خوانش پریشی چیست؟
پزشکان می‌گویند تحقیقات نشان می‌دهد که شوک الکتریکی خفیف به جمجمه، سرعت خواندن و دقت در افراد خوانش‌پریش دچار (اختلال خواندن) را افزایش می‌دهد.
پزشکان می‌گویند تحقیقات نشان می‌دهد که شوک الکتریکی خفیف به جمجمه، سرعت خواندن و دقت در افراد خوانش‌پریش دچار (اختلال خواندن) را افزایش می‌دهد.
شوک الکتریکی خفیف به پوست جمجمه سر، ممکن است به کودکان «خوانش‌پریش» (dyslexic) در سریعتر خواندن و خطای کمتر کمک کند.
بر اساس این گزارش ۱۸ کودک به طول ۲۰ دقیقه و ۳ بار در هفته و در یک پروسه ۶ هفته‌ای به عنوان بخشی از مطالعاتی که در بیمارستان کودکان «بامبینو»(Bambino) انجام شد، شوک الکتریکی را تجربه کردند.
این شوک بسیار ضعیف بود و «انکار منگینی»(Menghini)، که این مطالعه زیر نظر وی انجام گرفت در این رابطه گفت: "کودکان هیچ دردی در حین واردکردن شوک احساس نکردند".
وی افزود: "بار الکتریکی که به این کودکان وارد شد جریان برقی به میزان یک میلی آمپر بود که قدرتش به میزانی است که فقط می‌تواند نور مورد نیاز یک درخت کریسمس را تامین کند و فرد هیچ چیزی به جز لرزش خفیفی که در شروع کار وجود دارد احساس نمی‌کند".
طبق این گزارش میزان بار الکتریکی که در این آزمایش درمانی مورد استفاده قرار گرفته معادل ۶۰۰ میلی‌آمپر(milliamperes) بوده است.
پس از دریافت این دوره از شوک،کودکان خطاهای کمتری در هنگام خواندن داشتند و می‌توانند سریعتر از قبل بخوانند.
بر اساس گفته «مگینی» "نرخ شتاب یادگیری در این کودکان تحت درمان حدود ۱۳ درصد بوده است که معادل با فراگیری تحصیلی یک ساله این کودکان در شرایط عادی است که اکنون در ۶ هفته انجام می‌گیرد".
یافته‌های منتشر شده در مجله علوم مغز و اعصاب گویای این موضوع است که این کودکان خطاهای کمتری در هنگام خواندن کلمات غیر‌معمول داشتند و خواندن کلمات توسط آنها ۶۰ درصد سریعتر از قبل شده است.
بر اساس این گزارش کسانی که در این آزمون شرکت کردند سالم هستند و شوک الکتریکی هیچ عوارض جانبی برای این کودکان به دنبال نداشته است و ۶ ماه پس از تجربه شوک آنها هنوز هم در خواندن سریعتر عمل می‌کنند.
این تیم تحقیقاتی در حال حاضر آزمایش خود را روی تاثیر شوک روی مناطق مختلف مغز از جمله بخش بصری که به فرد اجازه می‌دهد کلمات و حروف را بشناسد و ادا کند؛ تحقیقات نشان می‌دهد فعالیت این بخش از مغز در افراد مبتلا به «خوانش‌پریشی»(dyslexic) تحرک چندانی نشان نمی‌دهد و یکی از دلایل کاهش سرعت خواندن و یادگیری آنها همین موضوع است.
برآوردهای آماری نشان می‌دهند که از هر ۱۰ نفر یک نفر به این بیماری دچار است و بر اساس قانون برابری مصوب سال ۲۰۱۰ از آن به عنوان یک ناتوانی جسمی یاد شده است.
در حال حاضر هیچ درمانی برای «خوانش پریشی»(dyslexic) وجود ندارد؛ هر چند حمایت‌های ویژه‌ای از این افراد در اغلب مدارس ارائه شده است.
شوک الکتریکی خفیف به پوست جمجمه سر، ممکن است به کودکان «خوانش‌پریش» (dyslexic) در سریعتر خواندن و خطای کمتر کمک کند.
بر اساس این گزارش ۱۸ کودک به طول ۲۰ دقیقه و ۳ بار در هفته و در یک پروسه ۶ هفته‌ای به عنوان بخشی از مطالعاتی که در بیمارستان کودکان «بامبینو»(Bambino) انجام شد، شوک الکتریکی را تجربه کردند.
این شوک بسیار ضعیف بود و «انکار منگینی»(Menghini)، که این مطالعه زیر نظر وی انجام گرفت در این رابطه گفت: "کودکان هیچ دردی در حین واردکردن شوک احساس نکردند".
وی افزود: "بار الکتریکی که به این کودکان وارد شد جریان برقی به میزان یک میلی آمپر بود که قدرتش به میزانی است که فقط می‌تواند نور مورد نیاز یک درخت کریسمس را تامین کند و فرد هیچ چیزی به جز لرزش خفیفی که در شروع کار وجود دارد احساس نمی‌کند".
طبق این گزارش میزان بار الکتریکی که در این آزمایش درمانی مورد استفاده قرار گرفته معادل ۶۰۰ میلی‌آمپر(milliamperes) بوده است.
پس از دریافت این دوره از شوک،کودکان خطاهای کمتری در هنگام خواندن داشتند و می‌توانند سریعتر از قبل بخوانند.
بر اساس گفته «مگینی» "نرخ شتاب یادگیری در این کودکان تحت درمان حدود ۱۳ درصد بوده است که معادل با فراگیری تحصیلی یک ساله این کودکان در شرایط عادی است که اکنون در ۶ هفته انجام می‌گیرد".
یافته‌های منتشر شده در مجله علوم مغز و اعصاب گویای این موضوع است که این کودکان خطاهای کمتری در هنگام خواندن کلمات غیر‌معمول داشتند و خواندن کلمات توسط آنها ۶۰ درصد سریعتر از قبل شده است.
بر اساس این گزارش کسانی که در این آزمون شرکت کردند سالم هستند و شوک الکتریکی هیچ عوارض جانبی برای این کودکان به دنبال نداشته است و ۶ ماه پس از تجربه شوک آنها هنوز هم در خواندن سریعتر عمل می‌کنند.
این تیم تحقیقاتی در حال حاضر آزمایش خود را روی تاثیر شوک روی مناطق مختلف مغز از جمله بخش بصری که به فرد اجازه می‌دهد کلمات و حروف را بشناسد و ادا کند؛ تحقیقات نشان می‌دهد فعالیت این بخش از مغز در افراد مبتلا به «خوانش‌پریشی»(dyslexic) تحرک چندانی نشان نمی‌دهد و یکی از دلایل کاهش سرعت خواندن و یادگیری آنها همین موضوع است.
برآوردهای آماری نشان می‌دهند که از هر ۱۰ نفر یک نفر به این بیماری دچار است و بر اساس قانون برابری مصوب سال ۲۰۱۰ از آن به عنوان یک ناتوانی جسمی یاد شده است.
در حال حاضر هیچ درمانی برای «خوانش پریشی»(dyslexic) وجود ندارد؛ هر چند حمایت‌های ویژه‌ای از این افراد در اغلب مدارس ارائه شده است.
منبع:
تسنیم
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼