نحوه شیردهی به نوزاد، روش صحیح آن

برای نحوه صحیح شیر دادن به نوزاد، مادر باید سینه را از قسمت زیرین با چهار انگشت و به شکل فنجان بگیرد و بدین شکل وزنش را ثابت نگه داشته و مانع خروج آن از دهان نوزاد شود و سپس نوزاد را طوری در بغل گیرد که گرفتن نوک سینه برایش آسان شود و به راحتی شیر بخورد و لازم نباشد گردن یا سرش را بالا یا به اطراف بکشد.
خانمهایی که برای بار اول، مادر شدن را تجربه می‌کنند، نیاز است تا روش صحیح شیر دادن به نوزاد را آموزش ببینند.
نوزادی که تغذیه کافی داشته باشد مکرر ادرار کرده و روده اش کار می کند. لازم نیست که پس از هر وعده شیر دادن نوزاد را وزن کنید. چنین عملی شما را عصبی و ضعیف کرده و در تولید شیر اختلال ایجاد می کند. وزن کردن نوزاد باید در معاینه های نوبتی معمول پزشک انجام شود. گاهی «کودکان خوبی» هم هستند که با وجود این که نیاز به مراقبت و تغذیه بیشتری دارند اما گریه نمی کنند و حتی گرسنه به نظر نمی آیند.
شیر خوردن نوزاد با قرار گرفتن برآمدگی نوک پستان و حلقه ی اطراف آن (که با هم نوک پستان را تشکیل میدهند) در دهان نوزاد انجام می شود. بدین صورت که دهان به سمت هر شیئی که به گونه یا لبها فشار آورد (سینه یا انگشت) متمایل و سپس باز می شود و نوک پستان در دهان قرار می گیرد.

نحوه صحیح شیر دادن به نوزاد
مادر باید سینه را از قسمت زیرین با چهار انگشت و به شکل فنجان بگیرد و بدین شکل وزنش را ثابت نگه داشته و مانع خروج آن از دهان نوزاد شود و سپس نوزاد را طوری در بغل گیرد که گرفتن نوک سینه برایش آسان شود و به راحتی شیر بخورد و لازم نباشد گردن یا سرش را بالا یا به اطراف بکشد.
گرفتن صحیح نوزاد در آغوش، گرفتن یک دست زیر سر نوزاد و قرار دادن آن رو به بالا، مرطوب کردن نوک پستان با شیر برای راحت گرفتن پستان در دهان، پستان را در میان انگشتان قرار دادن از جمله نکاتی است که از سوی پزشکان برای شیردهی موفق توصیه می‌شود.
موقعیت صحیح نوزاد باعث کاهش تکان نوک سینه و افزایش کارایی شیردهی می شود. با جای گیری مناسب و صحیح، لثه های نوزاد حلقه ی رنگین دور نوک پستان را احاطه کرده و نوک سینه را داخل دهان می برد.
قسمت برجسته ی نوک پستان بر اثر تحریک لامسه دراز شده و نوک پستان به طور دینامیکی پهن تر می شود تا قسمت بیشتری از دهان نوزاد را پر کند. نوک پستان از بالا به وسیله سقف دهان، از پایین با زبان و از جلو با لبها و لثه محکم نگه داشته میشود.
در حالت صحیح قسمت پشتی لب نوزاد باید بر روی حلقه ی رنگین نوک پستان (یا پوست سینه در عقب آن قرار گیرد، برخلاف فشردن و جمع کردن (مانند سوت زدن). یعنی نوزاد نباید با بقیهی پستان تماس داشته باشد نوک سینه با انقباض موجی ماهیچه ی زبان (حرکت دودی) که از جلو به عقب جریان می یابد، پر شیر می شود و در ضمن درازی زبان در تماس با نوک پستان باقی می ماند. (حرکت زبان و دهان در هنگام مکیدن شیر از شیشه و پستانک کاملا متفاوت است. بسیاری از نوزادان به خصوص کوچکترها قادر نیستند حرکات زبان و دهان خود | را از پستان به شیشه شیر تغییر دهند. معمولا در این رقابت تغذیه از پستان سخت تر بوده و شکست می خورد (این هم یک دلیل برای اجتناب از شیر دادن با شیشه شیر به نوزاد است).
نوزاد نباید در هنگام گرفتن نوک سینه و چه در هنگام شیر خوردن فشاری به نوک سینه وارد کند یا آن را بکشد. نوک سینه تحمل این گونه فشارها را نداشته دردناک و مجروح می شود. اگر موقعیت قرار گرفتن نوزاد صحیح باشد نیازی نیست تا مدت شیردهی را محدود کنید. آن طور که در گذشته بخاطر حفظ نوک سینه انجام می شد.
نوزاد باید آنقدر شیر بخورد تا شب نشانه های سیری در او مشاهده شود. هنگامی که یکی از سینه ها خالی شد دیگری را باید در اختیار نوزاد قرار دهید. این کار نباید برای مادر دردناک باشد (به استثنای درد بسیار کمی در نوک سینه، پس از این که نوزاد آن را گرفت و آن هم در چند روز اول شیردهی). اغلب مادران شیردهی را از نظر فیزیکی و احساسی لذت بخش میدانند.
مادر برای این که نوزاد را از سینه جدا کند می تواند نوک انگشت خود را بین لثه ی نوزاد و نوک پستان قرار دهد و نوک پستان یا نوزاد را دور کند. اگر سینه در ابتدای شیردهی خیلی پر باشد. (پر بودن بیش از حد سینه را آماس می نامند) و حلقه ی رنگین آن رفته باشد گرفتن نوک سینه مشکل می شود و احتمال این که با لثه های نوزاد زخمی شود زیاد است. در این حالت مادر باید نوک پستان را نرم کند.
این کار به دو طریق انجام میشود: خارج کردن شیر با دست (راحت ترین روش) یا تخلیه کننده های سینه. روش خروج شیر با دست مهم است زیرا روشی است که یادگیری آن آسان بوده و به مادر اجازه میدهد تا سینه اش را برقرار سازد. به طور مثال به صورتی که لازم باشد از نوزاد جدا شود می تواند شیرش را دوشیده و برای تغذیه نوزاد نگه دارد. از طرف دیگر آماس شدن شیر می تواند نشان این باشد که نوزاد به اندازهی لازم از پستان مادر تغذیه نمی کند.
اغلب زنانی که برای اولین بار شیردهی را تجربه می کنند نیاز به یک مربی با تجربه و متخصص دارند که بتواند تفاوت بین شیردهی موفق و ناموفق را تشخیص دهد. زنان، پیش از زایمان باید چنین مربی را در دسترس داشته باشند. این مربی می تواند از کارکنان بیمارستان یا زایشگاه بوده یا جزو دوستان یا از مشاوران شیردهی باشد.