تاثیر یائسگی بر استخوان، چگونه است؟

در طول عمر شما بدن شما تعادلی را میان از دست دادن استخوان و ساخت استخوان ایجاد می کند. در حدود سن ۳۰ سالگی به بالاترین حجم توده ی استخوانی (از نظر اندازه و حجم) می رسید. سپس در سن بین ۳۰ تا ۳۵ سالگی بدن شما سریعتر از آنکه بتواند استخوان را جایگزین کند استخوان از دست می دهد.
یائسگی یعنی زمانی که دوره ی عادت ماهیانه ی شما تمام می شود و معمولاً در اواخر دهه ی ۴۰ و اوایل دهه ی ۵۰ سالگی شما ایجاد می شود با سرعت چشمگیری از دست دادن استخوان را تسریع می بخشد. پس از یائسگی تخمدان شما تولید هورمون استروژن را متوقف می سازد. این هورمون به استحکام استخوان های شما کمک می کند. حتی در زمان قبل از یائسگی (یعنی بازه ی زمانی ۲ تا ۸ سال قبل از یائسگی) زمانی که عادت ماهیانه ی شما نامنظم می شود، سطح هورمون استروژن در بدن شما شروع به کاهش می کند و شما با سرعت بیشتری استخوان های خود را از دست می دهید.
با گذر زمان این از دست دادن استخوان می تواند به استئوپنی (فقر استخوان) و یا حتی پوکی استخوان منجر شود. پوکی استخوان بیماری است که در آن استخوان ضعیف می شوند و احتمال شکستن (ترک برداشتن) آنها زیاد است.

آیا می دانستید که؟
یائسگی می تواند از دست دادن استخوان را افزایش دهد اما شما می توانید کارهایی را انجام دهید تا استخوان های خود را مقاوم نمایید. هرچه زودتر گام هایی در جهت پیشگیری از از دست دادن استخوان بردارید، ریسک ابتلا به پوکی استخوان در آینده کمتر خواهد شد.

چه کسانی در معرض از دست دادن استخوان قرار دارند؟
ریسک از دست دادن استخوان در شما بیشتر است اگر در خانواده سابقه ی پوکی استخوان دارید و یا اگر:
سفید پوست یا آسیایی هستید
لاغر هستید یا استخوان بندی کوچکی دارید
داروهای استروئیدی (مانند پردنیزون یا کورتیزون) مصرف می کنید
رژیم غذایی کم کلسیم دارید و ویتامین D کمی دریافت می کنید
کم ورزش می کنید و یا اصلاً ورزش نمی کنید
سیگار می کشید
الکل زیاد مصرف می کنید
اگر شما دوره ی عادت ماهیانه را می گذرانید، هر دو تخمدان را با جراحی خارج کرده اید و یا در دوره ی پس از یائسگی (مدت زمانی پس از یائسگی به خصوص پس از سن ۶۵ سال) قرار دارید، شما در معرض ریسک از دست دادن استخوان نیز قرار دارید

چگونه بدانیم که در حال از دست دادن استخوان هستیم؟
برای سنجش قدرت استخوان های شما، پزشک ممکن است تست حجم استخوان (اسکن DEXA) را انجام دهد. این تست اندازه گیری دقیقی از حجم (یا ضخامت) استخوان در ستون مهره، استخوان لگن و گاهی اوقات استخوان بازو ارائه می کند.

چگونه خطر از دست دادن استخوان را کاهش دهیم؟
رژیم غذایی و سبک زندگی می تواند در پیشگیری و درمان از دست دادن استخوان کمک کننده باشند. درمان موفقیت آمیز پوکی استخوان معمولاً شامل ترکیب مکمل های غذایی، تغییراتی در سبک زندگی و دارو می شود.
کلسیم: تمام زنان در حدود سن ۳۰ تا ۳۵ سالگی ۱۲۰۰ میلی گرم از کلسیم را باید هر روز جذب کنند. در سن ۵۰ سالگی (زمانی که معمولاً یائسگی شروع می شود)زنان باید ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم هر روز دریافت کند.به منظور گرفتن کلسیم کافی شما باید رژیم متعادل داشته باشید که شامل محصولات لبنی غنی از کلسیم می شود و مکمل کلسیم را در صورت لزوم به صورت روزانه مصرف کنید.
ویتامین D: بدن شما به ویتامین Dنیاز دارد تا کلسیم جذب کند و به استخوان برساند. نور خورشید ویتامین D را در پوست تولید می کند. منابع اصلی غذایی شیر و غلات غنی از ویتامین دی، زرده ی تخم مرغ، ماهی آب شور و جگر هستند. برخی از مکمل های کلسیم و بیشتر قرص های مولتی ویتامین حاوی ویتامین دی است. بزرگسالان زیر سن ۵۰ سال باید ۸۰۰ واحد بین المللی از ویتامین دی را هر روز دریافت کنند. بزرگسالان بالای سن ۵۰ سال باید روزانه ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد بین المللی کلسیم دریافت کنند.
ورزش: استخوان ها قوی تر باقی می مانند اگر از آنها به صورت روزانه در فعالیت های تحمل وزنمانند پیاده روی یا وزنه برداری استفاده کنید. نداشتن فعالیت ورزشی سرعت از دست دادن استخوان پس از یائسگی را افزایش می دهد. دست کم ۲۰ دقیقه در روز ورزش می تواند از دست دادن استخوان را کاهش دهد.

چه کسانی باید از نظر از دست دادن استخوان بررسی شوند؟
تمام زنانی که ۶۵ سال یا بیشتر سن دارند (حتی اگر ریسک فاکتور ندارید)
تمام زنانی که در دوره ی پس از یائسگی قرار دارند و ۶۵ سال سن دارند و یک ریسک فاکتور دارند (غیر از اینکه سفید پوست باشند یا آسیایی)
تمام زنانی که در دوره ی پس از یائسگی قرار دارند که یک بار شکستگی داشته است
تمرکز: برخی از داروها می توانند در پیشگیری و یا حتی معکوس ساختن پوکی استخوان کمک کننده باشند. این داروها را می توان علاوه بر کلسیم، مکمل های ویتامین دی و ورزش استفاده کرد. این داروها عبارتند از:
-بیسفوسفونات (الندرونات، ریزدونات، ایباندرونات و زولدرونیتک اسید)
-رالوکسیفن
- هورمون درمانی (فقط استروژن و یا اگر رحم دارید، ترکیب استروژن و پروژسترون) در برخی از زنان با فاصله های کوتاه
- هورمون پاراتیروئید انسانی (تریپاراتید) برای پوکی استخوان شدید
- کلسیتونین
تمام این داروها مؤثر هستند اما ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. دکتر شما با شما کار خواهد کرد تا بهترین گزینه ی درمانی را برای شما بیابد.

سوالاتی که از دکتر خود باید بپرسید
آیا من در معرض خطر پوکی استخوان هستم؟
هر چند وقت یکبار باید تست حجم استخوان بدهم؟
آیا باید مکمل های کلسیم و ویتامین دی استفاده کنم؟ چه میزان نیاز دارم؟
آیا برای از دست دادن استخوان خود به دارو نیاز دارم؟
چه کار دیگری می توانم انجام دهم تا استخوان های خود را قوی حفظ کنم؟
آیا متخصص درون ریز شناس باید مرا ویزیت کند؟