علل زایمان زودرس، مشکل از کجاست؟

اگر شما در معرض خطر زایمان زودرس هستید، چند آزمایش غربالگری می تواند به شما کمک کند و پزشک شما میزان ریسک شما را تعیین می کند. این آزمایشات تغییرات بارداری را نشان می دهد که نشان دهنده شروع زایمان و تغییرات است که با افزایش خطر ابتلا به زایمان زودرس همراه است. این تست ها می توانند قبل از هر گونه علائم زایمان زودرس و قبل از زایمان انجام شوند و یا بعد از شروع زایمان ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

هنگامی که یک کودک قبل از هفته ۳۷ بارداری متولد می شود، زایمان زودرس نامیده می شود. برخی از زایمان زودرس به خودی خود اتفاق می افتد در موارد دیگر، مشکلاتی که پزشکان با آن مواجه می شوند، باعث می شود زودتر از زایمان زودرس پیشگیری کنند. حدود سه چهارم زایمان زودرس به خودی خود و حدود یک چهارم به علت عوارض پزشکی رخ می دهد. در کل، از هر ۸ بارداری ۱ عدد از آن دچار زایمان زودرس می شود.

پزشکان هنوز مطمئن نیستند که چگونه بسیاری از آزمایشها یا ترکیبی از آزمایشها برای تعیین خطر ابتلا به زایمان زودرس مفیدتر است. این هنوز در حال مطالعه است با این حال، آنها می دانند که آزمایشات غربالگری بیشتر زنانی که مثبت هستند، خطر ابتلا به زایمان زودرس آنها را بالا می برد. به عنوان مثال، اگر یک زن در هفته ی ۲۴ بارداری خود، بدون سابقه زایمان زودرس و علائم جاری زایمان، سونوگرافی دهانه رحم او نشان دهد که دهانه رحم او بیش از ۳.۵ سانتی متر باز شده است و فیبرنکتین جنین آن منفی است، کمتر از یک درصد شانس زایمان زودرس قبل از هفته سی و دوم بارداری را دارد. با این حال، اگر یک زن سابقه زایمان زودرس داشته باشد، یک آزمایش مثبت فیبرنرکتین جنینی، و دهانه رحم او کمتر از ۲.۵ سانتیمتر باز شده است است، او احتمالا ۵۰٪ احتمال دارد قبل از هفته سی و دوم بارداری دچار زایمان زودرس شود.

علل زایمان زودرس

زایمان زودرس چندین علت دارد. گاهی اوقات یک زنی بدون هیچ علت مشخصی دچار این حالت می شود. در موارد دیگر ممکن است دلیلی پزشکی برای زایمان زودرس وجود داشته باشد. در زیر تعدادی از علل زایمان زودرس و درصد هریک بیان شده است:

- پارگی زودرس کیسه آب 30٪

- زایمان زودرس (بدون علت شناخته شده) 25٪

- خونریزی در دوران بارداری (خونریزی قبل از زایمان) 20٪

- اختلالات فشار خون در بارداری 14٪

- دهانه رحم ضعیف 9٪

چرا زایمان زودرس یک مشکل جدی است؟

علیرغم پیشرفت های پزشکی قابل توجه در مراقبت از نوزادان نارس، محیط رحم مادر نمیتواند تطبیق یافته شود. هر هفته که یک جنین در رحم باقی می ماند، شانس زنده ماندن را افزایش می دهد. مثلا:

- جنین قبل از هفته ۲۳ بارداری تولد نمی تواند در خارج از رحم مادر زنده بماند.

- توانایی جنین برای زنده ماندن در خارج از رحم به طور چشمگیری بین هفته ۲۴ بارداری تا هفته ۲۸ بارداری افزایش می یابد، از حدود ۵۰ درصد توانایی زنده ماندن آن در آغاز هفته ی ۲۴ تا بیش از ۸۰ درصد چهار هفته بعد.

- پس از هفته ۲۸ بارداری، بیش از ۹۰ درصد نوزادان می توانند به تنهایی از عهده خود بر بیایند

همچنین رابطه بین سن بارداری نوزاد در هنگام تولد و احتمال وجود عوارض بعد از تولد وجود دارد. مثلا:

- نوزادان متولد قبل از هفته ۲۵ بارداری خطر ابتلا به مشکلات طولانی مدت، از جمله اختلالات یادگیری و مشکلات عصبی را دارند. حدود ۲۰ درصد از این نوزادان به شدت غیر فعال خواهند شد.

- قبل از هفته هشتم بارداری، تقریبا تمام نوزادان عوارض کوتاه مدت ایفا می کنند، مانند مشکلات تنفسی. حدود ۲۰ درصد نوزادان نیز مشکلات خاصی در دراز مدت دارند.

- در هفته دوازدهم بارداری، نوزادان به تدریج بهبود می یابند. پس از ۳۲ هفته، خطر مشکلات طولانی مدت کمتر از ۱۰ درصد است.

- بعد از هفته هفتم بارداری، تنها تعداد کمی از نوزادان عوارضی مانند (مانند زردی، سطح قند خون غیرطبیعی یا عفونت) داشته و حتی اگر به مدت کامل باشند.