کاهش روند رشد نوزاد با استفاده از اسپری آسم

استفاده طولانی مدت از اسپری های آسم در نوزادان از بدو تولد تا دو سالگی، می تواند موجب کُندشدن روند رشد آنها شود. آسم یک بیماری التهابی رایج مزمن مجاری هوایی است که ویژگی‌های آن شامل علائم متغیر و عودکننده، انسداد برگشت پذیر جریان هوا و اسپاسم برونش است.
این باور وجود دارد که آسم از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد می‌شود. تشخیص آن معمولاً بر اساس الگوی علائم، پاسخ به درمان در طول زمان و اسپیرومتری صورت می‌گیرد.
درمان علائم حاد معمولاً با استفاده از داروهای استنشاقی کوتاه اثر آگونیست بتا ۲ (مانند سالبوتامول) و کورتیکواستروئیدها خوراکی صورت می‌گیرد. در موارد بسیار شدید ممکن است لازم باشد از کورتیکواستروئیدهای داخل وریدی، سولفات منیزیم استفاده شده و فرد بستری گردد.
شیوع آسم از دهه ۱۹۷۰ به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۱ تعداد ۲۳۵ تا ۳۰۰ میلیون نفر در سطح جهان به این بیماری مبتلا بودند و این بیماری حدود ۲۵۰،۰۰۰ مورد مرگ و میر را سبب شد.
طبق یک مطالعه جدید توسط محققان فنلاندی، استفاده طولانی مدت از اسپری های آسم (کورتیکواستروئیدهای استنشاقی) در نوزادان از بدو تولد تا دو سالگی، می تواند در روند رشد آنها تاثیر گذارد و این روند را کُند کند.
براساس نظر محققان، علائم شبه آسم که در نوزادان تا دو سال دیده می شود، آسم نیست و نباید به هیچ عنوان با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی درمان شود.