ناتوانی زناشویی در زنان، علت تا درمان

مشکلات مکرر، عدم پاسخ جنسی، عدم میل جنسی، عدم رسیدن به اوج لذت جنسی یا درد از نظر پزشکی، همگی از جمله اختلالات عملکرد جنسی در زنان می باشند. بسیاری از زنان این مشکلات عملکرد جنسی را در زندگی خود تجربه می کنند. ناتوانی جنسی در زنان می تواند در هر مرحله از زندگی رخ دهد. این مشکلات گاهی مادام العمر و گاهی فقط در مرحله ای از زندگی وجود دارند. پاسخ جنسی شامل یک بازی پیچیده از عوامل مختلف نظیر فیزیولوژی، عواطف، تجربیات، اعتقادات، شیوه زندگی و روابط است. اختلال در هر یک از این اجزا می تواند بر روی میل جنسی، بر انگیختگی یا رضایت جنسی تاثیر بگذارد. از طرفی درمان ناتوانی جنسی در زنان اغلب نیازمند بیش از یک رویکرد است.

علائم ناتوانی جنسی در زنان

علائم و نشانه های بستگی به نوع یا انواع ناتوانی جنسی در زنان دارد و شامل موارد زیر می باشد:

میل جنسی پایین:

این اختلال رایج ترین اختلالات جنسی در زنان است و شامل فقدان میل جنسی و عدم تمایل به جنس مخالف است.

اختلال برانگیختگی جنسی:

ممکن است یک زن تمایل به رابطه جنسی داشته باشد اما مشکل در برانگیختگی داشته و یا قادر به تبدیل تحریک و یا حفظ برانگیختگی در طول فعالیت جنسی نباشد.

اختلال ارگاسم:

یکی از ناتوانی های جنسی در زنان مشکل مداوم یا مکرر در رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی کافی و تحریک مداوم است.

اختلال درد جنسی:

در این موقعیت معمولا تحریک جنسی یا تماس واژنی (دخول) همراه درد است.

علت ناتوانی جنسی در زنان

مشکلات و ناتوانی جنسی در زنان اغلب زمانی که هورمون های زیاد می شوند، مانند پس از زایمان و یا دوران یائسگی توسعه پیدا می کند. بیماری های جدی مانند سرطان، دیابت یا بیماری های قلبی و عروقی نیز می توانند با ناتوانی جنسی در زنان مرتبط باشند.

عواملی که اغلب به نارضایتی جنسی یا اختلال عملکرد کمک می کنند عبارتند از:

عوامل فیزیکی:

برخی از مشکلات فیزیکی از جمله سرطان، نارسایی کلیه، بیماری MS، بیماری های قلبی و مشکلات مثانه، می توانند به اختلال عملکرد جنسی منجر شوند. بعضی از داروها، از جمله برخی از داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون، آنتی هیستامین ها و داروهای شیمی درمانی، می توانند میل جنسی شما را کاهش دهند و توانایی بدن برای رسیدن به اوج لذت جنسی را کم کنند.

هورمون ها:

سطوح پایین استروژن پس از یائسگی ممکن است به تغییرات در بافت آلت تناسلی منجر شده و پاسخ های جنسی را دچار اختلال کند. کاهش استروژن منجر به کاهش جریان خون به منطقه لگن می شود. این کاهش جریان خون باعث می شود زمان بیشتری برای انگیختگی و رسیدن به ارگاسم نیاز باشد. در این شرایط پوشش داخلی واژن نیز نازک تر شده و انعطاف پذیری آن کاهش می باید. این اتفاق به خصوص زمانی که از نظر جنسی فعال هستید، پر رنگ تر می شود. این عوامل می تواند به مقاربت دردناک منجر شود. با کاهش سطح هورمون ها میل جنسی نیز کاهش می یابد. سطح هورمون های بدن همچنین پس از زایمان و در طی شیردهی نیز کاهش یافته و منجر به خشکی واژن می شود و می تواند تمایل به داشتن رابطه جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.

عوامل روانی و اجتماعی:

اضطراب و یا افسردگی در صورت عدم درمان می تواند باعث ایجاد یا تشدید اختلال عملکرد جنسی شود. استرس طولانی مدت، سابقه سوء استفاده جنسی و نگرانی از بارداری نیز ممکن است اثرات مشابهی داشته باشد. درگیری طولانی با همسرتان در مورد رابطه جنسی و یا مسائل دیگر زندگی مشترک می تواند پاسخ های جنسی را کاهش دهد. مسائل فرهنگی و مذهبی و مشکلاتی که با تصویر بدن خود دارید نیز، می تواند به مشکلات و ناتوانی جنسی در زنان کمک کند.

عوامل خطر ابتلا به ناتوانی جنسی در زنان

برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به اختلال عملکرد جنسی را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

-افسردگی یا اضطراب

-بیماری های قلبی و بیماری رگ های خونی

-مشکلات عصبی، مانند آسیب نخاعی یا اسکلروز

-نارسایی کبد یا کلیه

-برخی داروها، مانند داروهای ضد افسردگی و یا داروهای فشار خون بالا

-استرس عاطفی یا روانی به خصوص در روابط زناشویی

-سابقه سوء استفاده جنسی

درمان اختلال و ناتوانی جنسی در زنان

به خاطر داشته باشید که اختلال عملکرد جنسی تنها در صورتی که شما را اذیت کند یک مشکل محسوب می شود. در صورتی که شما را خسته نکرده است هیچ نیازی به درمان نیست. از آنجا که ناتوانی جنسی در زنان از بسیاری از علل ناشی می شود، درمان های آن نیز متفاوت است. در ابتدای درمان مهم است که درک درستی از بدن خود داشته و بدانید پاسخ جنسی طبیعی چیست؟

زنانی که از روابط جنسی خود ناراضی هستند یا در مورد آن نگرانند غالبا باید یک رویکرد ترکیبی از درمان های پزشکی و غیر پزشکی (عاطفی) را برای خود انتخاب کنند. یعنی هم از نظر عاطفی و هم از نظر فیزیکی در پی درمان اختلال جنسی خود باشند.

درمان های غیر پزشکی

صحبت کردن و گوش دادن:

ارتباط با شریک زندگی خود باعث می شود یک دنیا متفاوت از رضایت جنسی را درک کنید.

عادات سالم زندگی کردن:

مصرف الکل می تواند پاسخ های جنسی را کند کنند. از نظر فیزیکی نیز فعالیت بدنی منظم می تواند استقامت را افزایش و خلق و خوی را بهتر کند. همچنین کمک می کند تا احساسات عاشقانه شما بیشتر شود. کسب اطلاعات در مورد راه هایی برای کاهش استرس، می تواند تمرکز شما را بیشتر کرده تا لذت شما از رابطه جنسی خود بیشتر شود.

مشاوره:

صحبت با یک مشاور یا درمانگر که متخصص در رفع مشکلات جنسی است می تواند به شما کمک کند. این درمان اغلب شامل آموزش در مورد چگونگی بهینه سازی پاسخ جنسی بدن و راه هایی برای افزایش صمیمیت جنسی می باشد.

استفاده از روان کننده ها:

لوبریکانت واژینال ممکن است در طول مقاربت مفید بوده و اگر خشکی واژن یا درد در هنگام رابطه جنسی دارید، آن را کاهش دهد.

استفاده از دستگاه های تحریک کننده:

معمولا رابطه جنسی با تحریک ناحیه تناسلی آغاز می شود. اگر شما در شروع رابطه خود دچار مشکل هستید می توانید از دستگاه های مکش یا ویبراتور ها برای تحریک جنسی استفاده کنید.

درمان های پزشکی

درمان های موثر برای ناتوانی جنسی در زنان اغلب مربوط به بیماری های زمینه ای یا تغییرات هورمونی است. برای درمان ناتوانی جنسی وابسته به یک بیماری، دکتر ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

-تنظیم یا تغییر داروهایی که دارای عوارض جانبی جنسی است.

-درمان مشکلات تیروئید یا دیگر بیماری های هورمونی

-بهینه سازی درمان افسردگی و اضطراب

-استفاده از استراتژی تسکین درد لگنی یا دیگر دردها

درمان ناتوانی جنسی در زنان مرتبط به هورمون ها، شامل موارد زیر است:

استروژن درمانی:

استروژن درمانی موضعی در قالب یک حلقه واژنی، کرم و یا قرص استفاده می شود. در این روش درمانی اختلال عملکرد جنسی با بهبود شرایط واژن و افزایش جریان خون در ناحیه واژن درمان می شود.

آندروژن درمانی:

آندروژن ها شامل هورمون تستوسترون هستند. تستوسترون نقش مهمی در عملکرد جنسی سالم در زنان و مردان ایفا می کند. البته سطح این هورمون در زنان بسیار پایین تر از مردان است. آندروژن درمانی برای درمان ناتوانی جنسی بحث برانگیز است. برخی مطالعات نشان داده اند که این روش برای زنانی که سطح تستوسترون شان کم است و دچار ناتوانی جنسی شده اند مفید است اما برخی دیگر نشان می دهند این درمان هیچ فایده ای ندارد. عوارض هورمون درمانی ممکن است بسته به اینکه آیا استروژن به تنهایی استفاده شده و یا با پروژسترون مصرف شده؟ سن شما چقدر است؟ و دوز و نوع هورمون مصرف چقدر بوده است؟ متفاوت است. این خطرات را می تواند شامل بیماری های قلبی عروقی و سرطان دانست.

فلیبانسرین:

فلیبانسرین در اصل یک داروی ضد افسردگی است اما به تازگی توسط سازمان غذا و داروی به عنوان یک درمان برای افزایش میل جنسی در زنان یائسه تایید شده است. قرص روزانه، فلیبانسرین ممکن است فعالیت جنسی را در زنانی که میل جنسی کمی داشته و یا تجربه استرس زایی دارند، افزایش دهد. این دارو به طور بالقوه عوارض جانبی جدی مانند کاهش فشار خون، خواب آلودگی، تهوع، خستگی، سرگیجه و غش، به خصوص اگر با الکل مصرف شود را دارد. کارشناسان توصیه می کنند که اگر ۸ هفته پس از مصرف این قرص متوجه تغییر در میل جنسیتان نشدید مصرف آن را قطع کنید.

درمان های بالقوه که نیاز به تحقیقات بیشتر دارند

تیبولون:

تیبولون یک داروی استروئید مصنوعی است که در اروپا و استرالیا برای درمان پوکی استخوان پس از یائسگی استفاده می شود. با توجه به نگرانی هایی که از افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان و سکته مغزی در زنانی که تیبولون مصرف می کنند، وجود دارد، سازمان غذا و دارو، استفاده از آن را در ایالات متحده تایید نکرده است.

مهارکننده های فسفودی استراز:

این گروه از داروها در درمان اختلال نعوظ در مردان موفقیت آمیز بوده است اما در درمان ناتوانی جنسی در زنان هنوز توانایی هایی خود را به خوبی نشان نداده است. مطالعاتی که به دنبال اثربخشی این داروها بر روی زنان انجام شده است، نتایج متناقض نشان می دهد.

در کنار این داروها، دارویی به نام سیلدنافیل (Viagra) نیز وجود دارد که ممکن است برای برخی از زنان که اختلال عملکرد جنسی دارند، مفید باشد. گروهی از داروهایی که برای درمان افسردگی استفاده می شود نیز گاها موثر هستند.

مسائل مربوط به ناتوانی جنسی در زنان معمولا پیچیده است، بنابراین حتی اگر بهترین داروها نیز استفاده شود، اگر عوامل هیجانی و اجتماعی حل نشده باقی بماند، باز هم کار ساز نخواهد شد.