علت ناخن جویدن در کودکان، خشمگین است؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: دختری چهار ساله و پسری چهار ماهه دارم. دخترم چند ماهی است که ناخن هایش را می خورد. به طوری که ناخن هایش زخم شده اند؛ انگار این کار برایش عادت شده است، چون در بیشتر مواقع این کار را می کند؛ وقتیم می پرسم چرا ناخنت زخم شده است؟! می گوید چون می خورمش! البته علت کارش را کوتاه کردن ناخن هایش می داند. چه کار کنم تا دخترم این کار را انجام ندهد؟

پاسخ از دکتر اکبر کوشانفر، متخصص اطفال:

مادر عزیز باید به این نکته اشاره کنم که مکیدن انگشتان و خوردن ناخن ها تا حدودی امری شایع در بین کودکان است که البته در اکثر اوقات این رفتار ریشه روانی دارد و به دلیل مشکلات عاطفی این کار را انجام می دهند. یکی از علت های این کار توسط کودک این است که قصد دارد به والدین نکته ای را نشان دهد. البته با توجه به این که گفتید فرزند دیگری دارید که 4 ماه است متولد شده ممکن است علت همین موضوع باشد. به دلیل توجه زیاد به فرزند دوم، فرزند اول دچار کمبود محبت و عاطفه شده است. اما برای درمان بهترین روش ریشه یابی مشکل است که باید علت اصلی این خشم یا ناراحتی در کودک ریشه یابی شود و بعد از علت یابی می توان رفتارهای درست را برای درمان به کار برد. اما مهم ترین درمان محبت کردن و توجه و برآورد خواسته کودک است. همچنین برای ترک این کار باید بگویم که زمان بر است و باید سعی کنید این کار را به آرامش و بدون پرخاشگری و دعوا کردن از کودک دور کنید. همچنین برخی از والدین با تلخ کردن سرناخن ها سعی بر این دارند که این کودک را از این کار منع کنند که اصلا کار درستی نیست. بهتر است ناخن ها را کوتاه نگه دارید و به کودک عاطفه بیشتری نشان دهید و هر گاه با این رفتار او مواجه شدید به آرامی و با خونسردی او را دعوت به انجام کاری دیگر کنید که دوست دارد. مثلا موسیقی مورد علاقه اش را بگذارید یا اسباب دلخواهش را بدهید.

پاسخ از سارا منصفی، روانشناس:

مادر عزیز باید بگویم که توضیحات شما برای تشخیص علت این رفتار از سو کودک کافی نیست، اما از روی این شرح حال و نکته ای که اشاره کردید فرزند دوم ۴ ماهه ای دارید ممکن است این مشکل به همین دلیل باشد. باید بگویم که یکی از علت های این واکنش فرزند شما ناشی از وجود فرزند دوم است و باید قبل از ورود فرزند دوم، او را آماده می کردید در مورد فرزند اول و شرح می دادید که اوهم در قبال فرزند دوم مسئولیت هایی دارد. همچنین چون مانند قبل دیگر در مرکز توجه نیست این رفتارها را می کند که مورد توجه باشد. بعد از تولد فرزند دوم مسئولیت پدر نسبت به قبل بیشتر می شود و باید به فرزند اول توجه بیشتری داشته باشد. توصیه می کنم صبور باشید، وقت بیشتری با فرزند اول سپری کنید و سعی کنید او را توجیح کنید که او فرزند اول است و مسئولیت هایی دارد و باید برخی از مسئولیت های فرزند دوم را به او بدهید، مثل شیشه شیرش را بیاور و... اما اگر این رفتارها ادامه داشت توصیه می شود به مشاور مراجعه کنید.