مراقبت نئاندرتال‌ها، از کودک سندرم داون!

یک تحقیق جدید اسپانیایی نشان داده است که انسان‌های اولیه و یا همان نئاندرتال‌ها؛ راز مراقبت از کودک سندرم داون را میدانستند و حتی به مادر او هم در نگهداری کودکش کمک می‌کردند.

محققان، بقایای کودکی را در غار کووا نگرا در اسپانیا کشف کردند و با بررسی گوش داخلی‌اش، متوجه شدند که مبتلا به سندرم داون بوده است.

کودک مبتلا به سندروم داون در میان نئاندرتال ها

این کودک که بین ۱۴۶ تا ۲۷۲ سال قبل زندگی می‌کرده، توانسته بود، ۶ سال عمر کند؛ چیزی که برای دانشمندان این داستان را عجیب‌تر می‌کند، چراکه نئاندرتال‌های دارای نقص، عمری نمی‌کرده‌اند و این کودک هم بسیار ناتوان بوده است، خصوصاً اینکه کاملاً ناشنوا بوده، سرگیجه‌های شدید داشته و نمی‌توانسته، تعادل خودش را حفظ کند.

محققان به این جای داستان که رسیده‌اند، بازهم متوجه شدند که این کودک نئاندرتال، دارای سندرم داون، نه تنها توسط مادرش ر‌ها نشده بوده، که از او نگهداری شده و مراقبت‌های خوبی هم از او انجام شده و همین مادر هم توسط دیگر نئاندرتال‌ها مورد حمایت قرار گرفته است.

مهربانی نئاندرتال‌ها، با همدیگر

مرسدس کوند-والورده، دیرین‌مردم‌شناس و نویسنده اصلی این مقاله، با کنار هم گذاشتن قطعات یافته از این پازل؛ این موضوع را مطرح کرده که: « احتمالاً اعضای گروه نئاندرتال‌های نزدیک به این مادر و کودک سندرم داون؛ با حس همنوع دوستی‌شان در زنده ماندن کودک و مقاومت مادر تأثیر داشته‌اند.

آن‌ها به احتمال به این مادر در انجام کار‌هایش و مراقبت از کودکش کمک می‌کرده‌اند و همچنین درباره چگونگی مراقبت از کودکان سندرم داون هم آگاهی‌هایی داشته‌اند؛ وگرنه زنده ماندن این کودک سندرم داون تا شش سالگی به هیچ وجه اتفاق نمی‌افتاد. »

بنابراین حس همدلی و نوع دوستی، در میان آن‌ها که زمانی فکر می‌شد، خشن و بی‌رحم بودند و مانند جانوران وحشی، شکارهای خونین می کرده اند؛ وجود داشته است.

منبع: https://www.science.org/doi/۱۰.۱۱۲۶/sciadv.adn۹۳۱۰