نکات تربیتی کودکان، تکنیک‌هایی که باید بدانید

همه پدر و مادرها می‌خواهند فرزندان آنها مورد احترام بقیه قرار بگیرند. با این وجود، در برخی موارد، رسیدن به این هدف، به دلیل بدرفتاری های کنونی بچه‌ها، برای والدین سخت می‌شود. در حقیقت، یادگیری نحوه تأدیب و تربیت فرزندان (دیسپلین) در خانه و مدرسه یکی از «باید» های هر پدر و مادری در دنیا است.

دیسپلین یا تأدیب و تربیت فرزندان ، روش آموزش رعایت قوانین و رفتارهای مثبت به بچه‌هاست. از بچه‌ها انتظار می‌رود که بدانند کدام رفتارها قابل قبول و کدام رفتارها غیرقابل قبول هستند. محدودیت‌ها، تنبیهات، پاداش‌ها همه در دیسپلین جای می‌گیرند. والدین باید در تأدیب و تربیت فرزندان، صبور و انعطاف پذیر باشند. در اینجا به برخی نکات تربیتی کودکان بین ۲ تا ۶ سال می پردازیم :

بچه های کوچک از رشد عاطفی، شناختی، و فیزیکی برخوردارند. در طول این دوره، کودکان قویتر می‌شوند. آنها یاد می‌گیرند که چگونه فکر کنند، برای کارهای خود استدلال کنند، و چگونه احساسات خود را مدیریت کنند. آنها یاد می‌‌گیرند که چگونه به مکالمات و تصمیمات ساده مبادرت ورزند. بنابراین، از والدین انتظار می‌رود که صبور و ملایم باشند تا بتوانند دیسپلین لازم را به فرزندان آموزش دهند.

تکنیک‌هایی در مورد تأدیب و تربیت فرزندان کوچک

-با فرزندان خود بازی کنید. هنگام بازی با آنها باید به هوش بود. به جای درخواست، به آنها انتخابهای محدود بدهید. برای مثال : "دوست داری در دفتر نقاشی بکشی یا روی وایت بورد؟"

-بجای اینکه کودکان را ازخود دور کنید، سعی کنید آنها را در کاری که انجام می‌دهید، شریک کنید. حتی زمانی که مشغول پخت و پز هستید، بگذارید در کارهای ساده کمکتان کنند. با این مشارکتها خاطرات جالبی با هم خواهید داشت.

-در مورد همه چیز مثبت و دقیق باشید. از گفتن جملاتی چون: "چرا این دستگیره قدیمی را برداشتی؟ یا چرا به هیچ چیز دقت نمی‌کنی؟" اجتناب کنید و در عوض بگویید : " این دستگیره را به من بده. دفعه بعد دستگیره تمیز و جدید را بردار."

-گاهی اوقات، تشویق کودکان به شما کمک می‌کند. از واژهای "خوب" و "بد" استفاده نکنید. نگویید: " تو دختر خوبی هستی". بگویید " تو در انجام تکالیف به دوستت کمک کردی. این کار خیلی خوبی است."

-از "زمان تنبیه - Time out" خردمندانه استفاده کنید. این روش برای بچه‌های بزرگتر ( بزرگتر از ۳ سال)، که می‌توانند معنی رفتار خود را بفهمند، مناسب است. برخی از متخصصان بر این باورند که مؤثرترین روش برای مواجه با بدرفتاری اینست که به کودکان کمک کنید تا احساس کنند مورد تشویق قرار گرفته‌اند تا بدرفتاری آنها خاموش شود. به آنها اجازه دهید تا در یک مکان بنشینند؛ جاییکه هیچ چیز حواس آنها را پرت نکند. اشتباهشان، و کاری را که دفعه بعد باید انجام دهند، برای آنها توضیح دهید. بعد از اتمام زمان، ببینید چه زمانی رفتار درست را از خود بروز می‌دهند. با بهره‌گیری از ابزارهای کمی به آنها کمک می‌کنید تا به هدفشان برسند. در صورت مشاهده رفتار درست، توصیه می‌شود به آنها پاداشی را که دوست دارند، بدهید. این جایزه‌ها لزومی ندارد که چیزهای بزرگی باشند. در حقیقت، این یکی ازبهترین نکته‌های تأدیب و تربیت فرزندان در خانه و مدرسه است که والدین نباید آن را به تعویق بیاندازند و از همین امروز به سراغ آن بروند.

-استفاده از حالات چهره و زبان بدن برای تأدیب و تربیت فرزندان بسیار مفید است و احساس شما را نشان می‌دهد. کودکان می‌دانند که آیا رفتار آنها شما را خوشحال کرده است یا ناراحت. فراموش نکنید که در صورت مشاهده رفتار درست، آنها را تشویق کنید. در این صورت، رفتار بد به تدریج کاهش می‌یابد.

-اجازه به کودکان برای تأدیب و تربیت خود، یکی از طبیعی‌ترین تکنیک‌های تأدیب و تربیت فرزندان است. یکی از متخصصان گفته است که اگر شما انتظاراتتان از کودکان را برای آنها به روشنی بیان کنید، آنها این انتظارات را به خاطر خواهند داشت و نیز همان انتظارات را از خود خواهند داشت. این بدان معناست که کودکان به روشی عمل می‌کنند که آموخته‌اند. اگر کودک شما حدوداً ۲ ساله است، توجه شما را سریعتربرمی‌انگیزد و کمتر مقاومت می‌کند. با این حال، اگر فرزند شما به خاطر انجام یک رفتار نادرست، احساس بدی دارد، بلافاصله او را تسکین ندهید. آنها یاد می‌گیرند که دفعه بعد چگونه رفتار کنند.

-برای تربیت فرزندان، باید به آنها اجازه تصمیم گیری بدهید. دادن فرصت به کودکان برای تصمیم گیری بسیار حائز اهمیت است. بجای سؤالاتی مانند "کدام میوه را دوست داری بخوری" یا " کدام تی‌شرت را می‌خواهی بپوشی"، از سؤالاتی همچون : " کدام میوه را دوست داری بخوری، پرتقال یا سیب؟" یا "می‌خواهی تی شرت سفید را بپوشی یا تی شرت سبز را؟" استفاده کنید. به فرزندانتان گزینه‌های انتخاب بدهید. جواب آنها شما را متعجب خواهد کرد.

-از طرفی دیگر، بگذارید بچه‌ها به خوبی در مورد کارهایشان فکر کنند. بدین معنی که آنها را در پیدا کردن بهترین راه‌ حل‌ها با چالش مواجه کنید. برای مثال، فرزند شما می‌خواهد با هم کلاسیش به پارک برود. از او بپرسید: "دوست داری چه نوع غذایی با خود ببری؟" یا " قصد دارید چه بازی بکنید؟" این کار مهارتهای شناختی کودک شما را تقویت خواهد کرد.

-بچه ها در مقایسه با بزرگترها صبر کمتری دارند. آنها اغلب خواهان برآورده شدن فوری نیازهایشان هستند. به والدین توصیه می‌شود که بچه‌ها را به شرکت در فعالیتهایی که صبر و تحمل آنها را بالا می‌برد، تشویق کنند. کاشتن یک دانه درخت و تماشای رشد آن، تکمیل کردن پازل و … می‌توانند کمک کننده باشند. والدین باید فرزندان خود را به صبوری دعوت کنند. دلیل صبور بودن و عواقب عجول بودن را برای آنها روشن کنند. گاهی اوقات بهتر آنست بین درخواست‌ها و برآورده شدن نیازهایشان کمی فاصله بیاندازید. اینکار احساس صبور بودن را به آنها می‌آموزد.

-والدین باید همدردی را به کودکان خود بیاموزند. فرصتهای طبیعی زیادی برای آموزش این مهارت وجود دارد. برای مثال، وقتی می‌بینید که فرزند شما کیک مورد علاقه‌اش را با دوستش تقسیم می‌کند، به او بگویید : "به این رفتار تو افتخار می‌کنم.دوستت هم خوشحال شد." بچه شما درخواهد یافت که چگونه یک رفتار خوب دیگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد.