رده بندی سنی کودکان، کدام فیلم مناسب است؟

پدر و مار عزیز آیا به رده بندی سنی فیلم هایی که کودکانتان تماشا می کنند توجه می کنید؟

تاریخچه رده بندی (ریتینگ)
درجه بندی سنی برای پخش فیلم و تئاتر در کشور های مختلف از سالها پیش آغاز شد، یعنی اوایل قرن بیستم و زمانی که سازمان‌ها و گروه های مختلف اعلام کردند بسیاری از فیلمهای تولیدی که هالیوود و کمپانی‌های فیلم سازی مختلف می سازند خارج از ارزش‌هایی است که یک کودک یا نوجوان باید بیاموزد به آنها احترام بگذارد و این روند در پخش فیلم ها در سینما و تلویزیون باعث ترویج مسائل غیر اخلاقی و رشد ضد ارزش ها در اجتماع خواهد شد.
در سال ۱۹۰۷ شیکاگو به همراه چند شهر دیگر لیستی از فیلم ها و تئاتر‌هایی که نباید برای کودکان نشان داده می شد را تهیه کردند. در سال ۱۹۲۹ و پس از گفت و شنود های بسیار در مجلس آمریکا طرحی برای سانسور فیلم مدون شد. این قوانین در سال ۱۹۳۰ به تصویب رسید و بسیاری از کشور‌ها نیز به تبع آن قوانینی را برای منع نمایش فیلم برای افراد زیر ۱۹ سال تصویب کردند.
خبر ساز ترین فیلم ها در این رده فیلم‌هایی بودند که به وفور در دیالوگ هایشان از کلمات زشت استفاده می شد. اما در پی این حرکت طرفداران حقوق کودکان جان تازه‌ای گرفتند و فعالیت‌های آنها دولت آمریکا را ملزم کرد تا بر روی تمامی فیلم های موجود برچسب هویت و دسته بندی بزند.

در این دسته بندی، فیلم‌ها تنها به سه گروه تقسیم می شد. این گروهها شامل G برای همه سنین ،M یعنی با نظارت والدین و R یعنی مختص گروه سنی بالای ۱۷ سال بود. یک گروه دیگر یعنی X نیز به آنها اضافه شد که به طور کلی فیلم های غیراخلاقی را در بر می گرفت و برای رده سنی بالای ۱۸ سال در نظر گرفته شده بود. این دسته بندی والدین را دچار گیجی می کرد و بسیاری از آنها فکر می‌کردند دسته فیلم‌های M دارای صحنه های افتضاح‌تری نسبت به R هستند. از این رو در سال M ۱۹۶۹ به GP تغییر نام داد. در سال ۱۹۷۰ نیز جای دو حرف عوض شد و تبدیل به PG گردید.

رده‌بندی مدرن

MPAA انجمنی است که قوانین موجود برای رده بندی های فیلم و تئاتر و تلویزیون را از سال ۱۹۶۸ تدوین می کند و آن را به صورت بخش‌نامه به تمام کمپانی های فیلم‌سازی می فرستد. این انجمن همچنین نظارت بر درجه بندی فیلم های تولیدی را که قرار است به بازار بیاید را به عهده دارد.

دسته بندی ‌های انجام شده در قوانین جدید به این صورت است که به ۵ دسته تقسیم می شود:

گروه G

همان‌طور که پیشتر گفته شددسته فیلم هایی که تمامی سنین می توانند آن را ببینند.

گروه PG-13

چند سال پس از دسته بندی این گروه، در سال ۱۹۸۴ دو فیلم معروف ایندیانا جونز۱ به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و گرملینز، باعث شد تا رده‌بندی جدیدی به لحاظ صحنه‌های خشونت بار بوجود آید. نام دسته بندی جدید PG-13 بود که دسته ای از فیلم ها را از رده PG جدا می‌کرد. این رده بندی به کودکان زیر سن ۱۳ سال اجازه نمی داد تا بدون حضور پدر و مادر خود به سینما بیایند.

گروه NC-17

در رده بندی های اولیه فیلمها، رده X که فیلم‌هایی از قبیل کابوی نیمه شب (۱۹۶۹)و پرتغال کوکی را در بر می گرفت جایزه های بسیاری را از آن خود کردند اما به دلیل رده بندی آنها در دسته X ، نمی شد آنها را به نمایش عمومی برای همه مردم درآورد و همین مسئله باعث شد سر و صدای خیلی‌ها دربیاید. پس از جنجال مطبوعاتی که در پس این قضیه در گرفت، برای این فیلم ها دسته جدیدی به وجود آمد که این دسته NC-17 نام گرفت که واژه‌ای ساخته رسانه ها بود. هیچ فرد ۱۷ ساله یا پایین تری حق دیدن این رده فیلم ها را ندارد. البته نا گفتنی نماند که در بعضی از فیلم ها و تئاتر ها این رده بندی بالا تر نیز در نظر گرفته می‌شود و حتی در جلوی درب وردی سالن‌ها کارت شناسایی نیز چک می‌شود.

گروه R

فیلم‌های این گروه برای بالای ۱۷ سال مناسب است که البته این رده سنی می توانند تحت نظارت بزرگ‌تر‌ها آن فیلم را مشاهده کنند.

گروه بدون رده یا NR

اگر در فیلمی این درجه بندی ها در نظر گرفته نشده باشد. این فیلم در درجه NR قرار می گیرد. بعبارتی این فیلم در درجه‌بندی‌های MPAA قرار نمی گیرد و این انجمن در صورت بروز هر گونه شکایت دست به اقدام قانونی علیه فیلم خواهد زد.

اما این رده بندی در کشور هایی همچون کانادا با ایالات متحده فرق می کند و اگرچه همه آنها بر یک اصول است اما در اعداد سنی آنها کمی تجدید نظر شده است که بیشتر شبیه قوانین ریتینگ در انگلستان به حساب می آید. در این کشور علاوه بر رده PG گروه ۱۴Aو ۱۸ A وجود دارد که همان گروه PG13 و R آمریکا به حساب می آید. همچنین گروه R در این کشور ها برابر NC-17 است که این رده بندی برای آمریکایی هم مرز کانادا و توریست ها و مهاجرین درد سرهای زیادی را به همراه آورده است. تا جایی که بر سر نمایش یک فیلم در کانادا پس از یک کتک کاری حسابی بین مسئولین سینما و یک پسر بچه ۱۷ ساله کار به دادگاه کشیده شد که دادگاه حق را به پسر بچه داد و نتیجه هم این شد که تمامی هزینه‌های شاکی به دوش سازمان دسته بندی فیلم ها افتاد. این اتفاق باعث شد تا پس از آن در کانادا و در بسیاری از کشور‌های دیگر در کنار تمامی فیلم ها هم رده‌بندی آمریکایی و هم رده بندی کشورپخش کننده نوشته می شود.
همچنین در کانادا یک رده بندی دیگر نیز ثبت شده که E نام دارد و شامل تمام تصاویری می شود که هیچ مشکلی برای پخش در رده های سنی مختلف ندارند مثل صحنه های ورزشی، گردشگری، فرهنگی و …. که بیشتر از تلویزیون پخش می شود.

اما هم اکنون در بیشتر سایتهای سینمایی از این رده بندی سنی استفاده می شود :

G :مخفف General Audience

به معنی تماشگران عمومی است که همه سنین قادر به تماشای این فیلم‌ها می‌باشند، و به این معنی است که فیلم چیزی را شامل نمی‌شود و حتی خطری برای بچه‌های جوان هم ندارد.

PG :مخفف Parental Guidance Suggested

به معنی تصمیم گیری با والدین است که ممکن است مواردی برای بچه‌ها مناسب نباشد، و به این معنی است که والدین ممکن است دوست نداشته باشند بچه‌های جوانشان این سری فیلم‌ها را ببینند و ممکن است مسئله‌ای هم نداشته باشد.

Parents Strongly Cautioned :PG-۱۳
به معنی تذکر قاطع به والدین است که بعضی موارد برای بچه‌های زیر ۱۳ سال نامناسب است و والیدین باید برای اجازه دادن به بچه‌های جوان‌ترشان به دیدن این فیلم‌ها دقت نمایند. این فیلم‌ها حاوی خشونت، س ک س و برهنگی نیستند؛ فقط حاوی مقداری صحنه عشقی (س ک س) معمول و مواد مخدر می‌باشند.

R :مخفف Restricted-Under 17

به معنی بچه‌های زیر ۱۷ سال باید با والدین همراه باشند و یا شخص بزرگتری سرپرست آنها باشد و به این معنی است که هیئت تشخیص داده است که موارد این فیلم‌ها برای بزرگ‌سالان است و والدین بیشتر از فرزندانشان ترغیب می‌شوند که این فیلم‌ها را ببینند. همچنین ممکن است رتبه R به معنی‌های دیگری باشد، فیلم حاوی کلمات رکیک، خشونت، س ک س و نمایش استعمال مواد مخدر است.

NC-17 :مخفف No One 17 and Under Admitted

به معنی هیچ شخص ۱۷ سال و زیر ۱۷ سال قادر به تماشای این نوع فیلم‌ها نمی‌باشد، ممکن است فیلم حاوی مناظر واضح س ک س و یا کلمات ناخوشایند و یا خشونت زیاد و یا تمام موارد باشد. درجه NC-17 بر این دلالت ندارد که فیلم مستهجن و ضد اخلاقی است.