پایین امدن وزن در بارداری، علت چیست؟
در ۳ ماهه اول بارداری نیاز به انرژی شما تغییر چندانی نمی کند که نیاز به کم خوری یا پرخوری باشد.
پرسش: در ماه دوم بارداری هستم و قند خونم یک ساعت بعد از صبحانه بعضی مواقع به ۱۵۰ می رسه. دکترم گفته اگه این هفته کنترل نشه باید انسولین بزنم. اصلا دوست ندارم انسولین بزنم.می خواستم ببینم چه راهنمایی می تونید بکنید.مثلا من امروز ۸۰ گرم سنگک ۱۰ گرم گردو ۱۵ گرم پنیر و ۱ خیار و ۱ گوجه کوچک خوردم.وزنم هم داره میاد پایین.اصلا نمی دونم چکار کنم
پاسخ: در ۳ ماهه اول بارداری نیاز به انرژی شما تغییر چندانی نمی کند که نیاز به کم خوری یا پرخوری باشد. در این ۳ ماهه باید مقادیر کافی فولات و منابع غذایی ان را میل کنید. بادام، موز و برنج قهوه ای، حاوی فولات و سایر مواد مغذی لازم برای رشد و تکامل جنین در سه ماه اول بارداری می‌باشند.
سایر منابع غذایی اسید فولیک: جگر، لوبیا، عدس، قارچ و سبزیجات برگ سبز (مخصوصا اسفناج، مارچوبه و بروکلی)
در مورد مصرف مکمل فولات با پزشک خود مشورت کنید. به یاد داشته باشید که برخورداری از یک رژیم متنوع و مغذی همیشه بهترین انتخاب برای مادران است.
تحقیقات پیرامون تغذیه در دوران بارداری حاکی از ان است که مصرف غذاهای دارای نمایه گلیسمی پایینی برای دوران بارداری بهتر است که از جمله می‌توان به مصرف سبزیجات، مغزها و توت اشاره کرد، ولی موادی که نمایه گلیسمی بالایی دارند مانند شکر، نان سفید و پوره سیب‌زمینی خیلی سریع تبدیل به قند می‌شوند و برای بدن به خصوص در این دوران مناسب نمی‌باشند.
مطالعات نشان داده‌اند که رژیم‌های با نمایه گلیسمی پایین در دوران بارداری احتمال دیابت حاملگی را کاهش می‌دهند. این بدان معنی نیست که دوران بارداری ایجاد محدودیت غذایی می‌نماید، بلکه تاکید بر درست انتخاب کردن مواد غذایی می‌باشد. برای مثال مغزها، میوه‌ها، سبزیجات و غلات پرفیبر را جایگزین غذاهای فراوری شده، بیسکویت و شیرینی‌جات کنید تا سلامت شما و فرزندتان تضمین شود.
در این دوران از مصرف بیش از حد چای و قهوه نیز پرهیز نمایید.
تغذیه درمانی برای دیابت بارداری، عمدتاً شامل یک برنامه ی غذایی با کربوهیدرات کنترل شده است، که تغذیه ی مناسب برای سلامت مادر و جنین، انرژی کافی برای افزایش وزن مناسب دوران بارداری، دستیابی و حفظ قند خون طبیعی را فراهم کرده و مانع از ایجاد کتوز می شود. پیشنهاد های تغذیه ای ویژه، بر اساس بررسی فردی و ثبت های قند خون تعیین و اصلاح می شوند. پایش میزان قند خون، کتون حالت ناشتا، اشتها و افزایش وزن می‌تواند به طراحی یک برنامه ی غذایی مناسب فردی و تنظیم برنامه ی غذایی در دوران بارداری کمک کند.
برای دیابت بارداری دستور العمل های تغذیه ای ویژه وجود دارد. همه ی زنان مبتلا باید پس از تشخیص دیابت، تغذیه درمانی را اغاز کنند. پایش ثبت های غذایی و قند خون، راهنمای تغذیه درمانی بوده و لزوم انسولین درمانی را تعیین می‌کند. انسولین درمانی در دو صورت افزوده می‌شود: اگر هدف های قند خون در مدت یک تا دو هفته، برای دو بار یا بیشتر، از دامنه ی مورد نظر فراتر رود (بی ان که ثبت های غذایی تغییر ویژه ای را نشان دهد) یا اگر، به علت بی توجهی بیمار به تغذیه درمانی، میزان قند خون همواره بالا باشد. افزایش یافتن یا نیافتن وزن و ازمایش کتون، در تعیین این که، ایا زنان باردار برای پرهیز از انسولین درمانی، کمتر می‌خورند یا نه، سودمند است.
کربوهیدرات ها را باید در سه وعده ی غذایی کوچک تا متوسط و دو تا چهار میان وعده پخش کرد. همه ی زنان دست کم به 175 گرم کربوهیدرات در روز نیاز دارند. معمولاً، به میان وعده‌ی عصر، برای جلوگیری از بروز سریع کتوز شبانه نیاز است. به علت افزایش میزان هورمون رشد و کورتیزول در صبح، کربوهیدرات در صبحانه نسبت به دیگر وعده‌ها به خوبی تحمل نمیشود. برای رفع این مساله، ممکن است در برنامه ی غذایی اغازین، تنها 30 گرم کربوهیدرات برای صبحانه در نظر گرفته شود. برای رفع گرسنگی، می‌توان غذاهای پروتئینی را به رژیم غذایی افزود. زیرا، این غذاها بر میزان قند خون اثری ندارند.
با وجود این که، محدودیت کالری باید با احتیاط باشد، اما در زنان چاق مبتلا به دیابت بارداری، یک محدودیت کالری 30 درصدی (دریافت در حدود 1700 تا 1800 کیلو کالری در روز) می‌تواند هیپرگلیسمی را (بدون ایجاد کتونمی) کاهش داده و از میزان افزایش وزن این زنان بکاهد. دریافت کمتر از این مقدار، پیشنهاد نمیشود. الگوی افزایش وزن دوران بارداری برای زنان مبتلا به دیابت بارداری، باید همانند زنان غیر دیابتی باشد. برای زنان مبتلا به دیابت بارداری، که دچار اضافه وزن و چاقی هستند، کاهش وزن پیشنهاد نمی شود. اما، ممکن است محدود کردن متوسط انرژی و کربوهیدرات مناسب باشد.
ورزش نیز، ممکن است در غلبه بر مقاومت محیطی به انسولین و کنترل هیپرگلیسمی پس از صرف غذا سودمند بوده و برای بهبود قند خون مادر، به تغذیه درمانی افزوده شود. شکل ایده ال ورزش مشخص نیست، اما غالباً، یک پیاده روی تند پس از صرف وعده‌های غذایی پیشنهاد می‌شود.
توصیه می شود زنان مبتلا به دیابت بارداری حتما شیردهی داشته باشند. زیرا، ممکن است حتی یک دوره ی کوتاه شیردهی خطر ابتلا به دیابت را در اینده کاهش دهد.
برای جلوگیری از افت قند خون رژیم غذایی شما در دوران مصرف انسولین باید همراه با میان وعده غذایی باشد (هر ۱۰ گرم کربوهیدرات مصرفی، حدود ۱ واحد انسولین را پوشش می دهد). در این زمینه حتما با پزشک خود نیز مشورت کنید. هر لحظه که احساس سرگیجه یا ضعف پیدا کردید یا اگر میزان قند خون به کمتر از ۷۰ میلی گرم در دسی لیتر رسید، ۱۵ گرم کربوهیدرات دریافت کنید، که معادل است با:
سه قرص گلوکز
اب میوه یا نوشیدنی شیرین، نصف لیوان
کراکر شور، شش عدد
قند یا عسل، یک قاشق غذا خوری
• ۱۵دقیقه صبر کنید و دوباره ازمایش کنید. اگر میزان قند خون باز هم کمتر از ۷۰ میلی گرم در دسی لیتر بود، با ۱۵ گرم کربوهیدرات دیگر، درمان را تکرار کنید.
• تکرار ازمایش و درمان را تا زمانی ادامه دهید، که میزان قند خون به دامنه ی طبیعی برگردد.
• زمان باقیمانده تا وعده یا میان وعده ی غذایی بعدی را براورد کنید، تا نیاز به دریافت غذای اضافی تعیین شود. اگر بیشتر از یک ساعت تا وعده ی غذایی بعدی زمان بود، ۶۰ دقیقه پس از درمان ازمایش را تکرار کنید، تا لزوم دریافت کربوهیدرات اضافی مشخص شود.
دستور العمل هایی برای پیشگیری از علایم افت قند خون
1- خوردن وعده‌های غذایی کوچک و میان وعده (در بین وعده های غذایی و به هنگام خواب). خوردن پنج تا شش وعده ی غذایی کوچک به جای دو تا سه وعده ی غذایی بزرگ، موجب ثبات در ازاد سازی گلوکز به جریان خون می‌شود.
2- پخش کردن غذاهای کربوهیدراتی در طول روز. خوردن مقادیر زیاد کربوهیدرات در یک زمان، موجب بالارفتن میزان قند خون و تحریک ازاد سازی مقادیر بالای انسولین می‌شود، که می‌تواند موجب افت میزان قند خون گردد. بیشتر افراد می‌توانند دو تا چهار سروینگ از غذاهای کربوهیدراتی را در هر وعده ی غذایی و یک تا دو سروینگ را در هر میان وعده بخورند. افزون بر این، اگر کربوهیدرات از رژیم غذایی حذف شود، بدن توانایی خود را برای به کار بردن مناسب کربوهیدرات از دست میدهد و بنابراین توصیه نمی شود. غذاهای کربوهیدراتی، عبارت هستند از: نشاسته‌ها، میوه‌ها، ابمیوه ها، شیر، ماست و غذاهای دارای قند.
3- پرهیز از غذاهای دارای مقادیر بالای کربوهیدرات. این غذاها، عبارت هستند از: نوشیدنیهای بی الکل معمولی، شربت‌ها، اب نبات، ماست‌های میوه‌ای معمولی، شیرینی پای و کیک‌ها.
4- پرهیز از نوشیدنیها و غذاهای دارای کافئین. کافئین می‌تواند موجب ایجاد علایم همانند هیپوگلیسمی و بدتر شدن حال فرد شود.
پاسخ: در ۳ ماهه اول بارداری نیاز به انرژی شما تغییر چندانی نمی کند که نیاز به کم خوری یا پرخوری باشد. در این ۳ ماهه باید مقادیر کافی فولات و منابع غذایی ان را میل کنید. بادام، موز و برنج قهوه ای، حاوی فولات و سایر مواد مغذی لازم برای رشد و تکامل جنین در سه ماه اول بارداری می‌باشند.
سایر منابع غذایی اسید فولیک: جگر، لوبیا، عدس، قارچ و سبزیجات برگ سبز (مخصوصا اسفناج، مارچوبه و بروکلی)
در مورد مصرف مکمل فولات با پزشک خود مشورت کنید. به یاد داشته باشید که برخورداری از یک رژیم متنوع و مغذی همیشه بهترین انتخاب برای مادران است.
تحقیقات پیرامون تغذیه در دوران بارداری حاکی از ان است که مصرف غذاهای دارای نمایه گلیسمی پایینی برای دوران بارداری بهتر است که از جمله می‌توان به مصرف سبزیجات، مغزها و توت اشاره کرد، ولی موادی که نمایه گلیسمی بالایی دارند مانند شکر، نان سفید و پوره سیب‌زمینی خیلی سریع تبدیل به قند می‌شوند و برای بدن به خصوص در این دوران مناسب نمی‌باشند.
مطالعات نشان داده‌اند که رژیم‌های با نمایه گلیسمی پایین در دوران بارداری احتمال دیابت حاملگی را کاهش می‌دهند. این بدان معنی نیست که دوران بارداری ایجاد محدودیت غذایی می‌نماید، بلکه تاکید بر درست انتخاب کردن مواد غذایی می‌باشد. برای مثال مغزها، میوه‌ها، سبزیجات و غلات پرفیبر را جایگزین غذاهای فراوری شده، بیسکویت و شیرینی‌جات کنید تا سلامت شما و فرزندتان تضمین شود.
در این دوران از مصرف بیش از حد چای و قهوه نیز پرهیز نمایید.
تغذیه درمانی برای دیابت بارداری، عمدتاً شامل یک برنامه ی غذایی با کربوهیدرات کنترل شده است، که تغذیه ی مناسب برای سلامت مادر و جنین، انرژی کافی برای افزایش وزن مناسب دوران بارداری، دستیابی و حفظ قند خون طبیعی را فراهم کرده و مانع از ایجاد کتوز می شود. پیشنهاد های تغذیه ای ویژه، بر اساس بررسی فردی و ثبت های قند خون تعیین و اصلاح می شوند. پایش میزان قند خون، کتون حالت ناشتا، اشتها و افزایش وزن می‌تواند به طراحی یک برنامه ی غذایی مناسب فردی و تنظیم برنامه ی غذایی در دوران بارداری کمک کند.
برای دیابت بارداری دستور العمل های تغذیه ای ویژه وجود دارد. همه ی زنان مبتلا باید پس از تشخیص دیابت، تغذیه درمانی را اغاز کنند. پایش ثبت های غذایی و قند خون، راهنمای تغذیه درمانی بوده و لزوم انسولین درمانی را تعیین می‌کند. انسولین درمانی در دو صورت افزوده می‌شود: اگر هدف های قند خون در مدت یک تا دو هفته، برای دو بار یا بیشتر، از دامنه ی مورد نظر فراتر رود (بی ان که ثبت های غذایی تغییر ویژه ای را نشان دهد) یا اگر، به علت بی توجهی بیمار به تغذیه درمانی، میزان قند خون همواره بالا باشد. افزایش یافتن یا نیافتن وزن و ازمایش کتون، در تعیین این که، ایا زنان باردار برای پرهیز از انسولین درمانی، کمتر می‌خورند یا نه، سودمند است.
کربوهیدرات ها را باید در سه وعده ی غذایی کوچک تا متوسط و دو تا چهار میان وعده پخش کرد. همه ی زنان دست کم به 175 گرم کربوهیدرات در روز نیاز دارند. معمولاً، به میان وعده‌ی عصر، برای جلوگیری از بروز سریع کتوز شبانه نیاز است. به علت افزایش میزان هورمون رشد و کورتیزول در صبح، کربوهیدرات در صبحانه نسبت به دیگر وعده‌ها به خوبی تحمل نمیشود. برای رفع این مساله، ممکن است در برنامه ی غذایی اغازین، تنها 30 گرم کربوهیدرات برای صبحانه در نظر گرفته شود. برای رفع گرسنگی، می‌توان غذاهای پروتئینی را به رژیم غذایی افزود. زیرا، این غذاها بر میزان قند خون اثری ندارند.
با وجود این که، محدودیت کالری باید با احتیاط باشد، اما در زنان چاق مبتلا به دیابت بارداری، یک محدودیت کالری 30 درصدی (دریافت در حدود 1700 تا 1800 کیلو کالری در روز) می‌تواند هیپرگلیسمی را (بدون ایجاد کتونمی) کاهش داده و از میزان افزایش وزن این زنان بکاهد. دریافت کمتر از این مقدار، پیشنهاد نمیشود. الگوی افزایش وزن دوران بارداری برای زنان مبتلا به دیابت بارداری، باید همانند زنان غیر دیابتی باشد. برای زنان مبتلا به دیابت بارداری، که دچار اضافه وزن و چاقی هستند، کاهش وزن پیشنهاد نمی شود. اما، ممکن است محدود کردن متوسط انرژی و کربوهیدرات مناسب باشد.
ورزش نیز، ممکن است در غلبه بر مقاومت محیطی به انسولین و کنترل هیپرگلیسمی پس از صرف غذا سودمند بوده و برای بهبود قند خون مادر، به تغذیه درمانی افزوده شود. شکل ایده ال ورزش مشخص نیست، اما غالباً، یک پیاده روی تند پس از صرف وعده‌های غذایی پیشنهاد می‌شود.
توصیه می شود زنان مبتلا به دیابت بارداری حتما شیردهی داشته باشند. زیرا، ممکن است حتی یک دوره ی کوتاه شیردهی خطر ابتلا به دیابت را در اینده کاهش دهد.
برای جلوگیری از افت قند خون رژیم غذایی شما در دوران مصرف انسولین باید همراه با میان وعده غذایی باشد (هر ۱۰ گرم کربوهیدرات مصرفی، حدود ۱ واحد انسولین را پوشش می دهد). در این زمینه حتما با پزشک خود نیز مشورت کنید. هر لحظه که احساس سرگیجه یا ضعف پیدا کردید یا اگر میزان قند خون به کمتر از ۷۰ میلی گرم در دسی لیتر رسید، ۱۵ گرم کربوهیدرات دریافت کنید، که معادل است با:
سه قرص گلوکز
اب میوه یا نوشیدنی شیرین، نصف لیوان
کراکر شور، شش عدد
قند یا عسل، یک قاشق غذا خوری
• ۱۵دقیقه صبر کنید و دوباره ازمایش کنید. اگر میزان قند خون باز هم کمتر از ۷۰ میلی گرم در دسی لیتر بود، با ۱۵ گرم کربوهیدرات دیگر، درمان را تکرار کنید.
• تکرار ازمایش و درمان را تا زمانی ادامه دهید، که میزان قند خون به دامنه ی طبیعی برگردد.
• زمان باقیمانده تا وعده یا میان وعده ی غذایی بعدی را براورد کنید، تا نیاز به دریافت غذای اضافی تعیین شود. اگر بیشتر از یک ساعت تا وعده ی غذایی بعدی زمان بود، ۶۰ دقیقه پس از درمان ازمایش را تکرار کنید، تا لزوم دریافت کربوهیدرات اضافی مشخص شود.
دستور العمل هایی برای پیشگیری از علایم افت قند خون
1- خوردن وعده‌های غذایی کوچک و میان وعده (در بین وعده های غذایی و به هنگام خواب). خوردن پنج تا شش وعده ی غذایی کوچک به جای دو تا سه وعده ی غذایی بزرگ، موجب ثبات در ازاد سازی گلوکز به جریان خون می‌شود.
2- پخش کردن غذاهای کربوهیدراتی در طول روز. خوردن مقادیر زیاد کربوهیدرات در یک زمان، موجب بالارفتن میزان قند خون و تحریک ازاد سازی مقادیر بالای انسولین می‌شود، که می‌تواند موجب افت میزان قند خون گردد. بیشتر افراد می‌توانند دو تا چهار سروینگ از غذاهای کربوهیدراتی را در هر وعده ی غذایی و یک تا دو سروینگ را در هر میان وعده بخورند. افزون بر این، اگر کربوهیدرات از رژیم غذایی حذف شود، بدن توانایی خود را برای به کار بردن مناسب کربوهیدرات از دست میدهد و بنابراین توصیه نمی شود. غذاهای کربوهیدراتی، عبارت هستند از: نشاسته‌ها، میوه‌ها، ابمیوه ها، شیر، ماست و غذاهای دارای قند.
3- پرهیز از غذاهای دارای مقادیر بالای کربوهیدرات. این غذاها، عبارت هستند از: نوشیدنیهای بی الکل معمولی، شربت‌ها، اب نبات، ماست‌های میوه‌ای معمولی، شیرینی پای و کیک‌ها.
4- پرهیز از نوشیدنیها و غذاهای دارای کافئین. کافئین می‌تواند موجب ایجاد علایم همانند هیپوگلیسمی و بدتر شدن حال فرد شود.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼