانند. این قسمت صورتی رنگ است و معمولا در چند ماه اول ناپدید می شود.

علامت عنکبوت:
این علائم کوچک بلافاصله بعد از تولد ظاهر می شوند و به علت به وجود آمدن شبکه تار عنکبوتی متشکل از عروق گشاد شده، شکل می گیرند و به تدریج بعد از اولین سال تولد ناپدید می شوند.

خال رنگی:
این لکه های قهوه ای ممکن است هر جای بدن نوزاد ظاهر شوند و معمولا کم رنگ هستند و با بزرگ شدن کودک، لکه ها نیز بزرگ می شوند ولی به ندرت دیده شده که پررنگ تر شوند.

لکه پورت وین:
این لکه ها به رنگ قرمز روشن یا حتی بنفش و به علت گشاد شدن مویرگ ها در پوست ایجاد می شوند و در هر قسمتی از بدن نوزاد می توانند به وجود آیند. این لکه ها دائمی هستند اما در بزرگسالی می توان آنها را به وسیله لیزر از روی پوست برداشت با بعضی وسایل آرایش آنها را پوشاند.

لکه مانگولین:
این لکه ها به رنگ آبی تیره متمایل به مشکی هستند و معمولا روی باسن یا پشت کفل نوزادان سیاه پوست دیده می شوند و به طور طبیعی هم ناپدید می شوند.

تاثیر جنسیت بر خصوصیات نوزاد
بسیاری از خصوصیات نوزاد، از طریق ژن ها به او منتقل می شود ژن هایی که نیمی از مادر با سلول تخمک و نیمی دیگر از پدر با سلول اسپرم به او رسیده و از آنجا که هر سلول تخمک و اسپرم حاوی ترکیبات ژنی متفاوتی هستند، هر نوزاد خصوصیات ظاهری و شخصیتی خاص خود را خواهد داشت.

بعضی تحقیقات نشان می دهد، اندازه ومیزان فعالیت قسمت های مختلف مغز در دو جنس با هم متفاوت است. مثلا سمت راست مغز که فعالیت های بدنی را کنترل می کند، در نوزادان پسر فعال تر است، در حالی که سمت چپ مغز که مرکز کنترل حرکات ظریف و تکلم است، در نوزادن دختر فعال تر است.

خصوصیات غالب در نوزادان دختر
به محض به دنیا آمدن نوزاد دختر می توان بسیاری از خصوصیات شخصیتی را که مختص دختران است در وی مشاهده کرد.
شنوایی دختران بسیار دقیق است آنها خیلی بهتر از پسران، با کلمات آرامش بخش به آرامش و آسایش می رسند.
اگر نوزاد دختر صدای گریه نوزاد دیگر را بشنود، بیشتر از یک نوزاد پسر، گریه خواهد کرد.
نوزادان دختر زودتر از پسران از صدای خود برای جلب توجه مادر استفاده می کنند.
نوزادان دختر در پیدا کردن منبع صدا مشکلی ندارند.
دختران به محض تولد بسیار با احساس و عمیق نسبت به تحریکات بصری پاسخ می گویند.
هر چیز غیرعادی برای نوزادن دختر جالب است.
نوزادان د ختر صورت آدمی را بر هر چیز دیگری ترجیح می دهند. این خصیصه در زندگی آینده، پایه گذار توانایی آنها برای درک احساسات افراد از روی حالات صورت است و تفاوت های فرهنگی تاثیری بر این توانایی نخواهد داشت.

خصوصیات غالب در نوزادان پسر
از اولین لحظات بعد از تولد، یک نوزاد پسر، شخصیت مردانه ای از خود نشان می دهد که این حالت در بعضی موارد در طول زندگی آنها ادامه می یابد.

حس شنوایی پسران، به دقیقی و کارآمدی دختران نیست. بنابراین آرام کردن نوزادان پسر مشکل تر خواهد بود. اگر نوزاد پسر، صدای گریه نوزاد دیگری را بشنود، گریه خواهد کرد ولی به سرعت و راحتی گریه اش متوقف می شود.

نوزاد پسر وقتی صدای مادر خود را بشنود، صدایی به نشانه عکس العمل از خود تولید نخواهد کرد و گاه این حالت تا آخر عمر ادامه دارد. متمرکز شدن بر منبع تولید صدا برای نوزادان پسر مشکل است.

نوزادان پسر، بیشتر از همتایان دختر خود نیاز به تحریکات بصری دارند. آنها خیلی زود علاقه خود را به نگاه کردن به یک عکس از دست می دهند و در تکامل یافتن حس بینایی تا هفت ماهگی از دختران عقب تر هستند.نوزادان پسر علاقه زیادی به تفاوت بین اشیا دارند.

پسران فعال ترند و به همان اندازه که علاقه به اشیا دارند، به افراد مختلف نیز علاقه مندند.

پسران می خواهند همه چیز را لمس و آزمایش کنند و بیش از دختران علاقه مند به جا به جایی وسایل هستند.

مهارت های نوزاد
۱) نوزاد می تواند با گریه کردن با دیگران ارتباط برقرار کند و خصوصیات و خلقیات خود را نشان دهد.
نوزاد تنها با گریه کردن می تواند احساسات خود را بیان کند. او هنگام گرسنگی، ناراحتی، و تنهایی گریه می کند و شما کم کم شناخت بیشتری درباره انواع گریه های نوزاد پیدا کرده، تفاوت آنها را احساس می کنید.

۲) او می تواند ببیند: نوزادان اغلب بعد از به دنیا آمدن چشم ها را باز می کنند و می توانند اطراف خود را ببیند. البته دید دور او کمی مخدوش و تار خواهد بود ولی تا فاصله ۲۵تا ۲۰ سانتی متر دید واضح و کاملی دارد و می تواند نگاه خود را روی شی متمرکز کند و حرکات اجسام را تشخیص دهد و بین صورت مادر و دیگر افراد فرق بگذارد.

۳) او می تواند بشنود: نوزاد به خصوص به صدای مادر که در طول زندگی جنینی از طریق مایع آمینوتیک به او می رسیده، هوشیار است. می توان گفت او نسبت به ریتم و حالت صداهای اطراف عکس العمل نشان می دهد ولی شاید بتوان گفت جالب ترین صدا برای او صدای خود اوست.

۴) او می تواند استشمام کند: زمان تولد، حس بویایی نوزاد بسیار پیشرفت کرده و در اثر محرک های اطراف بسیار تحریک می شود. این حس پیشرفت زیادی می کند به طوری که بوی مادر را از سایرین تشخیص می دهد و نسبت به آن با حرکت دادن سر یا دیگر حرکات، عکس العمل نشان می دهد.

عکس العمل و حرکات چشم ها
بسته به این که چه اتفاقی در اطراف نوزاد رخ می دهد، او ممکن است چشم هایش را ببندد یا پلک بزند و یا چشم ها را به اطراف گردش دهد.

اگر نوری به صورت نوازد تابانده شود او پلک می زند. هرگز نباید نور شدید را مستقیما به صورت و چشمان نوزاد تاباند، خواه چشم های او بسته و خواه باز باشد. در صورتی که پل بینی نوزاد را نوازش کنید یا به آرامی به طرف چشم های او فوت کنید یا هنگامی که یک صدای ناگهانی به گوش می رسد او پلک می زند.

در صورتی که یک نوزاد تازه به دنیا آمده را بلند کرده، به سمت راست یا چپ حرکت دهید، چشمان او به سمت راست یا چپ حرکت نمی کند و به صورت ثابت روی نقطه ای که قبلا نگاه می کرده، ثابت می ماند به این رفلکس، پاسخ چشمان عروسکی می گویند که معمولا تا ۱۰ روز بعد از تولد ناپدید می شود.

عکس العمل ها
بعد از به دنیا آمدن نوزاد، معمولا مدتی طول می کشد تا شما به خصوصیات او عادت کنید. مسلما شناخت عکس العمل های نوزاد نسبت به تحریکات مختلف ارزش وقت گذاشتن را خواهد داشت با این روش می توانید بعضی خصوصیات منحصر به فرد نوزادتان را بشناسید.

چیزی که در بین تمامی نوزادان سالم مشترک و از اولین لحظات تولد، قابل تشخیص و تحریک است رفلکس ها یا عکس العمل هایی است که نوزادان به صورت غیرارادی نسبت به بعضی تحریکات نشان می دهند. این رفلکس ها معمولا تا سه ماهگی ادامه دارد و کم کم با پاسخ ها و حرکات ارادی جایگزین می شوند.

ممکن است متوجه شوید که نوزاد تازه به دنیا آمده شما به طور مشخص با انقباض صورت و اندام ها نسبت به حضور شما در اطراف او عکس العمل نشان می دهد و با بزرگتر شدن او و توانایی در کنترل حرکات، متوجه می شوید که عکس العمل های او بیشتر از اینکه اتفاقی باشند، هدفمند شده اند.

برای مثال در ۶ هفتگی هنگام حضور شما، به جای اینکه نوزاد تمامی صورتش را منقبض کند و حرکت دهد، یک لبخند واضح به شما خواهد زد.

۱) رفلکس چنگ زدن یا :grasping هنگامی که چیزی کف دست های نوزاد قرار می دهید، او انگشتانش را به دور آن حلقه می کند و معمولا چنان محکم و با قدرت این کار را انجام می دهد که می توانید او را از زمین بلند کنید البته بهتر است هرگز این کار را نکنید

۲) رفلکس مورو : هنگامی که سر نوزاد را از ارتفاع کمی به عقب رها کنید، به طور طبیعی اندام های نوزاد و انگشتان اندام ها کاملا از هم باز می شوند و بعد به آرامی اندام ها به بدن نزدیک می شوند.

۳) رفلکس : rooting این عکس العمل بسیار غریزی است و کمک می کند نوزاد سینه مادر را بیابد و آن را بمکد. در صورتی که گونه های نوزاد به آرامی مالش داده شوند، او سر خود را در جهت تحریک، می چرخاند و دهان خود را باز می کند.

۴) رفلکس راه رفتن: در صورتی که زیر بغل های نوزاد را بگیرید، به طوری که او به حالت قائم و ایستاده دربیاید و پاهای او را روی سطح محکمی قرار دهید، او شروع به حرکت دادن پاهای خود می کند، به نحوی که گویا می خواهد راه برود. این رفلکس معمولا در سه تا شش هفتگی ناپدید می شود و البته چیزی نیست که بعدها در راه رفتن کودک موثر باشد.

۵) رفلکس بالا رفتن از پله: این عکس العمل بسیار شبیه رفلکس راه رفتن است، به طوری که اگر نوزاد را در حالت ایستاده نگاه دارید و جلوی پای او را با لبه میز یا بالش تماس دهید پای خود را به نحوی بلند می کند که گویی می خواهد از پله بالا رود. همین رفلکس در بازوی نوزاد نیز وجود دارد. اگر دست او با لبه میز تماس یابد، او بازوی خود را بلند می کند، به طوری که انگار می خواهد لبه میز را چنگ بزند و در دست بگیرد.

۶) رفلکس خندیدن: وقتی شما نوزاد را روی شکم قرار می دهید، او به صورت خودکار در وضعیت خندیدن قرار می گیرد و باسن خود را به طرف بالا می راند و پاها را به زیر شکم قرار می دهد و با حرکت دادن پاها وضعیتی شبیه خندیدن (که البته خندیدن واقعی نیست) پیدا می کند. این خصوصیت به مجردی که پاها از حالت خمیده خارج شوند و صاف قرار گیرند، ناپدید می شود.