علت گریه کردن نوزادان
به یاد داشته باشید گاهی هم او بدون علت گریه می کند، او گریه نمی کند تا شما را ناراحت و عصبانی کند.
فرزند شما از بدو تولد قادر به برقراری ارتباط می باشد. او از روش گفتگوی خاصی برای بیان احساسات و خواسته های خود استفاده می کند، این روش گفتگو و راه برقراری ارتباط گریه نامیده می شود. گریه زبان مشترک نوزادان است و روش بیان نیاز آنها. صدایی است که می تواند شما را حتی زمانی که در خواب عمیق هستید وادار به واکنش کند. گریه نوزاد به صورت یک کنترل جادویی موجب جاری شدن شیر مادر می شود. کودک با گریه خود به شما می گوید: «لطفا مرا در آغوش بگیرید، مرا در جایم قرار دهید، خیلی گرسنه ام، دیگر سیر شدم، خسته ام، سردم هست، خیلی گرمم شد و…».
به یاد داشته باشید گاهی هم او بدون علت گریه می کند، او گریه نمی کند تا شما را ناراحت و عصبانی کند. موضوعی به عنوان نوزاد بد، حرف نشنو و اذیت کن وجود ندارد. اگر شما قادر به ساکت کردن سریع و آسان نوزاد خود نشدید، به خاطر داشته باشید که گریه تنها کاری است که نوزاد می تواند انجام دهد. میزان گریه نوزاد هیچ ارتباطی با عملکرد شما به عنوان یک والد خوب ندارد. ممکن است شما همیشه قادر به توقف گریه او نباشید و این کار ممکن است برای شما سخت باشد. گریه نوزاد در شش هفتگی به اوج خود رسیده و بعد آن کاهش خواهد یافت. با گذشت زمان بیشتر با نوع گریه نوزاد و تفاوت آنها آشنا خواهید شد. در ماه های اول زندگی، نوزاد به دنبال کشف دنیای پیرامون خود است. در زمانی که او گریه می کند، اگر کسی به سراغش بیاید و او را در آغوش گرفته ببوسد و او را سرگرم کند، تصور خواهد کرد که دنیای پیرامون او مکان خوب و مطلوبی است. از طرف دیگر، اگر در صورت گریه نوزاد کسی به سراغش نیاید، کسی او را در آغوش نگیرد و کسی او را سرگرم نکند، تصور خواهد کرد که محیط اطراف او سخت و ناامن است.
تحقیقات نشان می دهد که وقتی والدین سریعا به گریه نوزاد در جهت ایجاد آرامش وی پاسخ دهند در کل میزان گریه نوزاد کم خواهد بود. توجه فوری و در آغوش گرفتن نوزاد زمانی که وی گریه می کند مورد تاکید می باشد.
این کار برای نوزاد بدین معناست که وی در امنیت است، چرا که شما والدین پاسخگو و حمایت کننده ای هستید که او را دوست می دارید. پیوستگی عبارت است از ارتباط هیجانی طولانی با فردی خاص در محیط. تحقیقات نشان می دهند که اگر نوزادی به طور امن با فرد خاصی پیوند داشته باشد مهارت های اجتماعی و شناختی بهتری در بزرگسالی خواهد داشت. این نوزادان کنجکاوتر و علاقمندتر، اعتماد به نفس بیشتر، ارتباط بهتر و مستقل تر از کودکان بدون پیوند امن خواهند بود. در صورتی که والدین به صورت مداوم نیازهای فیزیکی و هیجانی کودک را برآورده کنند، همه نوزادان پیوستگی امنی خواهند داشت. در رابطه با والدین، احساس پیوند با نوزاد با اولین ملاقات نوزاد حاصل می گردد. در برخی موارد امر ممکن است مدت ها طول بکشد. برخی اوقات افسردگی بعد از زایمان، در برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد تداخل پیدا کرده، لذا اهمیت تشخیص و درمان به موقع آن باید مورد تاکید قرار گیرد.
گریه های طولانی و غیرقابل کنترل: برخی کودکان مبتلا به دوره های غیرقابل توجیه گریه که معمولا کولیک نامیده می شود، هستند. برخی افراد بر این باورند که کولیک به جهت درد شکمی است که به دنبال نفخ ایجاد شده است. امروزه بیشتر پزشکان معتقدند که این رفتار، رفتاری طبیعی و معمولی است که در برخی کودکان به ویژه در پایان یک روز طولانی و ناآرام ایجاد می شود. تحقیقات اخیر موید آن است که گریه های طولانی و غیرقابل کنترل نوزاد به دنبال تحریک زیاد و بیش از حد محیطی ایجاد می شود. این گریه ها به نوزاد کمک می کنند تا کنترل محیطی خود را به دست آورند. جهت مقابله با این حملات گریه می توان موارد زیر را مدنظر داشت، کاهش محرکات و تغییرات پیرامون کودک، قرار گرفتن در محیطی ساکت و کم نور، حرکات و ضربات متناوب و منظم به پشت کودک در حالی که به بغل خوابیده است.
گریه های طولانی می توانند برای والدین ناراحت کننده باشند. سعی کنید در این موارد فراموش نکنید که همه چیز خوب و عالی است و یک گوشی خیالی را در گوش خود داشته باشید. در این مورد شما هر کاری از دستتان برمی آید به خوبی انجام داده اید. اگر شما احساس درماندگی، خشم، ناراحتی و ناامیدی دارید و اگر نمی توانید با آرامش و امنیت خاطر به کودک خود پاسخگو باشید بایستی جهت آرامش خود و استراحت به مدت کوتاهی نوزاد را ترک کرده و یا از کس دیگری کمک بخواهید. با بزرگتر شدن مقابله با گریه های وی آسان تر خواهد شد؛ چرا که کودک نیازهای خود را واضح تر بیان کرده و ما نیز در فهم نیازهای وی ماهرتر خواهیم شد.
به خاطر داشته باشید کسی بهتر از شما کودک خود را نمی شناسد، ولی زمانی که در مورد گریه های نوزاد نگران هستید جهت اطمینان خاطر به پزشک خود مراجعه کنید. ارتباط با کودک: نوزادان نیاز به در آغوش کشیدن دارند. این برای رشد سالم مغز آن ها ضروری است. آغوش گرفتن درست و مناسب نوزاد ارزش یک ارتباط کامل را داشته و احساس دوست داشتن و عشق ورزی را به او منتقل می کند، تماس پوست به پوست یا حمل چسبیده به بدن نوزاد، به او احساس امنیت و پیوستگی می دهد. علاوه بر گریه، نوزاد با استفاده از حرکات چهره ای و بدنی خود ارتباط برقرار می کند. اگر قادر به درک پیام های چهره ای و بدنی وی باشید، می توانید آنچه را که در حالت گرسنگی، خستگی و ناراحتی بیان می کند، بفهمید. پیام های بدنی مثل خمیازه کشیدن، چشم ها را مالیدن، خواب آلود بودن چشم ها، نشانه خواب، بازکردن دهان نشانه گرسنه بودن، چشمانی باز با حرکات شاداب بدن، نشانه جستجوی بازی و برگرداندن سر و خم کردن کمر به نشانه «نمی خواهم، متشکرم» است.
نوزادان از چشم و گوش خود نیز از بدو تولد برای ارتباط با محیط اطراف خود استفاده می کنند. وقتی او به شما می نگرد، کاملا به چهره او بنگرید و تا زمانی که به نقطه دیگری خیره شود، تماس چشمی خود را حفظ کنید. چهره متبسمی که به او می نگرد، صدای گرم و موزونی که به او نجوا می کند، احساس حمایت و خشنودی را برای او به ارمغان دارد. تا چند روز بعد از تولد نوزاد شما، صدایتان را تشخیص می دهد، صدای خشن و بلند در او احساس ناامنی می آفریند، او نمی تواند تا وقتی که بزرگ شود، رفتار خود را تغییر بدهد، یعنی گریه نکند، به موقع بخوابد، متوجه شود که شما کار دارید. پس هرنوع خشمی نسبت به او تنها موجب سردرگمی و وحشت او خواهدشد. شما باید با صدای نرم و آرام با او صحبت کنید، هرکلمه ای که شما به نوزاد خود می گویید، می خوانید یا زمزمه می کنید به او کمک خواهدکرد تا نحوه ارتباط را بیاموزد. نوزاد شما از تماس چشمی برای گفتگو با شما استفاده می کند و علاقمندانه به هر کلمه ای که می گویید گوش فرامی دهد. او به صورت شما خیره شده و دهان شما را می نگرد. گوش دادن و نگاه کردن به گفتگوی شما به او کمک می کند تا با اصول ارتباطی آشنا شده و حجم عظیمی از اطلاعات را از بدو تولد به خود جلب کند. صداهایی موزون و کشدار و حرکات صورتی تشدیدیافته برای نوزادان جالب توجه خواهدبود و نسبت به محاوره های بزرگسالان ترجیح داده می شود.
سرگرمی نوزاد جهت برقراری ارتباط : کارهای زیر برای نوزادان سرگرم کننده است و می توانید طی تعامل با نوزاد خود استفاده کنید.
۱) صدای موزون و کشدار و بیانات چهره ای
۲) گزارش مستقیم کارهایی که برای نوزاد انجام می دهید: می خواهیم با هم به حمام برویم، حالا دارم لباست را درمی آورم، دستت را بلند کن.
۳) آوازخواندن و زمزمه کردن، راهی شادی بخش برای توسعه مهارت های زبانی نوزاد است. درماشین، حمام، بستر و در هر زمان می توانید برای نوزاد خود زمزمه کنید.
۴) کتابخوانی از بدو تولد، بعد چند هفته، کودک شما پی می برد که این زمان، وقت خاص و لذت بخشی برای وی است.
۵) تلاش های اولیه نوزاد خود در غان و غون کردن توجیه کرده و به آنها پاسخ دهید. منتظر باشید تا غان و غون کردن نوزاد تمام شود و بعد از کمی مکث به او پاسخ دهید. این آموزش الگوی مکالمه است، در ارتباط با کودک علاقمندی وی راهنمای ماست.
۶) اشیاء و اسباب بازی های اطراف او را نام ببرید. «نگاه کن این جوراب های توست» به یاد داشته باشید نوزادان با سرعت متفاوتی رشد می کنند. اگر نوزاد شما با سایر همسالان خود هماهنگ نبود، جای نگرانی نیست، جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
انتهای سخن، نوزادان از همان بدو تولد دنیای پیرامون خود را درک کرده و به آن واکنش نشان می دهند. این دوران، زمانی مهم جهت ایجاد پیوستگی با نوزاد است. واکنش سریع به گریه وی، در آغوش گرفتن او، برقراری ارتباط چشمی، ارتباط پوستی و بدنی، گفتگو و مکالمه با او و ایجاد حس پیوستگی حائز اهمیت هستند، اگر کودک شما زیاد گریه می کند و پزشک شما مشکل خاصی را مطرح نمی کند، خودتان و نوزادتان را سرزنش نکنید، این دوران گذراست.
به یاد داشته باشید گاهی هم او بدون علت گریه می کند، او گریه نمی کند تا شما را ناراحت و عصبانی کند. موضوعی به عنوان نوزاد بد، حرف نشنو و اذیت کن وجود ندارد. اگر شما قادر به ساکت کردن سریع و آسان نوزاد خود نشدید، به خاطر داشته باشید که گریه تنها کاری است که نوزاد می تواند انجام دهد. میزان گریه نوزاد هیچ ارتباطی با عملکرد شما به عنوان یک والد خوب ندارد. ممکن است شما همیشه قادر به توقف گریه او نباشید و این کار ممکن است برای شما سخت باشد. گریه نوزاد در شش هفتگی به اوج خود رسیده و بعد آن کاهش خواهد یافت. با گذشت زمان بیشتر با نوع گریه نوزاد و تفاوت آنها آشنا خواهید شد. در ماه های اول زندگی، نوزاد به دنبال کشف دنیای پیرامون خود است. در زمانی که او گریه می کند، اگر کسی به سراغش بیاید و او را در آغوش گرفته ببوسد و او را سرگرم کند، تصور خواهد کرد که دنیای پیرامون او مکان خوب و مطلوبی است. از طرف دیگر، اگر در صورت گریه نوزاد کسی به سراغش نیاید، کسی او را در آغوش نگیرد و کسی او را سرگرم نکند، تصور خواهد کرد که محیط اطراف او سخت و ناامن است.
تحقیقات نشان می دهد که وقتی والدین سریعا به گریه نوزاد در جهت ایجاد آرامش وی پاسخ دهند در کل میزان گریه نوزاد کم خواهد بود. توجه فوری و در آغوش گرفتن نوزاد زمانی که وی گریه می کند مورد تاکید می باشد.
این کار برای نوزاد بدین معناست که وی در امنیت است، چرا که شما والدین پاسخگو و حمایت کننده ای هستید که او را دوست می دارید. پیوستگی عبارت است از ارتباط هیجانی طولانی با فردی خاص در محیط. تحقیقات نشان می دهند که اگر نوزادی به طور امن با فرد خاصی پیوند داشته باشد مهارت های اجتماعی و شناختی بهتری در بزرگسالی خواهد داشت. این نوزادان کنجکاوتر و علاقمندتر، اعتماد به نفس بیشتر، ارتباط بهتر و مستقل تر از کودکان بدون پیوند امن خواهند بود. در صورتی که والدین به صورت مداوم نیازهای فیزیکی و هیجانی کودک را برآورده کنند، همه نوزادان پیوستگی امنی خواهند داشت. در رابطه با والدین، احساس پیوند با نوزاد با اولین ملاقات نوزاد حاصل می گردد. در برخی موارد امر ممکن است مدت ها طول بکشد. برخی اوقات افسردگی بعد از زایمان، در برقراری ارتباط عاطفی با نوزاد تداخل پیدا کرده، لذا اهمیت تشخیص و درمان به موقع آن باید مورد تاکید قرار گیرد.
گریه های طولانی و غیرقابل کنترل: برخی کودکان مبتلا به دوره های غیرقابل توجیه گریه که معمولا کولیک نامیده می شود، هستند. برخی افراد بر این باورند که کولیک به جهت درد شکمی است که به دنبال نفخ ایجاد شده است. امروزه بیشتر پزشکان معتقدند که این رفتار، رفتاری طبیعی و معمولی است که در برخی کودکان به ویژه در پایان یک روز طولانی و ناآرام ایجاد می شود. تحقیقات اخیر موید آن است که گریه های طولانی و غیرقابل کنترل نوزاد به دنبال تحریک زیاد و بیش از حد محیطی ایجاد می شود. این گریه ها به نوزاد کمک می کنند تا کنترل محیطی خود را به دست آورند. جهت مقابله با این حملات گریه می توان موارد زیر را مدنظر داشت، کاهش محرکات و تغییرات پیرامون کودک، قرار گرفتن در محیطی ساکت و کم نور، حرکات و ضربات متناوب و منظم به پشت کودک در حالی که به بغل خوابیده است.
گریه های طولانی می توانند برای والدین ناراحت کننده باشند. سعی کنید در این موارد فراموش نکنید که همه چیز خوب و عالی است و یک گوشی خیالی را در گوش خود داشته باشید. در این مورد شما هر کاری از دستتان برمی آید به خوبی انجام داده اید. اگر شما احساس درماندگی، خشم، ناراحتی و ناامیدی دارید و اگر نمی توانید با آرامش و امنیت خاطر به کودک خود پاسخگو باشید بایستی جهت آرامش خود و استراحت به مدت کوتاهی نوزاد را ترک کرده و یا از کس دیگری کمک بخواهید. با بزرگتر شدن مقابله با گریه های وی آسان تر خواهد شد؛ چرا که کودک نیازهای خود را واضح تر بیان کرده و ما نیز در فهم نیازهای وی ماهرتر خواهیم شد.
به خاطر داشته باشید کسی بهتر از شما کودک خود را نمی شناسد، ولی زمانی که در مورد گریه های نوزاد نگران هستید جهت اطمینان خاطر به پزشک خود مراجعه کنید. ارتباط با کودک: نوزادان نیاز به در آغوش کشیدن دارند. این برای رشد سالم مغز آن ها ضروری است. آغوش گرفتن درست و مناسب نوزاد ارزش یک ارتباط کامل را داشته و احساس دوست داشتن و عشق ورزی را به او منتقل می کند، تماس پوست به پوست یا حمل چسبیده به بدن نوزاد، به او احساس امنیت و پیوستگی می دهد. علاوه بر گریه، نوزاد با استفاده از حرکات چهره ای و بدنی خود ارتباط برقرار می کند. اگر قادر به درک پیام های چهره ای و بدنی وی باشید، می توانید آنچه را که در حالت گرسنگی، خستگی و ناراحتی بیان می کند، بفهمید. پیام های بدنی مثل خمیازه کشیدن، چشم ها را مالیدن، خواب آلود بودن چشم ها، نشانه خواب، بازکردن دهان نشانه گرسنه بودن، چشمانی باز با حرکات شاداب بدن، نشانه جستجوی بازی و برگرداندن سر و خم کردن کمر به نشانه «نمی خواهم، متشکرم» است.
نوزادان از چشم و گوش خود نیز از بدو تولد برای ارتباط با محیط اطراف خود استفاده می کنند. وقتی او به شما می نگرد، کاملا به چهره او بنگرید و تا زمانی که به نقطه دیگری خیره شود، تماس چشمی خود را حفظ کنید. چهره متبسمی که به او می نگرد، صدای گرم و موزونی که به او نجوا می کند، احساس حمایت و خشنودی را برای او به ارمغان دارد. تا چند روز بعد از تولد نوزاد شما، صدایتان را تشخیص می دهد، صدای خشن و بلند در او احساس ناامنی می آفریند، او نمی تواند تا وقتی که بزرگ شود، رفتار خود را تغییر بدهد، یعنی گریه نکند، به موقع بخوابد، متوجه شود که شما کار دارید. پس هرنوع خشمی نسبت به او تنها موجب سردرگمی و وحشت او خواهدشد. شما باید با صدای نرم و آرام با او صحبت کنید، هرکلمه ای که شما به نوزاد خود می گویید، می خوانید یا زمزمه می کنید به او کمک خواهدکرد تا نحوه ارتباط را بیاموزد. نوزاد شما از تماس چشمی برای گفتگو با شما استفاده می کند و علاقمندانه به هر کلمه ای که می گویید گوش فرامی دهد. او به صورت شما خیره شده و دهان شما را می نگرد. گوش دادن و نگاه کردن به گفتگوی شما به او کمک می کند تا با اصول ارتباطی آشنا شده و حجم عظیمی از اطلاعات را از بدو تولد به خود جلب کند. صداهایی موزون و کشدار و حرکات صورتی تشدیدیافته برای نوزادان جالب توجه خواهدبود و نسبت به محاوره های بزرگسالان ترجیح داده می شود.
سرگرمی نوزاد جهت برقراری ارتباط : کارهای زیر برای نوزادان سرگرم کننده است و می توانید طی تعامل با نوزاد خود استفاده کنید.
۱) صدای موزون و کشدار و بیانات چهره ای
۲) گزارش مستقیم کارهایی که برای نوزاد انجام می دهید: می خواهیم با هم به حمام برویم، حالا دارم لباست را درمی آورم، دستت را بلند کن.
۳) آوازخواندن و زمزمه کردن، راهی شادی بخش برای توسعه مهارت های زبانی نوزاد است. درماشین، حمام، بستر و در هر زمان می توانید برای نوزاد خود زمزمه کنید.
۴) کتابخوانی از بدو تولد، بعد چند هفته، کودک شما پی می برد که این زمان، وقت خاص و لذت بخشی برای وی است.
۵) تلاش های اولیه نوزاد خود در غان و غون کردن توجیه کرده و به آنها پاسخ دهید. منتظر باشید تا غان و غون کردن نوزاد تمام شود و بعد از کمی مکث به او پاسخ دهید. این آموزش الگوی مکالمه است، در ارتباط با کودک علاقمندی وی راهنمای ماست.
۶) اشیاء و اسباب بازی های اطراف او را نام ببرید. «نگاه کن این جوراب های توست» به یاد داشته باشید نوزادان با سرعت متفاوتی رشد می کنند. اگر نوزاد شما با سایر همسالان خود هماهنگ نبود، جای نگرانی نیست، جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
انتهای سخن، نوزادان از همان بدو تولد دنیای پیرامون خود را درک کرده و به آن واکنش نشان می دهند. این دوران، زمانی مهم جهت ایجاد پیوستگی با نوزاد است. واکنش سریع به گریه وی، در آغوش گرفتن او، برقراری ارتباط چشمی، ارتباط پوستی و بدنی، گفتگو و مکالمه با او و ایجاد حس پیوستگی حائز اهمیت هستند، اگر کودک شما زیاد گریه می کند و پزشک شما مشکل خاصی را مطرح نمی کند، خودتان و نوزادتان را سرزنش نکنید، این دوران گذراست.
منبع:
روزنامه کیهان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼