علت بهانه گیری نوزادان، چیست؟

پرسش: پسر شش ماهه من وقتی در خانه من و خودش تنها هستیم به محض رفتن من از کنارش شروع به گریه می کند با اینکه فهمیده است که من در آشپزخانه هستم وبه سمت آشپز خانه هم می آید ولی همچنان گریه می کند و تا او را بغل نکنم آرام نمی شود. می خواستم بدانم این رفتار او بهانه ای است برای بغل کردنش یادلیل ترس اوست؟

سؤال دیگر من از شما این است که برای این که کودک لوس و عصبانی نشود چه کارهایی باید انجام داد چون پدر بزرگ ها و مادر بزرگ پسر شش ماهه من خواسته های او را و خواسته های خودشان را در مورد اوسریع برآورده می کنند (مثل اینکه پسر من عادت ندارد برای خوابیدن کسی او را بغل کند وراه ببرد ولی پدر و مادر شوهرم اصرار دارند او را به این شیوه بخوابانند و صحبت شوهرم با آن ها فایده ندارد).

پاسخ: برخی کودکان در این سن وابستگی زیادی نسبت به مادر یا جانشین مادر پیدا می کنند و مایلند همیشه درکنار او باشند. خیلی اوقات هم به در آغوش قرار گرفتن عادت کرده و به اصطلاح بغلی می شوند. اما شما مادرخوب سعی کنید با برنامه ای تدریجی از بغل کردن بی مورد او بپرهیزید (البته برخی اوقات برای ابراز محبت لازم است) در این مواقع که او به سمت شما آمده و توقع دارد با او صحبت کنید.

باصدای بلند جذابیت ایجاد کنید, به او نگاه کنید, گاهاً به نزدیکش رفته به او رسیدگی کنید, درمورد کارهای خود برایش تعریف کنید و خلاصه بداند که حواستان به او جمعه و او را فراموش نکردید. پس از چندی که به این روش خو گرفت و وابستگی کمتر شد او را به بازی مستقلانه تشویق کنید.

می تونید از روشن بودن تلویزیون هم گاهی برای ایجاد جذابیت و احساس عدم تنهایی او استفاده کنید. البته ساعات روشن بودن تلویزیون زیاد نباشد و در حین روشن بودن او را تشویق به بازی کنید نه تماشای تلویزیون. به مرور زمان این مسئله قابل حل تر خواهد بود. شیوه تربیتی غالب است که بر کودک تاثیرگذارست و شیوه اطرافیان نمی تونه تغییر رفتار ایجاد کند.