یک زن ایده آل، چه خصوصیتی دارد؟

زنانی که در پستهای قبلی اشاره شد در مورد معنا و مفهوم همسر و مادر خوب بودن عقاید محکمی داشتند. آنها برای توصیف زن ایده ال از واژگانی همچون از خود گذشته، فداکار و بخشنده استفاده می کردند و موفق بودن در مقام همسر و مادر را در مراقبت از دیگران می دانستند. آنها همیشه نیاز همسر و فرزندان خود را بر نیازهای خود مقدم می دانستند و در این راه اغلب تا سر حد از خودگذشتگی پیش می رفتند. آنها بر این عقیده بودند که چنانچه مراقبان خوبی باشند خانواده شان خوشبخت و پر مهر و محبت خواهد بود. در صورتی که از خودگذشتگی آنها به پیدایش خانواده ایده ال مورد نظرشان منجر نشده بود. برعکس روابط آنها با یکدیگر روابط خوشایندی نبود و اعضای خانواده آنان برای تلاش های آنها ارزش قائل نبودند. از آن جایی که آنها کارآمد بودن روابط در خانه را وظیفه خود می دانستند خودشان را به خاطر عدم موفقیت در این کار سرزنش می کردند و برای آن که مادر و همسر خوبی باشند به تلاش باز هم بیشتری دست می زدند.
بیشتر زنان تلاش می کنند تا نیازهای دیگران را تا حدی برآورده سازند. در حالی که تنها راه همیشه برآورده ساختن نیازهای دیگران این است که از نیازهای خود چشم پوشی کنیم. با گذشت زمان زنانی که جک با آنها مصاحبه می کرد به تدریج از این که نیازهای آنها هرگز برآورده نمی شد دستخوش احساس ناامیدی و تنفر شدند. در ظاهر به نظر می رسید که آنها با نیازهای خانواده شان کنار آمده اند اما در باطن در تلاطم بودند. آنها نگران این بودند که مبادا ابراز نومیدی از جانب آنها به تعارض و اختلاف منجر شود به همین دلیل احساسات و افکار واقعی خود را بیان نمی کردند. آنها از این می ترسیدند که هرگاه خانواده و شوهرشان از شدت عصبانیت آنها با خبر شوند آنها را ترک کنند. آنها معتقد بودند که مجبورند یکی از این دو گزینه را انتخاب کنند: یا مهر سکوت بر دهان خود بزنند و بدین وسیله رابطه شان را حفظ کنند، یا این که مکنونات باطنی خود را به زبان بیاورند و با این کار باعث خاتمه یافتن رابطه زناشویی شان بشوند.
افسردگی این زنان زمانی شروع می شد که می فهمیدند هر قدر هم که تلاش کنند هرگز موفق نمی شوند. آنها بیهوده از خودگذشتگی کرده بودند تسلیم شدن، اعتراف به شکست و پذیرفتن این که ازدواج و خانواده آنها هیچ وقت مطابق میلشان نخواهد بود به افسردگی در این زنان منجر می شد.