وجود بابانوئل برای کودکان، تخیلی زیبا
چگونگی و چرایی باور کودکان به شخصیت‌های تخیلی از جمله بابانوئل همواره مورد توجه محققان علوم تربیتی و روانشناسان بوده است.
چگونگی و چرایی باور کودکان به شخصیت‌های تخیلی از جمله بابانوئل همواره مورد توجه محققان علوم تربیتی و روانشناسان بوده است. به نظر می‌رسد تعداد زیادی از کودکان ساکن در کشورهای غربی وجود بابانوئل را باور دارند.
بابانوئل یک شخصیت تاریخی و داستانی در فرهنگ عامیانه کشورهای غربی است. بابانوئل عمدتاً یک پیرمرد خوشرو با ریش سفید بلند و لباس قرمز است که در روز کریسمس یا شب قبل از آن برای بچه‌ها هدیه می‌آورد.
شاید برای شما جالب باشد که اغلب کودکان آمریکایی و بریتانیایی به وجود او باور دارند و هر ساله منتظرند تا هدایای خود را از وی دریافت کنند. نه تنها شما بلکه محققان علوم تربیتی و روانشناسان نیز به دانستن این مساله علاقه نشان داده و در مورد آن تحقیق کرده‌اند.
نتایج تحقیقی که در سال ۱۹۷۸ در مجله پزشکی اختلالات فکری و روانی اطفال آمریکا (AJO) منتشر شد حاکی از آن بود که ۸۵٪ کودکان ۴ ساله، ۶۵٪ کودکان ۶ ساله و ۲۵٪ کودکان ۸ ساله به وجود بابانوئل باور دارند.
همچنین مطالعه‌ای که در بریتانیا در سال ۱۹۹۹ بر روی والدین کودکان زیر ۸ سال انجام شد نشان داد که ۹۲.۵٪ والدین معتقدند که کودکشان بر این باورند که بابانوئل وجود دارد.
تحقیق مشابهی که ۳۳ سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۱ بر روی کودکان ۵ ساله آمریکایی صورت گرفت و در مجله علوم شناختی و رشد (J Cogn Dev) به انتشار درآمد حاکی از آن بود که ۸۳٪ این کودکان به وجود بابانوئل باور دارند.
تالیا گلدشتین استاد روانشناسی رشد دانشگاه جرج میسون ویرجینیا در یک مطالعه جدید به بررسی باور به بابانوئل در میان ۷۷ کودک ۲ تا ۱۰ ساله پرداخت. در این مطالعه ۷۸٪ کودکان بر این باور بودند که بابانوئل وجود دارد و در قطب شمال زندگی می‌کند. در این مطالعه تنها یک کودک باوری کاملا بالغ نسبت به وجود بابانوئل داشت.
خانم گلدشتین با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیقات پیشین و همچنین تحقیق جدید خود درباره باور به بابانوئل نشان داد که اعتقاد به این موجود خیالی در سال‌های گذشته در میان کودکان تغییر چندانی نکرده است.
چرا کودکان به وجود بابانوئل باور دارند؟
باور کودکان به بابانوئل از سنین ۳-۴ سالگی شروع می‌شود و از سن ۸ سالگی به بعد رو به افول می‌گذارد.
در یک تحقیق زمانی که از کودکان خواسته شد تا از بابانوئل سوالات شخصی بپرسند بچه‌های کوچکتر سوالاتی از این قبیل که «آیا قطب شمال سرد است؟» و «گوزن‌های بابانوئل در طول تابستان چکار می‌کنند؟» از بابانوئل پرسیدند، اما بچه‌های بزرگتر سوالات منطقی‌تر و منتقدانه از قبیل «چگونه بابانوئل با توجه به حجم خود در شومینه جا می‌شود؟» و «چگونه بابانوئل می‌تواند رفتار تمام کودکان جهان را رصد کند؟» مطرح کردند.
این تغییر در نحوه سوال پرسیدن کودکان در مورد این پدیده خیالی حاکی از تغییرات در تفکر و نگاه آنان به پدیده‌های پیرامونشان است.
خیال‌بافی بخشی از مراحل رشد کودکان و امری کاملا طبیعی است. کودکان ۵ تا ۸ ساله بخش زیادی از زمان خود را به خیال‌بافی اختصاص می‌دهند. خیال‌بافی از حدود ۷ تا ۹ سالگی در کودکان کاهش یافته اما در اغلب افراد هرگز متوقف نمی‌شود.
بخش بزرگی از درک کودکان از واقعیت و تمایز آن از خیال وابسته به گفتار والدین آنهاست. از سوی دیگر با افزایش سن، کودکان مهارت‌های لازم برای تفکر انتقادی را کسب کرده و با تجزیه و تحلیل پدیده‌های پیرامونشان به درک واقعی‌تری از دنیای اطرافشان می‌رسند.
منبع:
جام جم
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼