خروپف کودکان در خواب، چه اثری بر هوش داره؟

آخرین مطالعات دانشمندان نشان می دهد، خروپف کردن کودکان هنگام خواب می تواند روی ضریب هوشی آنها تاثیر منفی گذاشته و در سنین مدرسه آنها را دچار مشکل کند.

خروپف کردن کودکان
تمام کودکان در مقطعی از زندگی ممکن است ناگهان شروع به خروپف کردن کنند و بعد از مدتی دوباره به وضعیت طبیعی برگردند اما در یک دهم از آنها این وضعیت حالت دایمی به خود می گیرد که می تواند خطراتی به همراه داشته باشد.

صدای خروپف زمانی به وجود می آید که ماهیچه های موجود در مسیر تنفسی هنگام خواب شل شده و در اثر عبور جریان هوا شروع به لرزیدن می کند. در بیشتر کودکان این خروپف ها مشکلی به وجود نمی آورد، اما در دو یا سه درصد از آنها خروپف کردن در شب می تواند منجر به ایجاد قطع تنفس به صورت دوره های کوتاه و مکرر شود.

در این هنگام مسیر تنفسی برای مدت کوتاهی بسته می شود و جریان هوا نمی تواند خود را به ریه ها برساند. این وقفه ها می تواند میزان اکسیژن موجود در خون را کاهش داده و در این بین اعضای بسیار حیاتی از بدن مانند قلب و مغز را تحت تاثیر قرار دهد.

در موارد شدید خروپف کردن می تواند عواقبی مانند رشد ناکافی، تاخیر در یادگیری، مشکلات رفتاری، کاهش نمرات در مدرسه و کاهش قدرت تمرکز را در کودکان به وجود آورد که همه این مشکلات نتیجه نرسیدن اکسیژن کافی به مغز و دیگر اندام های حیاتی بدن است.

خروپف های شدید به شدت ضریب هوشی کودکان را کاهش داده و باعث ضعف حافظه آنها می شود. اگر تنفس یک کودک در شب بین ۱۵ تا ۲۰ بار قطع شود، نشان می دهد که مشکل او جدی است و باید به سرعت برای درمان خروپف، او را نزد یک متخصص برد.

به خوش خواب ها حسودی نکنید
خیلی از ما چرت روزانه را دوست داریم و به افراد خوش خواب حسودی می کنیم اما حالا تحقیقات نشان داده که افرادی که در طول روز مرتب چرت می زنند و شب ها هم خواب طولانی دارند، ممکن است در خطر ابتلا به یکی از بیماری های مغزی مانند آلزایمر باشند.

دانشمندان متوجه ارتباط بین شیوه خوابیدن انسان ها و احتمال ابتلای آنها به آلزایمر شده اند. بسیاری از افراد با افزایش سن شروع به چرت زدن می کنند که البته این موضوع در بسیاری از موارد نگران کننده نیست.

همراه با بالا رفتن سن، بدن برای تامین انرژی و بازیابی قدرت خود احتیاج به استراحت بیشتری دارد، اما در یک پنجم از افراد بالای ۶۵ سال، به خواب رفتن های طولانی و مکرر در طول روز می تواند یکی از نشانه های ابتلاء به آلزایمر باشد.

مطالعات دیگر هم نشان داده افرادی که بیش از ۹ ساعت در طول شب یا کمتر از پنج ساعت در این مدت می خوابند با احتمال بیشتری نسبت به دیگران به آلزایمر مبتلا می شوند. به نظر می رسد این حالت باعث تغییراتی در تولید مواد شیمیایی مغز می شود که نقش زیادی در ابتلا به آلزایمر و دیگر بیماری های مغزی ایفا می کنند.

کارشناسان معتقدند، میزان خواب توصیه شده برای بیشتر مردم عادی بزرگسال هفت ساعت است که با رعایت آن می توان از ابتلا به بیماری های قلبی، مغزی و دیابت پیشگیری کرد. البته تعداد معدودی هم هستند که به طور طبیعی به میزان کمتر یا بیشتر از این مقدار می خوابند.