درمان ناباروری با میکرواینجکشن، موفق می شویم؟

میکرواینجکشن یک تکنیک در روش درمان ناباروری توسط لقاح خارج از رحم یا IVF است. در این روش، لقاح توسط متخصص رویان‌شناسی با تزریق مستقیم اسپرم به درون تخمک انجام می‌شود. از این روش معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که مشکلی در اسپرم مرد وجود دارد. امروزه لقاح در روش IVF معمولاً از طریق میکرواینجکشن انجام می‌شود. در این مطلب می‌توانید با این روش درمانی مهم بیشتر آشنا شوید.

موارد تجویز روش میکرواینجکشن
میکرواینجکشن به درمان ناباروری‌های شدیدی کمک می‌کند که با روش‌های دیگر قابل درمان نیست. این روش به مردانی که قادر به تولید اسپرم نیستند یا تعداد اسپرمی که تولید می‌کنند بسیار کم است نیز کمک می‌کند تا صاحب فرزند شوند. امروزه در بیشتر موارد IVF، لقاح از طریق میکرواینجکشن انجام می‌شود. میکرواینجکشن در صورت وجود مشکلات زیر می‌تواند شانس باروری را به میزان خوبی افزایش دهد:
- وجود نداشتن اسپرم در مایع منی
- کم بودن تعداد اسپرم‌ها
- کم بودن تحرک اسپرم‌ها
- غیرعادی بودن شکل اسپرم‌ها
- آسیب دیدن یا نداشتن مجرای وازدفران در مرد
- انجام وازکتومی در گذشته

رویارویی با مشکل در فرایند لقاح IVF قبلی
همچنین در صورت استفاده از تخمک‌های منجمد IVF قبلی یا در صورت نیاز به انجام آزمایش‌های ژنتیک پیش از انتقال رویان، ممکن است پزشک انجام میکرواینجکشن را توصیه کند.

مراحل انجام میکرواینجکشن
مراحل میکرواینجکشن همان مراحل IVF است، با این تفاوت که ممکن است فرایند جمع‌آوری اسپرم متفاوت باشد. همچنین برخلاف روش سنتی IVF، عمل لقاح تخمک و اسپرم در آزمایشگاه به صورت تزریق اسپرم در تخمک انجام می‌شود. اگر در آزمایش‌های آنالیز اسپرم مشکلی وجود نداشته باشد، نمونه‌گیری اسپرم مطابق روش IVF است. اگر آزمایش‌ها، اسپرمی را در مایع منی نشان ندهد، برای جمع‌آوری اسپرم ممکن است پزشک روش جراحی را توصیه کند. دو روش متداول برای جمع‌آوری اسپرم مرد در صورت وجود نداشتن اسپرم در مایع منی یا قادر نبودن مرد به انزال در زیر آمده است:
عمل جراحی میکروسکوپی
پزشک در این روش با انجام یک عمل جراحی میکروسکوپی، اسپرم را از بیضه‌ها یا مجاری حمل‌کنندۀ اسپرم استخراج می‌کند. این عمل معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و پس از آن دردی وجود نخواهد داشت. پس از این عمل جراحی باید به مدت پنج تا ۱۰ روز از انجام فعالیت‌های شدید خودداری شود، اما پس از یک یا دو روز می‌توان به سر کار برگشت.
نمونۀ بافت در صورت لزوم
اگر انجام عمل جراحی میکروسکوپی موفقیت‌آمیز نباشد، پزشک یک نمونه بافت را که احتمالاً حاوی اسپرم است، از داخل بیضه برمی‌دارد.
سایر مراحل میکرواینجکشن مانند روش IVF است. ابتدا درمان دارویی زن برای تحریک تخمک‌گذاری انجام می‌شود و سپس با عمل پانکچر، تخمک‌ها استخراج می‌شود و در آزمایشگاه توسط متخصص رویان‌شناسی مورد بررسی قرار می‌گیرد و اسپرم‌های جمع‌آوری‌شده از مرد، با روش میکرواینجکشن به درون تخمک‌ها تزریق می‌شود. بعد از عمل لقاح، رشد رویان آغاز می‌شود و معمولاً بعد از سه تا پنج روز بعد از لقاح، رویان‌های سالم توسط پزشک به رحم زن منتقل می‌شود. بعد از دو هفته نیز لازم است آزمایش بارداری برای تأیید لانه‌ گزینی جنین انجام شود.

احتمال موفقیت میکرواینجکشن
اگر قبلاً با استفاده از روش لقاح سنتی IVF به خاطر وجود مشکلاتی در بارورسازی تخمک، موفق به بچه‌ دار شدن نشده‌اید، با افزودن میکرواینجکشن به درمان IVF بعدی می‌توانید شانس لقاح را افزایش دهید، زیرا این فرایند توسط یک متخصص رویان‌شناسی در آزمایشگاه انجام می‌شود. آمار تولد نوزادان به روش IVF همراه با میکرواینجکشن مشابه آمار روش قدیمی IVF است که بدون میکرواینجکشن انجام می‌شد، اما در موارد خاص ناباروری IVF می‌تواند شانس باروری را به میزان زیادی افزایش دهد.

معایب روش میکرواینجکشن
میکرواینجکشن از آنجا که همان روش IVF است، معایب و مشکلاتی روش IVF را نیز داراست. هزینه داشتن و زمان‌بر بودن درمان، احتمال چندقلوزایی و احتمال بروز سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، از مشکل‌ها و معایب روش IVF به همراه میکرواینجکشن است. مردانی که برای بارور شدن از روش میکرواینجکشن استفاده می‌کنند، ممکن است مشکلات باروری مثل تعداد اسپرم کم یا نداشتن مجرای وازدفران به دلیل نقص‌های ژنتیکی در آنها باشد. در صورت وجود این مشکلات ژنتیکی در مرد، ممکن است فرزند پسر شما نیز این اختلال را به ارث ببرد. به همین دلیل، در صورت وجود احتمال این مشکل، لازم است پیش از انجام عمل میکرواینجکشن، مشاورۀ ژنتیک زن و شوهر انجام شود.