آنورگاسمی و درمان آن، مخصوص آقایان و خانم ها

آنورگاسمی (عدم ارگاسم) نوعی اختلال جنسی است که در آن فرد با وجود تحریک کافی نمی‌تواند به اوج لذت جنسی برسد. این وضعیت معمولا در مردان با تاخیر در انزال همراه بوده و موجب افسردگی می‌شود. آنورگاسمی در زنان حدود ۴.۷ درصد بیشتر از مردان رخ داده و در مردان جوان بسیار نادر است. این مشکل پس از دوران یائسگی زنان بیشتر دیده می‌شود.

علت ایجاد آنورگاسمی در مردان و زنان
این وضعیت گاهی اوقات به یک اختلال روانپزشکی نسبت داده می‌شود، اما می‌تواند به علت مشکلات پزشکی مانند نوروپاتی دیابتی، ام اس، نقص در آلت تناسلی، عوارض ناشی از جراحی تناسلی، آسیب لگنی، اختلالات هورمونی، خارج کردن رحم، آسیب نخاعی، سندرم کادو اکینا، آمبولیسم رحم، آسیب واژن بر اثر زایمان، بیماری ولوودینیا و بیماری‌های قلبی و عروقی نیز رخ دهد. استفاده از قرص‌های ضد افسردگی به ویژه مهار کننده‌های باز جذب سروتونین نیز می‌تواند یکی از علل شایع آنورگاسمی در مردان و زنان باشد. توجه داشته باشید که اعتیاد به مواد مخدر یکی دیگر از علل عدم اوج لذت جنسی به شمار می‌رود. در صورتی که علل دیگری از آنورگاسمی یا ارضا نشدن را می‌شناسید، لطفا آن را در قسمت دیدگاه با ما در میان بگذارید.

انواع مختلف آنورگاسمی
انواع مختلفی از آنورگاسمی وجود دارد که در زیر به معرفی و بررسی کامل آن‌ها خواهیم پرداخت:
1. آنورگاسمی اولیه
آنورگاسمی اولیه شرایطی است که در آن فرد هرگز ارگاسم را تجربه نکرده است. این وضعیت در زنان به طور قابل توجهی رایج است، اما ممکن است در مردان نیز رخ دهد. در آنورگاسمی اولیه، زنان می‌توانند به سطح نسبتا پایینی از هیجان جنسی برسند و علائمی مانند خستگی، بی‌حسی، درد یا احساس فشار در ناحیه لگن نیز ممکن است به دلیل غشاء عروقی رخ دهد. در چنین شرایطی، زنان بیان می‌کنند که با وجود مهیا بودن تمام شرایط، به مرحله ارگاسم نمی‌رسند و علت این وضعیت هنوز مشخص نشده است، اما برخی بر این عقیده‌اند که علت ایجاد آن می‌تواند به ادراکات روانی و اجتماعی مربوط باشد.
2. آنورگاسمی ثانویه
آنورگاسمی ثانویه به معنای از دست دادن توانایی ارگاسم است؛ بدین معنا که فرد پیش از این به مرحله ارگاسم می‌رسیده و هیچ مشکلی وجود نداشت، اما پس از یک مدتی توانایی رسیدن به ارگاسم را از دست داده یا از شدت آن کاسته شده است. علت ایجاد آنورگاسمی ثانویه ممکن است به مصرف الکل، افسردگی، غم و ناراحتی، عمل جراحی لگن، آسیب لگنی، مصرف داروهای خاص، برخی از بیماری‌ها، تجاوز جنسی و محرومیت استروژن در ارتباط با یائسگی مربوط باشد.
3. آنورگاسمی موقعیتی
این وضعیت بدین معناست که زن فقط در موقعیت‌های خاصی می‌تواند رسیدن به مرحله ارگاسم یا ارضا شدن را تجربه کند. این عارضه در زنان بسیار شایع است.
4. آنورگاسمی عمومی
این وضعیت بدین معناست که زن در هیچ موقعیتی نمی‌تواند به مرحله ارگاسم برسد.

این نوع اختلال ارگاسم چگونه درمان می‌شود؟
عدم عملکرد جنسی در زنان همانند اختلال نعوظ در مردان، ممکن است توسط مصرف قرص برای درمان اختلالات هورمونی، دستگاه‌های پمپ خلا کلیتورال، دارو جهت بهبود جریان خون، احساس جنسی و تحریک پذیری درمان شود. امروزه بسیاری از پزشکان، زنان و مردان مبتلا به آنورگاسمی ناشی از SSRI (مهار کننده‌های باز جذب سروتونین) را با سیلدنافیل درمان می‌کنند. این روش به خوبی در مردان با اختلال عملکرد جنسی جواب داده است و اثرات مثبت آن در زنان مبتلا به اختلال عملکرد جنسی نیز در حال ظهور است.
روش دیگر برای زنان مبتلا به آنورگاسمی ناشی از SSRI، استفاده از واردنافیل است. واردنافیل یک مهارکننده فتودینامیک نوع 5 (PDE5) است که باعث آرامش عضلات شده و نعوظ آلت تناسلی را در مردان بهبود می‌بخشد. با این حال، اختلاف زیادی در مورد کارایی دارو استفاده شده در معکوس اختلال عملکرد جنسی زنان وجود دارد. واردنافیل شبیه سیلدنافیل است، اما قیمت آن ارزان‌تر است. استفاده از واردنافیل توسط اداره غذا و دارو، تاکنون تنها برای استفاده در مردان تایید شده است.
توجه به مشکلات ارتباطی با همسر و عوامل استرس‌زا بسیار مهم است، همچنین شناختن بدن خود و امتحان کردن انواع مختلف تحریک جنسی نیز می‌تواند به درمان آنورگاسمی کمک کند. به طور کلی درک آناتومی بدن و اینکه چه نوع تحریک لمسی رضایت جنسی بهتری برای شما فراهم می‌کند هم حتما حائز اهمیت خواهد بود. ناکافی بودن تحریک جنسی توسط مرد نیز می‌تواند موجب شود که زن به اوج لذت جنسی نرسد. بسیاری از زنان برای رسیدن به مرحله ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم و غیرمستقیم دارند و این مسئله باید در فعالیت جنسی مورد توجه قرار گیرد. وجود اختلالافات نیز می‌تواند زمینه ساز مشکل در رابطه جنسی شود. مراجعه به یک مشاور نیز می‌تواند به شما کمک کند تا این اختلافات و تنش‌ها را کنار بگذارید و زندگی جنسی خود را به مسیر عادی بازگردانید.
درمان با استروژن به صورت قرص برچسب پوستی یا ژل، می‌تواند اثر مثبتی بر کارکرد مغزی و عوامل خلقی داشته باشد و بر پاسخ جنسی شما اثر می‌گذارد. درمان موضعی با استروژن به شکل کرم واژن، شیاف‌ها یا حلقه‌هایی که به آهستگی مواد خود را آزاد می‌کنند، ممکن است جریان خون واژن را افزایش داده و به بهبود میل جنسی کمک کنند. هورمون‌های جنسی مردانه مانند تستوسترون که به مقدار اندکی در بدن زنان تولید می‌شوند نیز ممکن است نقشی در کارکرد جنسی زنان داشته باشند، بنابراین تجویز تستوسترون می‌تواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند، به خصوص اگر درمان با هورمون‌های استروژن و پروژسترون موثر نباشد.